Ze zaten met zijn zessen onder een grote treurwilg te klessebessen, een soort bejaardensoos in het open veld. Dat zie je niet vaak en dus besloot ik naar ze toe te sluipen om onverwachts een foto van het tafereel te maken.
Op afstand had ik er al snel een gemaakt.
Ik vroeg me ondertussen wel af of ik dit wel kon maken. Niet iedereen wil zomaar op de foto gezet worden. Zelf was ik jaren geleden ook furieus als iemand dat deed bij mij.
Dichterbij gekomen maakte ik eerst foto's van de omgeving om dan in een flits toe te slaan. Echter, een van de mannen stond gedecideerd op en zei: oh no, oh no, oh no. Helaas voor mij, en voor de bloglezers, we moeten het doen met bovenstaande foto. Als je hem een beetje vergroot zie je het beter.
Toch trof ik in het plaatsje Chilches, waar ik boodschappen ging doen, nog meer groepjes van mensen aan die ongedwongen buiten zaten. Maar dat was voor de huizen en iets minder spectaculair dan de mannen die het vrije veld gekozen hadden onder auspiciën van een grote treurwilg.
Het dorp vond ik een prettige sfeer uitstralen, net als mijn plekje in de sinaasappelboomgaard, waar ik een rustige dag had met veel zon, maar ook nogal wat wind, die nooit dezelfde kant op waaide.
Maar er was altijd wel een muur van het huis te vinden waar zon was zonder al te veel windvlagen. Ik las trouwens dat het volgende week echt warmer weer wordt hier, 22 graden. Vandaag was het 13 graden.
Maar het begin van deze week was voor Spaanse begrippen ongekend winters. Volop sneeuw bijvoorbeeld op Majorca.
Op 27 februari viel er overvloedig sneeuw op Majorca, staat hier in een Frans artikel te lezen. Het ging gepaard met ijskoud weer en veel wind.
Wat dat betreft had ik hier op de oostkant van het vasteland niks te klagen. Alleen maar wind en wat frisjes, maar vooral ook veel zon.
Behalve veel sinaasappelbomen zag ik vandaag in Chilches ook deze.
Op een muur zag ik deze afbeelding.
Afgelopen nacht kwam ik opnieuw tot de conclusie dat mijn knie nog niet in orde is, maar ik sliep toch vrij goed. Vandaag had ik toch weinig twijfels dat ik er nog heel wat kilometers mee af kan leggen, gespreid over een groot aantal dagen. Want morgen bijvoorbeeld komt er weer een vrije dag hier op deze vredige plek. Ik wil onder andere weer wat verder komen met de tweede mouw van mijn in wording zijnde zomertrui. Dan kan ik m binnenkort al dragen, want de warme dagen komen naderbij.
Hieronder één van mijn zitplaatsen vandaag.
Op de status van Whatsapp zie je hoe de andere muren van het huis er uitzien.
B u e n a s N o c h e s .
Oftewel
Welterusten voor straks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten