Goedemiddag.
Op de terugweg van Lamastre maak ik gebruik van de gelegenheid om veel verbinding te hebben met de zendmasten. Dat ik dat thuis veel minder heb heeft ook voordelen. Vanmorgen ben ik de dag gestart in het hier en nu en heb ik genoten van een heel rustig ontbijt in het door de houtkachel verwarmd tuinhuisje. Het ondertussen op die kachel verwarmde water kwam later van pas voor de grote afwas, de eerste sinds ik terug ben op het honk.
De spullen staan klaar om gereinigd te worden.
Het herinnerde me aan Rona, die met haar man en zoon hier eens logeerde. Iedereen lag nog op bed, maar wij zaten ondertussen op dit terras in de ochtendzon heerlijk ontspannen te badderen met kopjes , borden, pannen en bestek. Dat afwassen zo relaxend kon zijn was voor haar een openbaring. Vandaag deed ik het, alleen, weer eens dunnetjes over.
Een meditatief begin van de dag.
Toen alles afgedroogd en wel weer in de kast zat ben ik op de fiets gestapt naar Lamastre. Buurvrouw Annie stond klaar om met Michel naar de hervormde kerk te gaan voor de zondagdienst en ik ging op zoek naar lichamelijk voedsel, dat in Lamastre rijkelijk te vinden is, ook op zondag. Daarna nam ik plaats op het terras van bar de l'hôtel de Ville.
Na de koffie daar heb ik op een bankje een deel van de uitzending Studio Sport Eredivisie bekeken, om vervolgens op weg naar huis aan te wippen bij Ben en Marij die een kilometer in mijn richting wonen. Marij had ik nog niet gezien sinds ik terug ben. Maar we hebben elkaar tijdens mijn reis wel gevolgd via onze electronische communicatiemiddelen.
Een hele kudde nieuwsgierige geiten charmeerde me op het vervolgtraject.
Op de status van Whatsapp zie je hoe volgzaam geiten kunnen zijn, en dus niet alleen maar koppig.
En nu zit ik dus weer op mijn bijna-thuisplek, terwijl de dag nog niet veel verder dan halverwege is. Maar kijken wat er thuis allemaal nog gaat gebeuren vandaag. Een dezer dagen verwacht ik bezoek van Bruno, zoon van Wineke. Hij woont nu in de buurt van Toulouse en komt voor enkele dagen naar hun huis in de Ardèche. De ingrediënten voor de ratatouille zitten al in mijn fietstassen.
A u r e v o i r
À d e m a i n .
Tot ziens,
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten