Moest me ertoe zetten naar Lamastre te gaan voor boodschappen, Buren Michel en Annie uit de Elzas zijn er twee weken. Ben was bezig in zijn tuin.

 Goedenavond. Bonsoir.

Vandaag moest ik  naar Lamastre, want de etensvoorraad was ongeveer uitgeput. Het was wachten op het moment dat ik daar de minste tegenzin in had. Rond drie uur stapte ik uiteindelijk op de fiets, beladen met mijn zware, rijk gevulde muntenportemonnee met de opbrengst van vijf dagen troebadoeren alvorens maandag thuis aan te komen. Na het boodschappen doen zitten er weer zevenendertig euro minder in, maar nog steeds is er heel wat gewicht aan munten over.

Mijn portemonnee na het halen van de proviand.

De cassière was blij met zoveel klein geld. Ik liet haar bepalen welke muntjes ze het liefst had.

In het Frans heet zo'n portemonnee die je met een touwtje dicht kunt trekken een aumonière.  

Ooit heeft een vriendin van mij deze voor me gemaakt. Het materiaal is leer. Riet is nu vier jaar geleden overleden, maar de portemonnee doet nog steeds heel goed dienst.

In Lamastre trof ik Ben, die in zijn tuin bezig was, maar ik ben niet lang gebleven omdat ik weer naar huis wilde en hij nog wat wilde doen. Zijn vrouw Marij was naar de leesclub.

Toen ik vanmiddag wegreed trof ik tot mijn verrassing ook Annie, van Michel en Annie die in de Elzas wonen. In het ouderlijk huis van Michel komen ze drie of vier keer per jaar en nu blijken ze net zondag gearriveerd te zijn voor een periode van twee weken. Michel was even weg, maar die probeer ik zometeen even te treffen om iets af te spreken voor een bezoek van hem aan mij.

Zit nu , een kilometer voor Les Costilles, hier te schrijven vanwege het betere bereik.

Mijn vaste schrijfplekje als ik van Lamastre af kom.

Het was voordat ik de wereld in trok een mooie ochtend thuis op mijn eigen erf. Bij het krieken van de dag was de lucht wolkenloos en in plaats van de kachel aan te maken, zoals gisteren, ben ik tot acht uur blijven liggen, totdat de zon boven de oostelijke heuvels verscheen.

Na het ontbijt vermaakte ik me wel met het inhechten van draadjes in mijn trui die het product van de afgelopen reis is. Er valt in en rond het huis ook van alles te rommelen. Daarom had ik weinig zin om weer weg te gaan.

Maar morgen ligt weer een hele vrije dag voor me.

Er kwamen wat wolken die deze mooie plaatjes opleverden.

Ik wens u nog een fijne avond en tot morgen.

B o n n e    S o i r é é 

À    D e m a i n .

Het hart heeft zo zijn redenen die de rede niet kent.