Gebeld naar huisartsenpost, maar geen behandeling.

 Nog steeds achtervolgd door het nare gevoel in mijn rug.

De afgelopen nacht begon redelijk, maar rond drie uur werd ik weer bevangen door het gevoel dat er iets niet goed zit.

Een tabletje van ibuprofen genomen dat Ageeth ergens had liggen.

Dit middel is zoals paracetamol pijnstillend.

Het einde van de nacht verliep weer vrediger.

De ochtenduren brachten toch weer een worsteling om met het vervelende gevoel om te gaan.

Vanmiddag doorgezet met het plan om de oplossing van het probleem in deze  contreien te vinden en Ageeth heeft voor me de huisartsenpost van Rotterdam gebeld.

Een hele vragenlijst moest beantwoord worden maar het resultaat was dat de nood niet hoog genoeg bevonden wordt om mij te behandelen.

Waarschijnlijk ook wel  omdat de pijn niet verschrikkelijk te noemen is.

De man aan de telefoon concludeerde dat op een gegeven moment de stenen wel uitgeplast zullen worden.

Hij raadde me aan de pijnstillende medicijnen te blijven nemen.

Zelf denk ik niet er zo gemakkelijk vanaf te kunnen komen, maar de conclusie geeft wel duidelijkheid over mijn programma: Vandaag en vannacht nog even afwachten en dan toch alvast een afspraak maken met mijn huisarts in Maasbommel .

Ondertussen ben ik hier onder de hoede van zorgzame Ageeth.

Terwijl het buiten weer flink aan het regenen is geslagen zitten wij binnen tussen het praten door onze dingen te doen.

Ageeth is  boeken aan het bekijken die ze wil downloaden en die te maken hebben met waar ze mee bezig is.

Ik heb een trui ter hand genomen waar nog veel aan afgewerkt kan worden, en verder is er ook wat administratie om te doen.

Zometeen gaan we weer eten van de gisteren bereide ratatouille.

En dan maar afwachten hoe de nacht gaat worden.

Beetje bang ben ik er wel voor.

Zijn alle klokken inmiddels verzet?

Een smakelijk eten en een rustige nacht gewenst.

Eng.....ik zou toch geen nierstenen hebben zoals toen??

 Gistermorgen toen ik op de fiets stapte richting de markt van Schiebroek leek het of het in mijn rug schoot, wat wel eens vaker gebeurt.

Of zouden het nierstenen zijn, waar ik altijd al bang voor ben sinds ik het een jaar of zes geleden meegemaakt heb?

Toen ging het met aanvallen gepaard die zo heftig waren dat liggen of zitten schier onmogelijk was.

Afgelopen nacht ging dat allemaal nog wel, maar de hypothese die ik tot dan toe had van dat het gewoon rugpijn was is aan het wankelen geraakt.

Vandaag overdag met wat beweging en dankzij het kunnen delen van het probleem  met Ageeth is tot nu toe alles goed hanteerbaar.

Zij staat er ook open voor dat als dokteren noodzakelijk is, ik hier kan blijven ondertussen.

Vooralsnog wil ik de situatie nog even aankijken en veel drinken.

Appelcider blijkt heel goed te zijn en toevallig heeft Ageeth die in huis.

Vandaag dus nog maar niet een weekendarts hier in de buurt gebeld.

Een beetje beweging hier in huis deed me ook goed. Er hangt zelfs een schommelnet.

Buiten was het de hele dag regen , dus daar ben ik niet veel geweest. 

Zo zag er het in het mooie Gorinchem uit waar vrienden vandaag geweest zijn.

De  viooltjes hier waren er blij mee, ook die welke bij de voordeur hangen.

Nu, inmiddels zes uur geweest, wordt het tijd om de ratatouille te bereiden.

Een smakelijk eten gewenst en voor vannacht een rustige slaap.

Vrijdag markt in Rotterdam Schiebroek.

 Vanaf Berkel Rodenrijs  is het niet ver naar  Schiebroek, een wijk van Rotterdam.

Als ik bij Ageeth ben probeer ik daar op vrijdag meestal de markt mee te pikken.

Wat voor het hele Rotterdamse voor mij de ervaring is is dat hier nog sterker: bijzonder vriendelijke mensen.

Ook vandaag werd ik verwend door vele lieve reacties op mijn muziek, die pas na elven van start ging omdat zoals gewoonlijk het draaiorgel ook weer vrolijke noten rondstrooide.

Voor die tijd ben ik het café ingedoken, dat ik meestal met een bezoek vereer, wetende dat daar ook kranten ter inzage liggen.

Mijn koffie was nog niet op of een alleraardigste bedienster kwam me een gratis tweede kop aanbieden. Die was per ongeluk ingeschonken en had ze over.

Ageeth heeft vandaag onder andere de was gedaan.

Gisteravond is ze in het donker nog bezig geweest met het planten van haar viooltjes.

Ze gaat er zometeen weer meer bij zetten.

Ondertussen is er ook al onderhandeling over wat we vanavond eten. Ik hoor iets van broccoli, boerenkool.

Mijn letters hebben een plaatsje gekregen.

En ook mijn spreukenbordjes.

Een fijne avond gewenst en voor morgen is hier ook al een wens                                                        

Gezellig thuis met Ageeth, gevolgd door even spelen in Berkel Rodenrijs.

 

Vanmorgen samen veel gebuurt en koffie gedronken uit een nieuw apparaatje van Ageeth.

Bovendien heeft ze geholpen bij het tot een oplossing brengen van de puzzel van de dag.

Op bovenstaande foto is te zien dat Ageeth zeer begaan is met bloemen.

En zo is de entreedeur bij haar:

Een uitschuifbare ingang.

Gisteravond kocht ze wat noodlijdende viooltjes, die inmiddels door haar verzorging weer goed opgeknapt zijn.  

Straks gaat ze die nog overplanten is de bedoeling.

Vanmiddag ben ik een paar straten verder gegaan om in het centrum de accordeon nog een keer te laten weerklinken.

Weliswaar geen markt, maar het werd waar ik stond best gezellig.

Dit bruggetje verbindt twee delen van de voetgangerszone.

Verrassend en verwarmend was dat een vrouwtje heel enthousiast kwam vertellen dat ze mij van televisie kende.

Het programma van Joris Showroom dateert echter al van naar schatting tien jaar geleden.

Er zijn dus mensen met een heel goed geheugen.

 Grappig was dat een naar me toe geworpen muntje buiten de koffer viel en ternauwernood niet via een spleet in het water onder me terecht kwam.

Inmiddels tien over zes is het ongeveer tijd om aan eten klaarmaken te denken wat mij betreft.

 

Tenslotte een plaatje uit het oosten van het land, waar de zon vanmorgen zo opkwam.

Een gezellige avond gewenst .

Markten Pijnacker en Berkel Rodenrijs.

 Het is traditie om als het even kan twee markten aan te doen als ik op woensdag bij Ageeth ben.

In Pijnacker is het 's-morgens te doen, in Berkel Rodenrijs de hele dag.

Dan eerst naar Pijnacker fietsen, wat een klein half uurtje vergt, om na de middag nog even in Berkel Rodenrijs op te treden.

Vandaag verliep het in Pijnacker een beetje chaotisch. Net op de markt gekomen moest ik onhoudbaar naar de wc.

Geen openbaar toilet en de HEMA had ook niks.

Toch even gespeeld op een mij bekend gunstig plekje waar ondanks de beschutting de bordjes moeite hadden om op hun plek te blijven.

Na de koffie was deze plek bezet door aanbrengers van krantenabonnementen.

Het ging dus een beetje moeizaam, vooral in het begin.

Hoe anders was het vanmiddag op die andere markt. Hier wel lekker druk , geen storende wind. Hier kwam ik helemaal in mijn spel.

Ertussenin was er met Ageeth koffie met gebak in een zaakje in Pijnacker. Ze liet me op de terugweg een andere route ontdekken.

Op mijn gebruikelijke route op de heenweg viel mijn oog hierop:

En in het café waar mijn nood gelenigd werd heerste de Rotterdamse gezelligheid.

En dit kindje in Pijnacker is geschikt voor op het toneel.

Ageeth heeft een fietshelm gekocht waarvan de verlichting  bestuurd kan worden met een apparaatje. Ze was hem aan het uitproberen.

En ondertussen is het bijna half zeven.

Een prettige avond gewenst.

Gearriveerd in Berkel Rodenrijs bij Ageeth.

 

Ondanks dat ik niet ergens gespeeld heb onderweg had ik nog wel bijna de hele dag nodig om aan te komen te huize Ageeth.

Er stond onder andere veel wind die tegen was, maar ook deed ik het rustig aan met een uitgebreide koffiepauze in Sliedrecht, een bezoek aan de Mac Donald in Ridderkerk en een frietoponthoud nabij het Feijenoordstadion.

      Een schitterend stadion , zoals je ziet.

Dit is de frietbakker. Onder de toonbank is een grote foto te zien van het stadion waar hij zelf ook weer voorop geposeerd is samen met zijn vrouw.

Twee halve stadions staan aan elkaar gekoppeld.

De linker helft is het stadion voor de verbouwing, rechts is de tegenwoordige versie.

Het einde van de etappe vandaag ging moeizaam . Vanwege een wegomlegging en ook door verkeerd rijden ben ik een heel eind omgereden.

Het was kiele kiele of de doorgesleten buitenband Berkel Rodenrijs zou halen maar door die extra kilometers strandde het gevaarte op zeshonderd meter voor de finish.

Erg doorgesleten die band.

De reparatie waarmee ik wilde wachten tot aankomst moest nu toch nog onderweg gebeuren, plus dat nu ook een nieuwe binnenband gebruikt moest worden onder de nieuwe gisteren bij HEMA Zaltbommel gekochte buitenband.

Maar eind goed al goed.

Om zes uur mocht ik Ageeth na anderhalf jaar weer in mijn armen sluiten.

Ze was al bezig met het bereiden van de warme maaltijd.

We hebben dus lekker gegeten en na het kijken van het journaal is Ageeth nu bezig met haar dagelijkse wandeling terwijl ik nog even deze tekst kan laten zien die ik vandaag op twee huizen aantrof.

Dit vond ik ook wel een foto waard:

Tenslotte een plaatje van hoe de dag begon met een ontbijt in de natuur.

Een goede nacht gewenst.

En route.....op weg naar Berkel Rodenrijs.

               Zaltbommel.

 Het stond in de planning , en Ageeth wist het,

dat ik deze week haar wil gaan bezoeken in Berkel Rodenrijs.

Tijd dat we elkaar weer eens zien, want het is wel anderhalf jaar geleden dat zij in de zomer bij mij was.

Al heel vaak in de vele jaren dat we elkaar kennen ben ik op de fiets naar haar toegekomen,altijd in één dag. Het is meer dan honderd kilometer.

Maar dit keer wilde ik het eens op mijn gemak doen.

In eerste instantie dacht ik aan een hotel nemen ergens in Gorinchem, wat ongeveer halverwege is. Voor mij iets heel nieuws , maar een soort oefening voor later als kamperen mij te moeilijk wordt.

Maar toen ik tegen twee uur de fiets aan het opzadelen was dacht ik iets in de trant van:"Waarom zou ik moeilijk doen als het ook makkelijk kan."

Toch veel makkelijker om de tent mee te nemen en ergens te kamperen. Het grote voordeel is vooral dat ik kan eten op mijn eigen manier, drie volle borden.

 De boontjes die ik had hoefden zo niet rottend te wachten op mijn terugkeer.

In een hotel moet je maar afwachten wat je krijgt.

Een vriend kan erover meepraten. Hij moest laatst een paar nachten in een hotel en wat hij te eten kreeg was een schamel beetje van weliswaar hoge kwaliteit, maar daar kon zijn motor niet op lopen.

Dus mijn hotelexperiment wordt nog even uitgesteld.

In plaats daarvan zit ik nu weer lekker in mijn tent met mijn buikje vol.

De tent staat opgesteld iets voor Gorinchem en schuin tegenover slot Loevestein.

Aan een plas in de uiterwaarden om preciezer te zijn.

In Nederland kamperend voel ik me altijd wat onzeker of mensen die het zien moeilijk doen, maar deze plek is volstrekt veilig en privé genoeg.

Morgen is het dan nog een kleine afstand van zo'n zestig kilometer tot huize Ageeth.

Zij zelf is nog niet ingelicht, maar onverwachts bezoek is bij haar tot nu toe nog altijd in goede aarde gevallen en deze week verwacht ze me in  ieder geval.

Vanmorgen bij het opstaan waren mijn gedachten nog niet bij de fiets. De kachel en zijn pijpen moesten schoongemaakt worden en voor dit vervelend werkje had ik nu de moed.

Het was wel de moeite waard want er kwam heel wat roet uit.

Daarna de grote afwas, gevolgd door koffie bij de buurman.

En toen was de vraag gerechtigd: Blijf ik nog of ga ik weg?

Na enkele naalden breien het breiwerk ingepakt en in fietstassen geladen samen met de kampeerspullen.

Op de titelfoto zie je het zaakje in Zaltbommel bij de HEMA staan waar ze koffie en appelgebak voor me hadden en ook een nieuwe buitenband , want degene die er nu achter op ligt is er bijna doorheen.

Ook een verzameling papieren borden vond ik er ,want een bord was ik vergeten mee te nemen van thuis.

Het pontje bij Brakel kwam op mijn weg.

Hier was betalen met geld niet toegestaan.

En wat, als ik mijn betaalpas nu niet bij me had? vroeg ik de veerman.

Dan had hij me weer teruggezet , was zijn antwoord.

Bij navraag blijken ondernemingen legaal deze maatregelen te kunnen treffen.

Nou. Half tien inmiddels. Zometeen lekker languit in mijn slaapzak.

Een mooie rustige nacht is mijn wens.

Wietske op bezoek, meegetroond door Eric.

Wietske uit Ubbergen wilde graag eens met mij kennis maken.

Ze is een kennis van Eric en voor vandaag hadden we afgesproken.

Op mijn zonnige terras  hebben we onze harten naar elkaar kunnen luchten.

Vanmorgen bij de eerste stap die ik buiten de deur zette was het eerste wapenfeit daar.

De zon in het water liet mijn door de storm in de diepte geraakte stoel zien.

Hij was gestrand op mijn roeiboot die daar al jaren gezonken ligt.

Met behulp van een pikhaak is de verloren gewaande stoel weer naar boven gekomen.

Mijn voorlaatste trui is vandaag overhandigd aan André, die hem heel mooi vindt en ook gaat dragen.

Voor mezelf vind ik hem niet kleurrijk genoeg.

Zijn dochter die vanmorgen bij hem was gaat nu alle loshangende draadjes inhechten.

Hoewel ik dit werkje niet vervelend vind staat mijn hoofd er niet meer naar als een volgend ontwerp in de maak is.

En zij vindt het ook leuk werk. Iedereen tevreden.

Vanavond hebben we ook weer samen lekker spinazie gegeten.

Nu tijd voor het avondprogramma, onder andere voetbal kijken.

BONNE NUIT, welterusten voor straks.

Het plan honderdtachtig graden gedraaid.

Ja, zei ik tegen André vanmorgen toen ik de poort uit reed, het wordt vandaag Wijchen , om daar te spelen in het winkelgebied.

Op de pont vertelde ik het de veermannen ook , maar tweehonderd meter verder in Oijen ging mijn fiets rechtsaf richting Oss in plaats van de Maas volgend naar Ravenstein. Want eigenlijk zat Wijchen niet zo goed in mijn gevoel.

Dan maar op Uden aan, wat twee weken geleden ook al bezocht werd.

Of misschien.....naar Den Bosch, eventueel voorafgegaan door Rosmalen.

In Oss zou de beslissing vallen.  Mijn fiets ging naar het westen en bracht me rond twaalf uur in Rosmalen.

Wat een verrassing dat ik daar ging spelen, daar gingen mijn gedachten van tevoren niet naar uit.

Daar ken ik een goed plekje :de ingang van een winkelcentrum.

Er waren geen andere muzikanten aktief zoals in het verleden wel eens.

Na enige aarzeling  begonnen. Aarzeling want je staat daar een beetje te veel je op te dringen.

Maar de mensen reageerden goed en met opmerkingen dat het gezellig was.

Na ruim een uur bood de eigenaresse van een klerenwinkel naast mij koffie aan met de opmerking dat ze geen last had van mijn muziek, integendeel.

Koffie van de klerenzaak plus bonbon van een voorbijgangster.

Daarom nog maar even doorgespeeld, hoewel het eigenlijk al wel lang genoeg was op die plek.

Helaas kwam toen ik een half uur later het zaakje ongeveer ingepakt had een baas van de aangrenzende Jumbo me nog vertellen dat het niet toegestaan was.

Toch net iets te lang gespeeld. 

Toen koffie in een café en de krant gelezen om daarna plaats te nemen midden op het centrumplein van Rosmalen.

Op dit soort plekken is het vereist om goed in je vel te zitten want je staat daar als op een podium open en bloot met ook allemaal terrassen om je heen.

Maar de show lukte en heel lang had ik een spontaan meisje als toeschouwer.

Op de titelfoto zie je haar met mijn accordeon, evenals op deze:

Ook verschenen er andere artiesten op het toneel waar ik samen mee kon dollen.

Het was een geslaagde onderneming Rosmalen geworden en op weg naar huis door Nuland waar Hanny woont vond ik dat ik toch niet haar huisje voorbij kon rijden.

Laat zij nou intuïtief ook gedacht hebben:" Misschien is Gert wel in de buurt".

Haar uitnodiging om stamppot zuurkool te komen eten had ik nog niet gelezen toen ik aanbelde.

Zo werd het daar ook nog gezellig en nuttig( eten )

Het was nog even spannend of ik de laatste pont van Lith nog zou halen, maar twintig minuten voor de deadline stond ik er op.

De veerman vroeg of ik wilde spelen en dat deed ik natuurlijk. En zo werd het op de Maas ook nog even een dolle boel.

Vanmorgen bij het vertrek was deze rivier ook romantisch.

Tenslotte nog een plaatje dat toont hoe de engeltjes over ons waken.

Een veilige nacht gewenst.

Met mijn neus in de boter bij Mientje en Maricus.

 

De markt van Grave was vandaag aan de beurt.

De wind grotendeels in de rug op de heenweg.

De verwachte buien begonnen toen de markt nog niet voorbij was toen ik na de koffiepauze net een kwartiertje gespeeld had.

Zou het doorzetten?

Het zekere voor het onzekere genomen en rond vijf voor twaalf zat de accordeon ingepakt weer in de koffer en de koffer weer in de fietstas.

Het was een goed besluit, want het bleef maar doordruppelen.

Een frietje nemen en ondertussen kijken of Frans in Schaijk thuis is?

Aarzelend en een beetje wezenloos fietste ik Grave zuidwaarts weer uit toen in een flits Escharen in me opkwam, dat één kilometer verderop ligt.

Daar wonen leuke mensen, een beetje familie van mij en altijd dankbaar welkom daar.

De vorige keer dat ik Grave aandeed was het niet in me opgekomen dat ik dat met een bezoek aan hen kon combineren, maar nu net op tijd wel.

Even later zaten we gedrieën aan tafel aan de warme maaltijd ,alsof het zo afgesproken was.

Mientje had na het eten een afspraak om met iemand boodschappen te gaan doen terwijl Maricus en ik tot drie uur onder het genot van een kop koffie gepraat hebben. 

Het feit dat we daar ineens bij elkaar zaten was voor beide partijen onverwachts en daarom ook zo leuk.

We hadden het onder andere over het geloof en bij hem uit zich dat in de ervaring dat sommige overleden mensen zich duidelijk bij hem manifesteerden.

Ook wist hij dat zijn zoon een ongeluk zou krijgen en als de enige van de vijf inzittenden van de auto niets zou mankeren.

Zulke voorvallen bewijzen dat er meer is tussen hemel en aarde. 

Dit kan ik beamen. Bij mij is het altijd aftasten en proberen te begrijpen wat een dag voor mij in petto heeft, en op zo'n manier is deze ontmoeting vandaag ook weer tot stand gekomen.

Op de markt was het nogal winderig vanmorgen en daarom ook niet zo gezellig.

Behalve mijn bordjes die wegwaaiden en de koffer die regelmatig dicht viel donderde ook een complete parasol naar beneden, gelukkig zonder gewonden.

Deze kinderen hadden wel oren naar mij.

Wel gezellig in het café van de pauze , waar ze me kennen, hoewel ik er niet vaker dan eens per jaar kom.

Zo schattig dat kindje ook.

Nou, en nu weer thuis dan. Lekker slapen zometeen en morgen me weer opmaken voor een nieuw avontuur. Waarheen is nog niet duidelijk.

BUENAS NOCHES, goede nacht.