Goedenavond, bonsoir.
" Dat is snel", schrijft Piet nu als reactie op mijn schrijven dat de Franse electriciteitsmaatschappij EDF vanmorgen de gebroken leiding al is komen maken.
We stonden op het punt om naar Lamastre te rijden rond twaalf uur toen we daar de mensen van de EDF al bezig zagen. Een omgevallen boom ergens in de vallei blijkt de oorzaak geweest te zijn.
We moesten helaas meteen naar een afspraak, maar bij terugkomst mochten we constateren dat alles weer in orde is binnen.
Het is fijn om dat te weten terwijl we nog hier zijn. Maandagmiddag vertrekken we namelijk alweer naar Nederland.
De afspraak was met Hans en Riet, de vader van Wineke met zijn vrouw. We zouden ergens gaan eten.
Wineke en pa Hans.
We waren niet de enigen en daarom werd er rondom ons veel gekletst. Een kakofonie van geluiden. Mijn gehoorapparaatjes had ik in. Maar het was toch weer heel inspannend om een beetje te kunnen communiceren.
Toen ik ze uitdeed bleek het echter meteen veel beter te gaan. Hans, die ze ook heeft, beaamde dat je ze bij zoveel herrie beter niet in kunt hebben.
Hij vertelde dat hij ze heel selectief gebruikt en nu ook niet in had.
En zo werd het toch nog gezellig.
Het was sowieso wel gezellig in Lamastre, want er was in het centrum nabij de markt een culinair feestje gaande rond de kastanje. Het werd opgefleurd door een blaaskapel.
Die vrouw met de bril was een oude bekende. Ze heeft lang een kruidenierswinkel beheerd, maar ze is daar nu al zeker tien jaar weg.
De leden van de blaaskapel zijn aan een drankje toe.
Nu spelen ze. Misschien moeten we ze eerder een trommelkapel noemen.
Op de status van WhatsApp hoor en zie je ze spelen.
Intussen is het bijna half acht. Ben even naar buiten gaan plassen en daar zag ik een mooie lucht.
De bloemkoolmaaltijd is bijna gaar op het gas.
Wineke en ik gaan nu eerst eten.
Van Jozef van den Berg weet ik nu inmiddels dat hij in goed gezelschap is overleden, namelijk in Griekenland in een Grieks-orthodox klooster, bij zijn eigen geloofsgenoten. Bij die gemeenschap hoort hij namelijk. Eens per jaar kreeg hij altijd bezoek van een priester van dat geloof. Hij heeft mij ook meermaals aangeraden om eens naar Sint-Hubert te gaan en me te laten inspireren in de Grieks-orthodoxe kerk die daar is. Maar tot nu toe heb ik nog niet de roeping in die richting gevoeld.
Na het verdriet van gisteren over het verlaten van onze planeet door hem ben ik nu vooral blij voor hem. Hij heeft zijn missie afgerond. Maar dat ik niet meer bij hem kan komen mis ik nog wel een beetje.
Straks mogen we weer gaan slapen. Ik ben benieuwd hoe dat dit keer met mij gaat. De afgelopen nachten had ik veel spanning op mijn buik, wat me een zenuwachtig gevoel geeft.
Spreuk van de dag.
Er is te weinig zon onder het nieuws.
B o n n e N u i t .
Welterusten.
Jozef van de Berg 'kennen ' wij ook, dat zullen we nog weleens vertellen. Hopelijk heb je nu een goede nachtrust na alle tegenslagen 🥰
BeantwoordenVerwijderen