Zaltbommel.
Het stond in de planning , en Ageeth wist het,
dat ik deze week haar wil gaan bezoeken in Berkel Rodenrijs.
Tijd dat we elkaar weer eens zien, want het is wel anderhalf jaar geleden dat zij in de zomer bij mij was.
Al heel vaak in de vele jaren dat we elkaar kennen ben ik op de fiets naar haar toegekomen,altijd in één dag. Het is meer dan honderd kilometer.
Maar dit keer wilde ik het eens op mijn gemak doen.
In eerste instantie dacht ik aan een hotel nemen ergens in Gorinchem, wat ongeveer halverwege is. Voor mij iets heel nieuws , maar een soort oefening voor later als kamperen mij te moeilijk wordt.
Maar toen ik tegen twee uur de fiets aan het opzadelen was dacht ik iets in de trant van:"Waarom zou ik moeilijk doen als het ook makkelijk kan."
Toch veel makkelijker om de tent mee te nemen en ergens te kamperen. Het grote voordeel is vooral dat ik kan eten op mijn eigen manier, drie volle borden.
De boontjes die ik had hoefden zo niet rottend te wachten op mijn terugkeer.
In een hotel moet je maar afwachten wat je krijgt.
Een vriend kan erover meepraten. Hij moest laatst een paar nachten in een hotel en wat hij te eten kreeg was een schamel beetje van weliswaar hoge kwaliteit, maar daar kon zijn motor niet op lopen.
Dus mijn hotelexperiment wordt nog even uitgesteld.
In plaats daarvan zit ik nu weer lekker in mijn tent met mijn buikje vol.
De tent staat opgesteld iets voor Gorinchem en schuin tegenover slot Loevestein.
Aan een plas in de uiterwaarden om preciezer te zijn.
In Nederland kamperend voel ik me altijd wat onzeker of mensen die het zien moeilijk doen, maar deze plek is volstrekt veilig en privé genoeg.
Morgen is het dan nog een kleine afstand van zo'n zestig kilometer tot huize Ageeth.
Zij zelf is nog niet ingelicht, maar onverwachts bezoek is bij haar tot nu toe nog altijd in goede aarde gevallen en deze week verwacht ze me in ieder geval.
Vanmorgen bij het opstaan waren mijn gedachten nog niet bij de fiets. De kachel en zijn pijpen moesten schoongemaakt worden en voor dit vervelend werkje had ik nu de moed.
Het was wel de moeite waard want er kwam heel wat roet uit.
Daarna de grote afwas, gevolgd door koffie bij de buurman.
En toen was de vraag gerechtigd: Blijf ik nog of ga ik weg?
Na enkele naalden breien het breiwerk ingepakt en in fietstassen geladen samen met de kampeerspullen.
Op de titelfoto zie je het zaakje in Zaltbommel bij de HEMA staan waar ze koffie en appelgebak voor me hadden en ook een nieuwe buitenband , want degene die er nu achter op ligt is er bijna doorheen.
Ook een verzameling papieren borden vond ik er ,want een bord was ik vergeten mee te nemen van thuis.
Het pontje bij Brakel kwam op mijn weg.
Hier was betalen met geld niet toegestaan.
En wat, als ik mijn betaalpas nu niet bij me had? vroeg ik de veerman.
Dan had hij me weer teruggezet , was zijn antwoord.
Bij navraag blijken ondernemingen legaal deze maatregelen te kunnen treffen.
Nou. Half tien inmiddels. Zometeen lekker languit in mijn slaapzak.
Een mooie rustige nacht is mijn wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten