Het was af en toe weer eens een puzzeltocht vandaag. Er waren na Perpignan weer twee autowegen beschikbaar voor de liefhebbers, maar fietsers moesten zelf maar uitzoeken of er nog ergens een geitenpaadje over was dat richting Narbonne ging.
Dit viel voor mij niet mee omdat, wat later bleek, de gps op mijn telefoon mijn locatie niet nauwkeurig wist. De oplossing voor de puzzel dacht ik per abuis te vinden via een weggetje dat over de snelweg ging. Boven op de brug heb ik een filmpje gemaakt van het verkeer daar beneden. Daarvan is hier een foto.
Maar een paar kilometer verder moest ik terugkeren, want het weggetje strandde in een pad waar auto's noch voetgangers mochten komen en dat bovendien ook helemaal de verkeerde kant op liep.
Verboden voor alle voertuigen en voor voetgangers, behalve rechthebbenden.
Maar uiteindelijk ben ik er toch weer uitgekomen.
Ben nu ook mijn landkaartenboek van Frankrijk weer gaan gebruiken. Die kaarten zijn heel gedetailleerd en ik vind het ook veel prettiger om zelf mijn routes uit te stippelen.
Vanaf ongeveer twee uur is er een flinke mistral opgestoken waar mijn noordelijke route precies tegenin gaat. Fietsen was plots een hele inspannende bezigheid geworden. Op de eerste plaats moet je veel energie leveren om de trappers rond te krijgen, maar bovendien is het oppassen geblazen om ongeveer recht vooruit te blijven rijden, gezien de vele auto's die ook van de weg gebruik maken.(Ja, ondanks dat ik noodgedwongen een binnenweg moest kiezen, was het ook hier nog vrij druk met het verkeer).
En dan was het zaak een bosje te vinden voor de nacht in dit vrij kale landschap. Maar dat is gelukt.
Een bos is gevonden, nu nog kijken waar de tent het beste kan staan.
Hier staat ie dan.
Op de status van Whatsapp hoor en zie je de mistral tekeer gaan.
Maar ondanks dat de tent hier ongetwijfeld veilig staat is er veel onrust om me heen. Het is een constant lawaai van ruisende bomen en soms komt er een windvlaag over de tent heen en voel je een frisse wind door het dunne tentzeil.
De vraag is voor morgen en de komende dagen of ik niet beter hier kan blijven. De mistral gaat zeker vier dagen duren, is de verwachting en ik kan mezelf veel energie en gevaar besparen.
Maar ook kan ik voor een oostelijke route kiezen en dan niet Bretagne, waar het heel slecht weer is bovendien. Dus toch nog Roemenië en Bulgarije? Of rechtstreeks naar huis in de Ardèche?
Zo kan ik lekker lang blijven switchen van gedachten, maar dat hoort een beetje bij mij.
Er is een spreuk die op Les Costilles hangt en die hier van toepassing is: Als je niet weet waar je heen gaat kom je er altijd.
In Perpignan was het vandaag koffietijd op een terras met gezellig kwebbelende mensen.
Voor het eerst niet meer die typisch Spaanse café con leche, maar de in Frankrijk meer gebruikelijke espresso.
Maar wel kreeg ik er hier een glaasje water bij, wat heel gezond is om met koffie te drinken.
Er was ook weer een Franse krant om door te nemen.
Nu dan ga ik maar weer eens in de slaapzak en hoop ondanks de onstuimige omstandigheden lekker te slapen, wat afgelopen nacht ook het geval was. Daar waren wat twijfels over omdat een hond van een huis in de buurt volop begon te blaffen toen ik goed en wel lag. Maar daarna heb ik m toch niet meer gehoord.
Tenslotte nog een foto van gisteren toen klaprozen mij Spanje uitwuifden.
B o n n e N u i t .
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten