Het is tijd om eten te koken. Al een half uur geleden had ik de aardappels geschild en snijbonen en tomaten in de pan erbij gedaan. Ik stond op om hout te zoeken voor het vuur, maar zag ineens niet ver van mij vandaan mensen. Even wachten met vuurmaken leek me raadzaam, want ik sta midden in een dennenbos en daar is het brandgevaar groot. Dan sta ik niet graag in het zicht te stoken, hoewel mijn vuurtjes heel klein kunnen zijn en nauwelijks opvallen.
Maar helemaal geen mensen in de buurt is natuurlijk beter. Het zijn waarschijnlijk jongelui, er is een trimbaan in de buurt en dat houdt ze waarschijnlijk daar.
Ben wel blij om hier een bos gevonden te hebben om te kamperen, en zelfs een echt bos, geen sinaasappelboomgaard zoals de afgelopen dagen. Het was nogal winderig vandaag en ik voelde behoefte aan een intieme plek. Wind maakt onrustig en bovendien kwamen er al snel enkele problemen opduiken vandaag. Het voorwiel leek aan te lopen en ook het achterwiel. Dat had ik er dus niet goed terug ingezet na de bandenwisseling van gistermorgen.
Nu moest ik midden in Castellon de hele zaak van de fiets halen, de fiets op zijn kop zetten en het nu wèl goed doen.
Tegelijkertijd was het internet van mijn telefoon af, terwijl ik de beste weg wilde zoeken om richting Amposta te komen, waar de monding van de Ebro is, die ik dan wel of niet ga volgen.
Maar het is allemaal weer in orde gekomen en na een kopje koffie was ik al vrij snel de stad uit om onverwachts deze beschutte plek in het bos te vinden.
Dat rode in de verte zijn de jongelui waar ik een beetje bang voor ben dat ze mijn vuurtje gaan zien.
Ik kreeg ook al meteen bezoek van twee jongemannen die voor zover ik het kon begrijpen met hulp van internet planten aan het determineren waren. Tijm staat er in ieder geval volop, alles geurt ernaar.
Intussen geloof ik dat de pottenkijkers nu verdwenen zijn en kan ik zometeen met een gerust hart het vuurtje gaan ontsteken. Het is half zeven.
Nog even wat plaatjes uit Castellon.
Dit apparaat gaf om half vier aan.....
In ieder geval voelde het zomers aan vandaag, fietsend in korte broek en een dun T-shirtje.
Kunst op straat bekoort me.
Vanmorgen was het wel een beetje moeilijk om de sinaasappels achter me te laten. Maar ik moest toch vertrekken, voelde ik.
Het werd sowieso weer eens tijd om de tent uit te mesten.
Twee lege flessen voegde ik bij het groepje dat er al lag. Die worden gebruikt bij de irrigatie, zo te zien.
De bij het kleren wassen gebruikte emmer heb ik teruggezet met het wasmiddel dat over is.
En nu, kwart voor zeven, ga ik echt koken.
Q u e a p r o v e c h e .
B u e n a s T a r d e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten