Ergens wilde ik wel gaan spelen vandaag, maar toen ik bij het wegrijden André sprak wist ik nog niet welke van de vier richtingen het zouden worden: Uden in het zuiden, Rosmalen in het westen, Wijchen in het oosten of Wijk bij Duurstede in het noorden.
Maar op het eind van het gesprek zei ik dat het Wijk bij Duurstede werd.
Op het eind van de Veerweg was er nog even een aarzeling. Toch Wijchen misschien? Nee, weer teruggekeerd op mijn schreden en de Wamelse Weg in gefietst.
Maar daar staat na tweehonderd meter het huis van Hennie en Janny en die waren net terug van Frankrijk en had ik nog niet gezien.
Eventjes een klein praatje.
Kleinkind Marith was ook, die in Lamastre op de markt zo leuk reageerde op mijn accordeon.
Het eerste optreden van vandaag was voor haar.
En toen door naar mijn speeldoel met ook de optie om Ellen en Andries te bezoeken die in Inge wonen. Dat is elf kilometer van Wijk bij Duurstede in oostelijke richting.
Was bang dat er te weinig mensen zouden rondlopen in het stadje, maar er bleek een kunstmarkt gaande te zijn en een gezelligheid die een beetje Provençaals aandeed.
Voor mij een kolfje naar mijn hand.
Dus me vooral gericht op Franse chansons.
Veel leuke reacties,maar ook verschillende mensen die zich verontschuldigden met woord en gebaar dat ze geen geld op zak hadden om me te belonen.
Wel een beetje frustrerend.
Denkend aan Wim in Frankrijk die een pinapparaatje erbij heeft begon het idee te komen dat dat voor mij ook misschien iets is in de toekomst.
Misschien is dit iets?
Grappig was dat bij de pont over de Lek bij Wijk bij Duurstede juist een briefje hangt dat pinnen NIET kan.
Rond half vijf nam ik deze pont weer.
Een patatje en een kroket in het cafetaria aan de overkant waren een welkome beloning.
Ik voelde me fit genoeg om daarna nog de omweg via Inge te maken en te proberen daar Ellen en Andries te ontmoeten. Dat lukte.
Het was een weerzien na lange tijd.
Andries had vandaag voor het eerst dit seizoen zijn kachel aangestookt, zoals ik afgelopen donderdag.
Na eten en thee was er voor mij nog de opdracht om door regen en tegenwind thuis te komen, wat gelukt is zonder veel problemen. Naast lichamelijke had ik ook genoeg psychische weerstand om dat karwei te beslechten.
En ook het huiswerk van het schrijven van deze blog is weer ongeveer gedaan.
Een WELTERUSTEN toegewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten