Rosa is weer weg.
Iets voor half vijf zwaaide ik haar uit in haar trein naar Gouda waar ze logeert bij haar zoon en diens Nederlandse vrouw.
Met André in zijn auto hadden we haar rond elf uur vanmorgen opgehaald en sindsdien werd mijn Spaanse talenkennis flink op de proef gesteld, vooral ook omdat Rosa aan één stuk door praatte in hetzelfde tempo waarin ze met haar landgenoten om pleegt te gaan.
Koffie drinken was aan haar niet besteed omdat ze naar haar zeggen een sobere levensstijl aan is gaan nemen na haar eerste wilde jaren en een hartaanval twintig jaar geleden. Ook niet meer roken in plaats van twee pakjes sigaretten per dag en ook is ze vegetarisch en zelfs veganistisch.
We gaan elkaar misschien binnenkort weer terugzien in Barcelona, je weet maar nooit.
Voor haar komst waren er een paar stormachtige uren op en rond de boten.
De noordwestenwind deed de golven pal op de schepen slaan.
Waar ik bang voor was is gebeurd: Één van mijn kuipstoelen is in het diepe gewaaid.
Heb nu nog drie van de vier exemplaren over.
Een mooi rond tafelblad dat los lag is in diggelen gewaaid.
de restanten van het tafelblad.
Bij André is ook een hele tafel in het water terechtgekomen, maar die moet nog wel terug te vinden zijn.
De atmosfeer is nu weer meer tot rust gekomen.
Het eten is op de kachel gaar geworden.
Een smakelijk eten voor wie nog eten mag.
En de groeten van Pietje, die er natuurlijk ook bij was vandaag.
En......niet te vergeten......ook van de maan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten