Redelijk veilig zit ik weer in de tent, maar de laatste kilometers vandaag voelde ik me heel erg kwetsbaar. De zon stond laag en daar moest ik recht naartoe fietsen. Ik zag daardoor bijna niks. Dan was er de mistral waar ik de hele dag al tegenin moest. Het kostte alle concentratie om mijn evenwicht te bewaren. En dan was er nog heel veel verkeer rondom me. Af en toe schreeuwde ik het gewoon uit: HELLUP. Het hoorde toch niemand. Anthonius Anthonius, waar is mijn plekje. Maar ik moest verder ploeteren. Links en rechts met een half oog zag ik wel paadjes de velden in gaan, maar nergens was er iets beschuts bij, en dat moet je wel hebben om niet een heel ongelukkige nacht tegemoet te gaan. Maar ja, alles is toch beter dan nog langer op die gevaarlijke weg te vertoeven. Maar tijdens deze hoge nood kwam uiteindelijk toch de redding: Een klein weggetje naar links leidde tot enkele bomen met wat struikgewas. Het was geen dicht bos, zoals ik in deze omstandigheden het liefst heb, maar ik gokte erop dat het afdoende zou zijn om mij vannacht redelijk te beschermen. Dat blijkt het ook wel te zijn. Hoewel er wat druk op de tent staat en het achterdoek tegen mijn hoofd komt als ik hier zo zit blijft mijn huisje goed overeind, en dat terwijl het op de achtergrond een herrie van jewelste is. De wind waait als een bezetene door de bomen, om gek van te worden. Omdat ik de geur van verbrand hout rook ben ik even naar buiten te gaan om te controleren dat mijn vuurtje toch echt uit is. Ja hoor. Het was namelijk net bij het eten koken alle zeilen bijzetten geblazen.
Er staan niet veel dennenbomen op dit terrein, maar de grond ligt bezaaid met dennennaalden. Het was zaak om het vuur dat meer horizontaal dan verticaal ging in bedwang te houden. De slaapzak die ik als windvanger ervoor zette kon ik nog net weghalen voordat ie in de fik vloog. Door met mijn voeten regelmatig op uitlopende vuurtjes te trappen kon ik het zaakje onder controle houden. Had op het laatst zelfs nog de gelegenheid om een en ander te verfilmen. Het staat straks op de status van WhatsApp, samen met wat daarvoor kwam. Daar liet ik zien hoe het terrein eruit ziet en hoe de wind er huis hield.
Toen het eten gaar was durfde ik nog niet meteen de tent in te duiken, zoals anders. De koolresten van het vuur gloeienden nog flink en waaiden alle kanten op. Tot ik op het idee kwam om er zand over te gooien.
Zand erover.
Het was geen gemakkelijke reisdag vandaag. Niet veel meer dan 30 kilometer ben ik voortgeschreden. De wind die me de afgelopen dagen gunstig gezind was, was vandaag mijn tegenstander. En zoals ik schreef moest ik heel erg geconcentreerd fietsen. Het hoofd wordt er erg onrustig van.
Gisteren schreef ik dat ik zou gaan spelen op de markt van Agde, mijn kampeerplek was vlak in de buurt. Echter ik had het verkeerd in mijn hoofd opgeslagen. Bij nadere beschouwing bleek donderdag de marktdag te zijn.
Geen kramen op de verhoging waar die auto's staan.
En de markt in Beziers was vandaag. Net als vorig weekend loop ik een dag achter op mijn speelschema. Maar heel erg vind ik dat niet. Ik wil vooruit richting Costa del Sol en niet teveel oponthoud.
Nu was ik rond twee uur pas in Béziers. Op het centrale plein leek alles op een witte kerst.
Ook in Béziers trof ik deze muurschildering:
Nu vanavond staat er weer een mooie maan aan het firmament.
Spreuk van de dag.
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
En voor vandaag ben ik weer gered. Morgen komt er nóg meer wind, maar volgens weeronline neemt ie vanavond eerst af.
W e l t e r u s t e n
Bonne nuit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten