zondag 5 maart 2023

Hier ook gevaar om weg te drijven. De eerste stap naar vrede is onderwijs.

 Alle goede dingen in drieën. De spreuk in het Catalaans waaran ik eergisteren gewag maakte:
El primer pas per a la pau és l'educació luidt in het Nederlands: De eerste stap naar vrede is het onderwijs.
Ik had van onderwijs opvoeding  gemaakt en een lezer heeft me er terecht op gewezen dat dat niet hetzelfde is.
Vandaag zag ik weer iets anders op een muur, maar dit keer stond er geen tekst bij. 



Tenminste, misschien betekenen die krabbeltjes achter het oor ook iets. Wellicht in het Arabisch. Misschien is er nu ook weer een lezer die een vertaling ervoor heeft.
Gisteren was een aanleiding dat ik wegging van mijn plekje in een sinaasappelboomgaard het feit dat de slangen water gingen spuwen. Hier zijn deze waterslangen er niet, maar ik bedacht me dat ik hier toch ook uit moet kijken. De bevloeiing gebeurt  via aseccias. Dat zijn betonnen kanalen die gevoed worden door het water van een rivier. De verschillende landeigenaren krijgen via een bepaald systeem om de zoveel tijd de beschikking over dat water en door bepaalde poortjes open en dicht te doen kunnen ze op verschillende plaatsen het water vanuit die betonnen geul het land in laten lopen.
Dit is de betonnen geul die door het land loopt waar ik nu kampeer.

De aseccia.

Links zie je een van de openingen. De steen er bovenop dient als afsluiting. Op de status van Whatsapp laat ik meer ervan zien.
Een en ander betekent wel dat dit lege kanaal plotseling vol kan raken als het de beurt is aan de eigenaar van dit land om te mogen bevloeien. Ik zou dan net morgen toevallig naar Burriana zijn om koffie te drinken. Dan komt er ineens heel veel water tegelijk over mijn camping en ik weet niet hoe ik mijn tent en de omliggende spullen dan aantref als ik terug ben. Maar ach, kleine risico's zijn er altijd. Laat ik me maar niet druk maken.
Het was vandaag gezellig hier zonder bezoek maar met wel veel zon en de Franse radio aan die enthousiast  voetbalwedstrijden versloeg. Het werd alweer laat toen ik met eten maken bezig ging. Het was al donker toen het vuur pas brandde.



Maar nu tien over negen zit mijn dagtaak er weer op en begint mijn televisieavond.

De groeten van de sinaasappels en de mandarijnen.




Tot morgen

H a s t a    M a ñ a n a .


Geen opmerkingen:

Een reactie posten