Goedenavond. Vandaag is mijn schrijven weer eens met een volle buik, in tegenstelling tot gisteren toen ik in het donker nog de houtjes uit moest zoeken voor het vuur.
De spinazie smaakte er niet minder door.
Het was vanmorgen een rare gewaarwording toen ik, ontbijtend naast het vuur, merkte dat de voorband van de fiets die naast me stond plat was. De buitenband bekijkend was die doorzeefd van pikkend onkruid. Ik kon er een voor een wel zes stekels uittrekken. Oh jee, dacht ik, dan zal mijn achterband er ook wel niet heelhuids vanaf gekomen zijn. Inderdaad, ook lek, hoewel ik er hier maar één stekel uit hoefde te trekken.
Voor mij was het sein om het ontbijt te laten wachten en eerst de reparaties uit te voeren.
De wielen kregen beide een nieuwe binnenband en achter deed ik er ook maar meteen een al lang meegereisde nieuwe buitenband om.
Op zich was dit alles niet veel werk, maar achter is het een beetje gecompliceerd omdat het achterwiel er eigenlijk niet voor gemaakt is en het nogal passen en meten is om hem er weer goed in te krijgen. Gelukkig ben ik daar inmiddels wel goed in geoefend, dankzij de lange reeks van lekke banden die ik in Portugal voor mijn kiezen kreeg.
Toen wisselde ik regelmatig binnenband en buitenband, die het dan vervolgens na honderd kilometer weer begaven om onverklaarbare redenen. Maar plots was de pechfanfare opgehouden en al maandenlang fiets ik weer ontspannen verder. De lekke banden van vandaag zijn verklaarbaar, dat voelt anders. Behalve dat ik hoop dat ik het achterwiel er weer goed ingezet heb.
Na het ontbijt was het al meteen tijd om naar Burriana te fietsen voor de markt. Daar was heel veel te doen. Behalve op het pleintje dat ik gisteren zag en dat bestemd was voor groente en fruit waren de straten er omheen ook marktstraten geworden.
Het halfoverdekte plein.
Een van de marktstraten waar goederen worden verkocht.
Het eerste half uur speelde ik bij het plein, daarna koffie gedronken op een geanimeerd terras.
Na de koffie nam ik plaats in een van de straten en ietsjes verwijderd van de kooplui.
Hier begon ik steeds beter in mijn spel te komen. Voor de koffie was het nog een beetje gezapig en speelde ik niet met hart en ziel, maar gelukkig begon hier het vuur te branden. Het liedje Sailing kwam er met name weer eens heel goed uit, en dat was in voorgaande optredens minder.
Wel constateerde ik vandaag ook weer dat ik gehoorgestoord ben in de betekenis dat vooral mijn linkeroor niet goed werkt. Daardoor vergis ik me in de bassen die aan de linkerkant van de accordeon zitten. Maar het bijkomend probleem dat ik afgelopen zomer had, een echoënd oor, is vandaag ook weer uitgebleven. Dus het spelen is weer redelijk leuk.
Gisteravond waren behalve het vuur ook Jupiter en Venus mooi te zien vanaf mijn plek.
Vanuit mijn tent keek ik gisteravond zo op het vuur waar de spinazie op stond.
Vandaag is het maar liefst 24 graden geworden. Er zijn andere tijden aangebroken. Nu ben ik al de schaduw op gaan zoeken om mijn bezigheden te verrichten.
En ondertussen zijn er in Nederland sneeuwvlokjes aan het dwarrelen, laat een vriendin mij juist zien......
Geniet dus maar van een romantische avond, net zoals ik, al zijn de omstandigheden anders.
B u e n a s T a r d e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten