Het was een hele zware en moeilijke dag. Had namelijk gekozen vanmorgen om te gaan fietsen in de mistral en niet drie of vier dagen in het bosje te blijven. De wind was wat gaan liggen in de nacht en de voorspelling was dat ie om elf uur weer zou losbarsten. Daardoor kon ik een uur lang rustig doorfietsen om te beginnen. Maar het klopte. Rond elf uur zorgde de eerste de beste windvlaag al voor irritatie omdat mijn pet van mijn hoofd vloog en op het wegdek.
Dit was het beginsein van een zwaar en gevaarlijk karwei. Om de fiets recht te houden op een weg met veel verkeer moest ik constant op mijn qui-vive zijn. Altijd mijn hand bij de rem houden in de wetenschap dat één verkeerd beoordeelde windstoot fataal kon zijn.
Af en toe schreeuwde ik het gewoon uit als het even erg spannend werd. Dit gaf dan altijd wat ontspanning.
Maar nu, op dit moment, komt er ook weer zorg in me op. Heb namelijk een ogenschijnlijk rustige kampeerplek gevonden, maar wel in een periode dat de wind weer is gaan liggen en zelfs even uit het zuidwesten kwam. Dit ging samen met enkele druppels regen. Maar nu ben ik bang dat in de loop van de avond de mistral feller dan ooit weer op zal steken en mijn angst is, staat de tent wel goed? In ieder geval niet midden in een bos, zoals gisteren waar ik veilig was. Wel aan de rand van een houtwal. Naar mijn berekening moet deze mij voldoende kunnen beschutten Kijkend op Weeronline zie ik het windteken vanaf elf uur vanavond weer verschijnen. Dus hopen dat ik me niet vergist heb.
Naast al die gespannenheid vandaag heb ik ook mooie kunstwerken gezien. Wat zeg je hiervan?
Op de status van Whatsapp komen ze allemaal langs, en nog meer figuren.
Vandaag is ook een beslissing gevallen aangaande het vervolg van de tocht. Ik heb gekozen om rechtsaf te slaan toen ik in Narbonne was.
Mijn fiets staat in de richting van Béziers.
Dit betekent dat vooralsnog de optie Bretagne via Carcassonne, Toulouse, Bordeaux van de baan is. De richting van de mistral die dan morgen en de volgende dagen meer in de rug zal blazen speelde ook mee. Nu zal ik richting oost-noord-oost fietsen voorlopig. Roemenië en Bulgarije komen in het vizier, maar nu komt terugkeer naar mijn huis in de Ardèche ook in me op. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten natuurlijk. Na een maandje daar kan ik alsnog de reis voortzetten. Voordeel is dan dat ik sommige winterkleren daar kan laten voor de volgende reis. Én ik kan de tandarts in Lamastre nog eens naar die losgelaten stifttand laten kijken. Misschien kan hij hem vastmetselen.
Kiekeboe. Even een selfie gemaakt toen ik in Narbonne boodschappen gedaan had.
Zo, kwart over acht nu. Graag had ik het nu al willen weten of ik hier echt goed sta. Maar nu het nog licht is ga ik toch wel vast even alternatieven bekijken voor het geval het vanaf elf uur mis dreigt te gaan.
Een prettige en ontspannen avond is mijn wens.
B o n n e S o i r é é .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten