Het is toch wat! Ik heb een probleem met een app die ineens niet meer werkt. Zoals vaak vraag ik dan Piet om raad en bijna altijd is de oplossing dan snel gevonden. Maar nu waren we met zijn tweeën wel een half uur bezig, maar de app bleef hardnekkig weigeren. Piet zou nog wel even verder de zaak onderzoeken, zodat ik weer verder kon fietsen. Het was al laat geworden, ik had honger, maar dit keer was het verlossende kampeerplekje ver te zoeken. Toen ik rond zes uur eindelijk mijn rustplaats gevonden had en op WhatsApp keek las ik dat Piet lelijk in zijn vinger had gesneden bij het snoeien van een hortensia. Hij deed dat tegelijk met telefoneren over die app van mij. En nu is het geval dat hij vanavond, zoals elke donderdag orgeldienst had bij een Heilige Mis. Vanwege die vinger moest hij afzeggen en nu is de pastoor het derde slachtoffer van een probleem van mij, dat ook nog niet opgelost is.
De plek die ik nu gevonden heb is vlakbij een fabriek, waarvan je de activiteiten goed kunt horen.
Maar de naaste omgeving van de tent is toch natuurlijk. Geen probleem met vuur maken, ook niet.
Een paar kilometer eerder dacht ik ook al iets leuks gevonden te hebben. Er waren zowel bomen als een huisje, dus beschutting genoeg. Maar het huisje naderend vertrouwde ik het niet. Er hingen een paar lappen over een lijn en ik zag iets van een tafel. De kans om een onguur type tegen te komen zat erin, ik durfde niet helemaal naar de voordeur te lopen en maakte rechtsomkeer.
Daar waar ik afgelopen nacht bivakkeerde was in de buurt van een soort herdenkingstoren.
Een meter of vijftig erachter stond ik in de bosjes.
En nu heb ik het, afgezien van het geluid van de machinerieën, verder ook rustig.
Het is tien over acht.
Straks lekker slapen. Een goede nachtrust wens ik vooral ook Piet met zijn zere vinger en de pastoor die zijn orgelspeler miste.
B u e n a s N o c h e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten