De markt van Grave was vandaag aan de beurt.
De wind grotendeels in de rug op de heenweg.
De verwachte buien begonnen toen de markt nog niet voorbij was toen ik na de koffiepauze net een kwartiertje gespeeld had.
Zou het doorzetten?
Het zekere voor het onzekere genomen en rond vijf voor twaalf zat de accordeon ingepakt weer in de koffer en de koffer weer in de fietstas.
Het was een goed besluit, want het bleef maar doordruppelen.
Een frietje nemen en ondertussen kijken of Frans in Schaijk thuis is?
Aarzelend en een beetje wezenloos fietste ik Grave zuidwaarts weer uit toen in een flits Escharen in me opkwam, dat één kilometer verderop ligt.
Daar wonen leuke mensen, een beetje familie van mij en altijd dankbaar welkom daar.
De vorige keer dat ik Grave aandeed was het niet in me opgekomen dat ik dat met een bezoek aan hen kon combineren, maar nu net op tijd wel.
Even later zaten we gedrieën aan tafel aan de warme maaltijd ,alsof het zo afgesproken was.
Mientje had na het eten een afspraak om met iemand boodschappen te gaan doen terwijl Maricus en ik tot drie uur onder het genot van een kop koffie gepraat hebben.
Het feit dat we daar ineens bij elkaar zaten was voor beide partijen onverwachts en daarom ook zo leuk.
We hadden het onder andere over het geloof en bij hem uit zich dat in de ervaring dat sommige overleden mensen zich duidelijk bij hem manifesteerden.
Ook wist hij dat zijn zoon een ongeluk zou krijgen en als de enige van de vijf inzittenden van de auto niets zou mankeren.
Zulke voorvallen bewijzen dat er meer is tussen hemel en aarde.
Dit kan ik beamen. Bij mij is het altijd aftasten en proberen te begrijpen wat een dag voor mij in petto heeft, en op zo'n manier is deze ontmoeting vandaag ook weer tot stand gekomen.
Op de markt was het nogal winderig vanmorgen en daarom ook niet zo gezellig.
Behalve mijn bordjes die wegwaaiden en de koffer die regelmatig dicht viel donderde ook een complete parasol naar beneden, gelukkig zonder gewonden.
Deze kinderen hadden wel oren naar mij.
Wel gezellig in het café van de pauze , waar ze me kennen, hoewel ik er niet vaker dan eens per jaar kom.
Zo schattig dat kindje ook.
Nou, en nu weer thuis dan. Lekker slapen zometeen en morgen me weer opmaken voor een nieuw avontuur. Waarheen is nog niet duidelijk.
BUENAS NOCHES, goede nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten