Goedenavond.
Zo, eindelijk weer eens een andere plek op aarde om de nacht door te brengen. Het is hier wel een beetje een gedoe met de verbinding. Een paar keer viel de 4g uit. Piet had ik al gevraagd om in te springen en de bloglezers mede te delen dat er alleen met de techniek iets aan de hand is en niet met mij. Maar nu gaat het weer een tijdlang goed en waarschijnlijk komt dit verhaal straks weer in de ether.
Doordat ik met de smartphone bezig was is het eten dat ondertussen stond te pruttelen te gaar geworden en waren de sperziebonen niet zo lekker als dat ze kunnen zijn. Maar ja, een kleinigheidje blijf je houden.
Het was fijn fietsen vandaag, waarbij ik mijn knie wel regelmatig voelde. Het was ook erg mooi weer. Wel moesten er wat hindernissen genomen worden. Er was een wegomlegging omdat er op de N 11 werkzaamheden waren. Maar met de fiets kun je meestal toch wel door, dus ik gokte erop. Maar aangekomen op het punt waar ze bezig waren zag ik dat de weg toch helemaal open lag. Maar er liep een zijweggetje in dezelfde richting. Toen ik de zaak aan het bestuderen was kwam een van de werklui naar me toe en legde uit dat ik daar wel overheen kon, maar dat ik om bij de N11 te komen een rampa moest beklimmen, wat zoveel als een oprit betekent.
Mijn opdracht was dus om op de onderste van die twee wegen te komen, maar daarvoor moest ik wel het waarschuwingsbord in de wind slaan en het rode hekwerk forceren.
De rampa die ik moest beklimmen was het op de foto ogenschijnlijk vrij vlakke pad richting weg. In werkelijkheid was het laatste stuk zeer steil en is het me maar ternauwernood gelukt om de fiets uiteindelijk weer op de N11 te krijgen.
Een ander probleem was dat ik opnieuw plots van de N11 verbannen werd, tezamen met de tractoren. Ze hebben er weer een stukje autovia van gemaakt. Het andere verkeer moet dan zelf maar uitzoeken hoe ze er moeten komen. Het was dus weer even puzzelen. De smartphone wist geen raad, die liet me weer gewoon over de verboden autoweg fietsen.
Een fietser had ik het gevraagd en die wist het ook niet en vond ook dat ik de autovia maar moest nemen. Maar ik gokte op een weggetje parallel aan de racebaan. Na drie kilometer verzandde dat echter in de middle of nowhere.
Toen weer helemaal teruggeklommen naar het punt waarop de N11 autoweg werd, want ondertussen had ik de oplossing van de puzzel gevonden. Met een uur vertraging kon ik toen de route weer hervatten.
Het werd vrij laat voor mijn doen, maar er is weer een prachtige ruime kampeerplek voor me gevonden met het volgende uitzicht op de Pyreneeën, die allengs dichterbij zijn gekomen.
Heel hoog zijn de Pyreneeën hier aan de kant van de zee niet
De foto hieronder is onderweg genomen. Vanaf hier is het ongeveer nog veertig kilometer tot de Franse grens.
In het Catalaans heet Frankrijk França.
Na tien kilometer fietsen was ik vanmorgen in Gerona en vond het er heel gezellig. Er kwamen verschillende groepen kinderen voorbij het terras in de voetgangersstraat waar ik koffie zat te drinken.
Op de status van Whatsapp zie je de kinderen voorbij marcheren.
Het zou ook een mooie gelegenheid zijn om even accordeon te spelen, maar ik was daar niet op ingesteld. Nee, zei ik tegen mezelf, het is zo al gezellig genoeg, ik fiets liever weer verder. Echter, toen ik opstond pakte ik, bij de fiets gekomen, onverwachts toch de accordeon uit de fietstas en een uur lang ben ik blijven spelen. Ik was er blij mee. Het geeft een hele mooie andere insteek in de reis om af en toe eens op te treden.
En nu ga ik eindigen, en wel bij het begin van de dag, toen ik op de zonnige oplaadplek mijn powerbank op kwam halen.
De eerste klaproos die ik dit jaar zag knipoogde naar mij en zendt nu zijn straling uit naar de lezers.
Daaaaaaaaaaaag, tot morgen.
H a s t a M a ñ a n a .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten