Buenas Tardes, goedenavond. Nog maar net is het donker hier, dat werd het rond 6 uur. Het komt ook doordat ik steeds westelijker kom te zitten, dus dichter bij de ondergaande zon. 's Morgens wordt het nu steeds iets later licht, maar het aantal lichturen per dag is hier toch, zo midden in de winter, heel aanzienlijk. En verder zijn de dagen grotendeels met zon gevuld. Maar ik denk ook: stel dat ik deze reis twee maanden geleden gemaakt had, toen deze omgeving in het teken van een DANA stond met al die overstromingen......Vandaag las ik in de krant dat er nog steeds volop modder geveegd wordt.
Met mij gaat het vandaag psychisch veel beter dan de laatste tijd, waarin ik vaak erg gespannen ben. Voelde me een beetje angstig zo alleen op de fiets in die grote wereld. En als dan die fiets problemen krijgt zoals gisteren met die gesprongen spaken sta ik helemaal mooi te kijken.
Met een onbestemd gevoel ging ik de dag in maar hoe langer het gisteren gerepareerde wiel het hield hoe ontspannner ik werd en dan kan ik die grote wereld weer aan en komt de bravoure in mezelf weer terug.
Nou maar zien dat ik het zo houd. Het scheelde ook dat ik nu lekkerder zat op mijn kunstmatig verhoogde zadel.
Ik kon daardoor meer kracht zetten als dat nodig was, maar de etappe vandaag was ook vrij vlak.
De weg was ook niet zo druk, en een beetje wat verkeer om me heen vind ik juist gezellig . Net als gisteren waren er ook veel fietsers, meest op racefietsen, met allemaal een helm op. Misschien hoeft dat voor gewone fietsers zoals ik niet? Een paar keer ben ik een guardia civil al tegengekomen, maar die hielden me niet aan. En als ze iets zeggen vertel ik dat die pet nodig is tegen de zon, en dat is ook zo.
Koolplukkers waren aan het werk op deze tweede kerstdag, die in Spanje niet als zodanig gevierd wordt.
Santa Madalena de Pulpis.
In het plaatsje Alcala de Xivert waar ik boodschappen kon doen in een supermarktje van Dia zag ik dit tegeltje op een muur.
Behalve deze winkel was hier vanmiddag toch alles gesloten. Het dorp voelde uitgestorven aan.
Ik had vandaag nog best wat langer door kunnen fietsen, maar omdat een stedelijk gebied zich aandient vond ik het toch verstandiger om me hier te nestelen tussen meest afgestorven amandelbomen.
Genoeg hout voor vuur in ieder geval.
Ook kon mijn zonnecollector nog een uurtje zon opvangen.
Op de status van WhatsApp wat meer over deze plek.
Hier zit ik nu te schrijven.
Spreuk van de dag.
Je kunt beter een nachtje slapen over wat je wilt doen dan wakker liggen om wat je gedaan hebt.
Soms denk ik wel eens: Zou ik niet beter de accordeon ergens achter laten en dan fiets ik met veel minder gewicht? Tot nu toe heb ik deze reis namelijk ook niet veel animo om te spelen en al die tijd sleep ik dat ding dus voor niks mee. Maar toch......het spelen is ook een manier van communicatie. Ik blijf hem toch maar mee vervoeren, voor als ik straks de geest wel krijg.
Buenas Noches
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten