e n w i j n o g n i e t w i s t e n w a a r we w a r e n ,
s c h e e n d e z o n t o c h a l.
H e t s c h i j n s e l w a s e r,
j e k o n e r n i e t o m h e e n,
e n h e t w o n d e r g e s c h i e d d e
z o n d e r d a t w i j h e t a l w i s t e n .
Creativiteit is een ruim begrip. Het uit zich bij mij door gewoon te doen wat je voelt en dat dan op allerhande fronten. In de muziek die ik maak, in de kleuren die ik schilder en ook door zomaar op te schrijven wat er in me op komt, zonder daar verder bij na denken.
Wat bovenstaand verhaal precies inhoudt weet ik ook niet. Enkele dagen geleden kwam het ineens in me op en was er een papiertje voorhanden om het even op te schrijven.
Het drukt in ieder geval wel de sfeer uit die ik op mijn plek voel. Iets van een oerverleden sijpelt soms door als ik gewoon ergens of nergens mee bezig ben.
Taal vind ik sowieso een mooi middel om mee te spelen. Al die spreuken al die er bestaan boeien me. En dan is het interessant om ze in verschillende talen met elkaar te vergelijken.
Vandaag kwam ik deze Franse tegen:
On ne fait pas l'omelette sans casser des oeufs.
Wat zoveel betekent als dat je er niet onderuit kunt komen eieren kapot te maken om een omelet te bakken. Of hier een Nederlandse tegenhanger voor is weet ik niet. Maar gisteren vond ik deze spreuk en die heeft dat in ieder geval:
C'est en forgeant qu' on devient forgeron.
Letterlijk betekent dat: Al smedende wordt men smid.
Bij ons is dat: "Al doende leert men".
Ik neem me voor om in deze blog elke dag zo'n spreekwoord te bespreken.
Gisteren begonnen met een trui van wol. Het doet me goed een project onder handen te hebben. Het is een hele puzzel om passende kleuren bij elkaar te scharrelen, want zoveel wol heb ik hier niet. Ik had graag meer rood gehad en dat is alleen nog te vinden in oude versleten truien, die al gedeeltelijk uitgehaald zijn.
Hieronder de allereerste trui die ik ooit gemaakt heb, het moet wel veertig jaar geleden zijn.
Heb geprobeerd van dat oranje en dat rode wat uit te halen, maar na een half uur ben ik ermee gestopt. Te slechte kwaliteit nog, zonde van de tijd en ook zonde van het werk, als de nieuwe trui met versleten draden snel uit elkaar valt.
Hieronder ligt een vest, ooit gekocht met de intentie de wol ervan te hergebruiken. Maar ook hiervan vond ik het materiaal te zwak.
Maar hij komt toch van pas vanwege het motief. Iets van dat idee ga ik gebruiken voor de nieuwe
Één enkel bloemetje hiervan overnemen is een mogelijkheid.
Twee koffers vol met wel goede wol moeten nu maar genoeg materiaal geven om iets ermee te maken, en wie weet vind ik in winkels nog wel wat bijpassende rode wol.
En zo is er alweer een stukje trui klaar.
Zo, ik ga mijn fiets weer eens naar huis brengen, om eens de woorden te gebruiken die mijn opa vroeger bezigde als hij weer naar huis ging.
Sperziebonen staan voor straks op het programma.
Een prettige avond nog.
B o n n e S o i r é é .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten