Ik wil gewoon Z I J N.

Voor Erik mijn lijfspreuk herschreven.
Eigenlijk  komt dat er op neer dat het bij mij niet zo belangrijk is wat er uit mijn handen komt, maar eerder hoe ik de werkelijkheid ervaar .
Er wordt vaak gevraagd: "Wat heb je vandaag gedaan?"
Maar voor mij is het meer: "Hoe heb je je vandaag gevoeld."?

Het doen staat in dienst van het zijn.
Houtjes splijten  of breien is vooral om meditatief ondertussen te kunnen zijn.
Hout zagen of tuin spitten staat vooral voor lichamelijke oefening, energie uitwisselen.

Zo is er voor elk moment wel een activiteit te bedenken, die daarbij past.

Vandaag zijn de letters van mijn buurman Paul naar zijn en mijn inzien goed uit de verf gekomen.

Krom hout geeft recht vuur.

Toevallig had ik de letters K, R,O en M in mijn hand.
Op het prikbord ermee!

Gelijk kwam de spreuk weer in mijn hoofd tevoorschijn die in het frans én in het nederlands al ooit geschreven is.

"Krom hout geeft recht vuur" ,ofwel:" le bois tordu fais du feu droit."

Toch ook weer zo'n mooi woord, dat krom.

Het was vandaag toch weer veel buiten spelen. Een beetje hout zagen, breien, schilderen en ontbijten, kletsen en koffie drinken met André.
André en Paul, de beide buren, hebben nu hun naambordje ongeveer afgerond.

Ook een wasje gedraaid in de emmer.

De zin van onzin.

De zin van onzin wordt ook wel geïllustreerd in het bordje dat ik vandaag maakte.

Ook is het thema PRACHTIG van de afgelopen weken veranderd in.........

Gewoon lang genoeg er naar kijken en de kracht ervan tot je door  laten dringen.

Wim Borneman, broer van Jo, die ook veerman was is vandaag  overleden.
Ik kende hem ook vrij goed.
Hij werd op het eind van zijn leven erg gelovig.
Ik wens hem een goede reis en een goede voortzetting in een wereld die wij niet kennen.

Zin-netje

Erik was hier en samen hebben we ook weer onze gedachten laten gaan over een cryptogram.

De vraag was:"Opvangmogelijkheid voor woorden".
ZIN-NETJE ofwel ZINNETJE was ons antwoord en dat bracht ons op de filosofische vraag wat nou eigenlijk de zin van zin is.
Ik besloot om de letters van ZIN deze week weer eens uit te zagen en ze ergens neer te spijkeren om er naar te kijken en zo de diepere betekenis ervan tot me door te laten dringen.
Dit lijkt me een zinnige bezigheid  en ik heb er ook zin in.

Yvonne van André,  die het weekend hier was, is zojuist weer naar haar woonplaats Doetinchem gereden. Tegen de avond hadden ze me uitgenodigd voor frites en kroket uit het cafetaria.
De andere buurman Paul kwam zojuist van zijn werk,  veerman op onze pont, thuis.

Zometeen  kan ik op de smartphone  nog weer even het journaal bekijken.

Nu zit ik nog buiten met dit als plaatje.

Ps.  Niet te vergeten bij al het gefilosofeer over de zin van zin valt er ook nog wel het een en ander te bedenken over de zin van onzin.

Oss West, thuis best.

Het bordje is geschreven en afgeleverd bij de bestellers Jan en José.

De ervoor gebruikte verf,  dinsdag in Oss gekocht, stemde mij tot tevredenheid.
Met hetzelfde blauw en geel de vernieuwing van deze tekst gemaakt.

Bij hen werd ik getrakteerd op een lekkere maaltijd zodat ik, thuisgekomen om acht uur ,niet meer hoefde te koken.


Eerder vandaag wat orde geschapen in de houtbende op de wal. Theo van Rijkswaterstaat  had het daar ook al over.

Meer opgeruimd nu.

Tja, je bent er een tijdje niet en vrienden weten dat ik hout altijd wel kan gebruiken.

Ans uit Spanje aangewaaid.

Harry zwaaide ik net uit toen Ans ineens kwam aangereden.
Ans woont in Zuid Spanje voor een groot deel van het jaar en een klein deel van het jaar in haar ouderlijk huis in Dreumel, waar ook haar broer woont.

We hadden elkaar negen jaar geleden voor het laatst gezien. Dat was in Spanje.
Ze woont daar met haar man, een schaapherder in de bergen.

Het moet ongeveer dertig jaar geleden zijn dat ik met Ans meereed naar die streek, ten zuiden van de Sierra Nevada, waar ze toen ook al woonde.

Ze is kunstenares, maakt bronzen beelden, en is daarbij erg geïnspireerd door dieren, vooral paarden.
Zij woonde toen nog alleen en voor mij had ze ook een huis waar ik mocht verblijven, in een ander dal.

Het was voor mij een heel boeiende periode, vooral omdat ik mensen in leefgemeenschappen ontmoette die mij erg aanspraken. En het was natuurlijk  interessant om het artiestenbestaan van Ans van nabij mee te maken en onder andere een herder in haar omgeving te hebben leren kennen.

Ans trof ik in de loop der jaren ook af en toe in Nederland als we beiden daar waren. De laatste keer was negen jaar geleden op mijn voorlaatste ronde van Spanje.

Bijzonder fijn dat we elkaar vandaag onverwachts weer mochten ontmoeten, zij het zonder omhelzing.

Ze mag vanwege de corona voorlopig niet terug naar haar man in Spanje. Het kan nog wel twee maanden duren.
In Spanje begint de lockdown volgens Ans voor de mensen meer en meer een crime te worden. Sommigen raken min of meer geflipt en als ze zich te gek gedragen worden ze door de politie in elkaar geslagen.

Verder vandaag kwam ook mijn buurvrouw naar haar boot. Ze is in september haar man kwijt geraakt en heeft dat nog geen plaatsje kunnen geven.
Nu sprak ik haar voor het eerst sinds ik in november op de boot ben aangekomen. Veel emoties.

Verder nog wat letters uitgezaagd en twee toekomstige bordjes .

Ratatouille.

De ratatouille was heerlijk ,vonden Harry en André, die hier net met mij aten.
Harry was rond het middaguur gearriveerd en blijft vannacht slapen in het eergisteren geruimde logeerbed in de kajuit.

Hij geniet nu van de avondstemming met de net ondergegane zon.

Ook is Jan uit Oss vanmiddag geweest op zijn elektrische fiets met aanhanger waarin hij de beloofde triplexplaten vervoerde, waar nieuwe spreukenborden uit gezaagd kunnen worden.

Een verzoekje voor hem en zijn vrouw José:"Oss West, thuis best".
Ze wonen namelijk zelf vlakbij station Oss West.

Ook heeft Jan het dak van mijn stuurhut bekeken waar de helft van het dakleer vorig jaar afgewaaid is.
Hij gaat ervoor zorgen  dat er weer een waterdicht systeem op komt.

De stroom werkt.

En ineens lukte het wel.
Urenlang was André zaterdag bezig om de stroom bij mij aan te sluiten, maar iets deed ie niet goed. Dagen daarna is ie er in zijn hoofd mee bezig geweest hoe dat dradencircuit verbonden moest worden.

Ten einde raad zei hij vanmorgen dat ik toch iemand anders moest vragen.
Maar een laatste poging slaagde.
Hoera, één van de stopcontacten werkt
Nu kan ik mijn wc doortrekken en mijn smartphones opladen vanuit mijn eigen boot.

Theo van Rijkswaterstaat kwam voor een officieel bezoek om wat gegevens te controleren, maar verder kunnen we het als mensen onderling goed met elkaar vinden.

Volgend jaar gaat hij waarschijnlijk met vervroegd pensioen.

Hij wil graag foto's van spreukenbordjes maken voor die tijd.

Deze foto van mijn boot heb ik m opgestuurd voor in het archief van Rijkswaterstaat.

Betere spullen gekocht.

Vandaag naar Oss geweest om boodschappen te doen en tegelijkertijd beter materiaal gekocht om te figuurzagen en te schilderen.

Nu kunnen de bordjes, vlinders, sterren en letters makkelijker tevoorschijn worden getoverd en beter uit de verf komen.

Donderdag komt bezoek van Harry en die blijft misschien slapen.
Dit was aanleiding om het logeerbed beneden te ontdoen van alles wat erop lag.

Bovendien komt morgen Theo van Rijkswaterstaat controleren of alles werkt en dan is het ook handig als het daar beneden een beetje toegankelijk is.

Letterlijk aan het werk.

Vandaag had ik zin om letters uit te zagen om straks te verven.
Er zijn er natuurlijk een hoop nodig om woorden te maken, maar ik begon maar met de eerste letter die ik nog niet had van het alfabet.
Zo kwam de D als eerste tevoorschijn, en daarna de E, en daarvan had ik er meteen maar drie uitgezaagd.
De F vervolgens en toen de J.
Maar omgedraaid kon je daar ook de L in zien.

Toen pas ging ik denken welk woord ik zou willen maken.

Het woordje LEF vond ik wel geschikt om die voor mijn neus te toveren en daarvan de betekenis maar tot me door laten dringen.

De hele middag bleef ik vanwege de schrale wind aan de westkant van de boot om daar nog aan meer letters te werken.
Het was niet erg makkelijk want slecht materiaal.
De zaag zelf, de inzetzaagjes, de triplex, geen van drieën waren van goede kwaliteit, maar enfin, het is gelukt.

Dit was het zaagresultaat van vanmiddag.

Ondertussen ook nog met André koffie gedronken en hem even geholpen met een pijp in de bodem trekken met behulp van de kettingtakel.
Wij zijn in dit soort werk routiniers geworden.

Bezoekjes

Vandaag hebben er een paar vrienden mee kunnen genieten van een heerlijk zonnetje op mijn terras.

En bij mijn buren koffie gedronken.
Wat in de tuin gespit ook.
Het duurt nog wel een tijdje eer ik hem gebruiksklaar zal hebben, want ik werk grondig alle gras- en brandnetelpollen weg.

De tomatenplanten staan er tevreden bij.
Ik kan ze met hun potten daar zetten waar het niet hard waait of regent.

Jozef was op tv.

Mijn vriend Jozef van den Berg was op tv.
Ik was ontroerd, omdat ik de verwantschap weer zo voelde  en ook spijt dat het weer zo lang geleden is dat we mekaar spraken.
Voornemen om binnenkort weer eens hem op te gaan zoeken.
Helaas niet in zijn intieme hokje - kapel tegenover elkaar maar zoals Floortje met wat afstand buiten.

Mijn spreuk zag ik ook weer voorbijkomen.
Aanleiding om hem weer te herschrijven, want ik zie hem hier niet meer.

 

Wat gespit in mijn tuintje vandaag en houtjes gespleten voor al die eet- en thee- en koffievuurtjes.

Ondertussen was André druk bezig om de stroomvoorziening voor mij in orde te maken.

Zijn vriendin Yvonne is er dit weekend ook.

Gisteren met ze gegeten, vandaag samen koffie gedronken en een goed gesprek met haar.

Ook bericht gehad van Georgio in Roemenië.
Hij woont zelf in een hutje in de bergen en zijn vriendin aan de Zwarte Zee.
Hij moet haar missen, want reizen mag niet.
Gelukkig kan hij zich zelf nog wel vrij bewegen. Vandaag 13 km gefietst voor boodschappen bergafwaarts, en daarna weer omhoog klauteren naar huis.
Intussen zich lavend aan een bron.

Fijn met hem contact te blijven onderhouden.

En ook met de Franse wereld via Franse vrienden en de radiozender RTL, waar ik net even naar geluisterd heb.

Het gaat daar ook de goede kant op, maar tot 11 mei moeten de Fransen nog thuisblijven.

Lekker thuis, da's nooit weg.

"Schoonheid kun je in de verte zoeken, maar ook onder je voeten kweken".
Ergens heb ik dat geschreven en vandaag ben ik ook maar meteen begonnen met mijn tien uit Wageningen gehaalde geraniums uit te zetten in bloembakken.

Één van mijn geranium bakken.

Bovendien staan mijn beide tomatenplanten nu in grote vaten op het dek.
Zo kan ik er voor zorgen dat ze veel zon en weinig wind krijgen, en ook niet teveel regenwater over hun hoofden.

KA , ZEN en KAZEN

Vandaag op bezoek geweest in Wageningen waar Dick woont.
Dick verkoopt kazen op biologische markten en bovendien is hij nogal gericht op meditatie.

Deze app kreeg ik een tijdje geleden van hem.

Vanavond reed ik naar huis met rijkelijk gevulde fietstassen. Maar liefst vijf verschillende kazen, van Dick gekregen, plus tien geraniums, gekocht bij de Welkoop, alsmede twee flinke tomatenplanten.

Begin tuinwerkzaamheden.

Vandaag ben ik begonnen de berg aarde die er lag te verspreiden over het stukje grond wat tuin moet worden.

De bedoeling is dat de tuin prachtig wordt en dat er ook wat uit te eten valt.
We kunnen heel wat filosoferen over het leven, maar een bordje sperziebonen en wat tomaten zijn ook van levensbelang.
Daarom deze wijsheid:

Waar gehakt wordt vallen spaanders.

Weer een hele hoop aanmaakhoutjes gemaakt met de bijl.
Kruimels is ook brood, dus ook de gevallen spaanders kunnen goed van pas komen bij het koken op mijn "fornuis".

Nu heb ik alweer een aardige voorraad voor de toekomstige vuurtjes.

Vandaag werd het prei, wortelen en aardappelen plus eitjes gekookt door André.

Die kwam namelijk weer en we het samen lekker allemaal geconsumeerd.

P R A C H T I G

Het hoge woord is eruit.
De letters zijn nu ook mooi geworden, zij het nog niet prachtig.

De houtwal is er in ieder geval mooier van geworden.

Vanmiddag in Oss bij Carla gegeten met Hennie erbij.
Het was gezellig, zonder de gebruikelijke omhelzingen.

Nu gauw naar binnen. Om de blog te schrijven moet ik namelijk buiten staan aan de noordzijde en daar blaast de koude noordenwind.

Paasbest.

Pasen was best best vandaag.
Het was de hele dag weer buiten op mijn terras, met vanmiddag bezoek van Erik.
Natuurlijk weer heel erg veel apps van alle kanten en met Rudy gebeld.
Schokkend is wel dat Wim Borneman, de broer van Jo uit Appeltern nu met Corona op de IC ligt. Hij was ook veerman en is het, hoewel met pensioen, als invaller nog steeds. Iemand die ik tamelijk goed ken.

Eric nam een spreukenbordje mee en daarom heb ik er naarstig maar weer twee bijgezaagd.
Het moet hier namelijk niet minder gezellig en levendig worden.

Aan de schutting bij Eric hangt in het midden het meegegeven bordje.

Ook de letters van  p r a c h t i g   worden opnieuw aan een verfje onderworpen.(Mijn boot laat ik voorlopig maar verder roesten)

Morgen weer verder zien hoe de creativiteit zich gaat ontwikkelen, maar om vijf uur moet ik in Oss zijn, is afgesproken.

Het vlot weer bruikbaar

Vandaag hebben André en ik het vlot weer een goede basis gegeven.
Voor een groot deel rust het nu aan palen.
We hebben om het zover te krijgen veelvuldig gebruik gemaakt van de kettingtakel.

Dit is niet de eerste keer dat we dit soort werkjes samen gedaan hebben.
 Bij mijn voorgaande bootje heb ik van André geleerd hoe je er palen mee in de grond kunt krijgen, enkel door het gewicht van het voorwerp, in dit geval de boot, zelf. Je hangt de takel aan de bovenkant van een paal en de ketting van die takel bevestig je aan de onderkant. Door te takelen trek je én de paal in het water, én op een gegeven moment het voorwerp, in dat geval de boot omhoog. Hoe zwaarder het voorwerp, hoe makkelijker de paal de diepte in getrokken kan worden.

Hierna kon de afgeschreven boot toch nog jaren mee.

De boot had onbewoonbaar verklaard moeten worden, maar in feite was hij onverklaarbaar bewoond.

Nu is André weer heel tevreden over zijn weer zitbare vlot en als hij straks terug is(hij is nu tot donderdag weg) kan ie rustig beginnen alles klaar te maken voor het seizoen.

Binnenkort wil namelijk zijn vriendin ook komen en dan moet het geheel toch aan minimale eisen voldoen.

En ondertussen hebben de paardjes hele andere dingen aan hun hoofd.
Eten, eten, eten.
Ze genieten zichtbaar van het verse gras en kunnen met moeite tot een knuffel overgehaald worden.

Verder ook nog een spreuk uit de spreukenla gehaald.

Het vlot vlot getrokken.

Vandaag kwam buurman André en we zijn begonnen om zijn vlot weer recht te krijgen.
Het zat aan één kant bevestigd aan palen, en verder zitten er drijvers onder.
Met het vallen van het water in de winter is er dislectie tussen de delen ontstaan en is de voorste drijver vol water komen staan.

Vandaag hebben we die voorste volle drijver met kunst en vliegwerk eruit gedemonteerd.
André is daartoe tot aan zijn middel in het water gaan staan en heeft dat een groot deel van de middag volgehouden.

Maar het is gelukt, de pijp is er onderuit en het vlot hangt nu helemaal aan palen.

Vanaf vandaag zal deze spreuk voor de rest van het seizoen wel gelden.

Halve waarheden.

Vandaag een half waar bordje herschilderd.

En ook aan mij is het te merken dat het voorjaar is, want plots rolden er vier vlinders uit de figuurzaag.
Twee ervan hebben al de mooie kleur oranje gekregen.

Ook zijn er weer een paar sterren bij gekomen en is het hout dat nog op de toekomstige tuin ligt weer verder omgezaagde.
Fijn om verschillende bezigheden te hebben.
En elke dag wordt het hier een beetje gezelliger.

Shocktoestand.

Vandaag verkeerde ik even in shocktoestand, na de boodschappen van de paarden te hebben opgehaald uit hun wei.

Ik had namelijk een hoge rug opgezet en daar kwam reactie op. Ai ai ai ai.

Maar dat neemt niet weg dat een deel vam de voeding voor de te vormen tuin daar terecht is gekomen.

Twee sterretjes  zijn vandaag aan het firmament van mijn boot verschenen, drie andere en een spreukenbordje zijn in voorbereiding.

Één van de sterren.

Buurman André kwam even en kondigde aan dat hij vanaf vrijdag op zijn boot gaat wonen.
Een hele verandering voor mij in Coronatijd. Het liefst leef ik gewoon alleen.

Geschrokken.

Een rustige harmonieuze dag, met heel veel zon.
Heerlijk om in mijn eigen wereldje te kunnen/ mogen zijn.
Net zoals gisteren geen radio aan gehad, tot ik daar tijdens het eten bereiden toch even toe besloot.

Om 7 uur de persconferentie en ik vond het heel goed hoe Rutte het allemaal vertelde.
Maar toen De Jong sprak kreeg ik de schrik volledig te pakken.
Toch experimenteren met apps om Corona op te sporen.
Vorige week werd ik nog gerustgesteld dat dat in Nederland niet zou gebeuren.

Mijn eerste reactie is, als er verplichting komt om dan deze smartphone de deur uit te doen.
 Dan geen blog meer dus, geen apps, enz

Zover is het natuurlijk nog niet, maar zo denk ik nu wel hoe mijn reactie zal zijn.

Wie weet word ik dan toch nog een echte kluizenaar.

Vandaag was ik weer helemaal in de mooie kleuren van de trui en nu laat ik me graag betoveren door het avondrood.

Weer meer bloemen erbij.

Vandaag moest ik weer eens nodig boodschappen doen.
Beneden Leeuwen maar weer.

De Aldi daar had behalve brood en andere levensmiddelen ook planten.
Waren het de vorige keer petunia's, die ik kocht, nu nam ik 24 afrikaantjes.

Aangezien de kans steeds groter wordt dat ik nog lang in Nederland blijf, richt ik me maar op hier om leven om me heen te scheppen.

Inmiddels zijn nu 14 afrikaantjes in goede aarde gevallen en twee Franse geraniums zijn ook verwelkomd.

Ik wil gewoon z i j n .

Ik wil gewoon  z i j n  , als een bloemetje in de wei, als een vogel in de lucht .

Zijn op de aarde.

Zonder veel poespas.

Zonder grote prestaties te hoeven leveren.

Gewoon  z i j n  valt niet mee, omdat we gericht zijn op productie.

"Wat heb je vandaag gedaan" , is een vraag die vaak gesteld wordt.

Niet: "Wat ben je vandaag geweest?"

"Hoe heb je je gevoeld?"

"Wat voor gedachten kwamen er in je op?"

Vandaag  w a s  ik gewoon.

En ik bedacht dat sterven een doodgewone zaak is.

En nog veel meer bedacht ik, meer dan ik hier op kan schrijven. 

Hersenen werken immers sneller dan je denkt.

Zuidenwind.

Vandaag kwam de wind uit het zuiden, en dat betekent, hoewel het warmer was, dat het niet aangenaam vertoeven was op mijn grote zuidelijke terras,  in tegenstelling tot de voorgaan dagen toen je daar uit de noordenwind en in de zon heerlijk zat.

 Maar op de boot is er rondom plaats en was er het terrasje aan de noordzijde waar het gezellig werd, zeker toen ook nog Hanny kwam en we daar samen plaats konden nemen op gepaste afstand.

 Toen ze tegen vijf uur in de auto stapte en ik meeliep naar de weg stopte een andere auto.
Andries en Ellen mocht ik na drie maanden weer eens in levenden lijve ontmoeten.
 Geen omhelzingen zoals we gewend waren, maar toch fijn dat we mekaar allemaal weer even gezien hebben.
 Omdat het allemaal buiten kon, anders waren geen van de partijen gekomen.


Onder de indruk ben ik vandaag ook van een filmpje, door iemand gestuurd, waarin Tom Rijven voorkomt. Er komt een ecodorp in de buurt van Bergen ter sprake, waar Tom laat zien hoe je hexagonale huizen van strobalen bouwt.

Tom geeft instructies.

Tom geeft verder overal in Europa workshops in die materie.
Het laatst dat wij elkaar gezien hebben was in oktober 2018 .
In de buurt van Sevilla was hij daar met een groep stageaires een zangruimte aan het bouwen van strobalen en leem op het terrein van Belgen die daar wonen.
De week dat ik daar was maakte deel uit van mijn grote europareis.