Goedenavond. Vandaag was het niet zo'n bewogen dag als de afgelopen dagen. Ben vanmorgen na het ontbijt al vrij snel naar het dorp Fitou, 4 kilometer verderop, gereden, om in twee cafés zoveel mogelijk te kunnen profiteren van de mogelijkheid om een lege powerbank wat voller te krijgen. Ook was er een supermarkt Spar waar ik levensmiddelen in kon slaan. De aangekondigde regen liet lang op zich wachten, maar brak los toen ik rond half twee weer in de tent zat. Het ging er even flink aan toe, terwijl het nu, 7uur, een beetje drupt. De verwachting is dat het morgen bij het krieken van de dag volop regent. Met al dat extreme weer overal ben ik een beetje bang geworden om tijdens mijn reis ook in een streek met code oranje of rood terrecht te komen. Zojuist las ik bijvoorbeeld dat het er nu aan de Costa del Sol hevig aan toe gaat. Gelukkig ben ik niet zo'n snelle reiziger. Maar als ik een paar weken eerder gestart zou zijn dan was ik nu aan het beschrijven hoe ik daar het hoofd boven water aan het houden was. Maar hier deze regen moet als het goed is op het eind vsn de dag van morgen voorbij zijn en daarna zie ik lange tijd mooi weer aan de horizon, zowel hier als de grens over in Spanje.
Spreuk van de dag
Na regen komt zonneschijn.
Après la pluie le soleil.
Het eten heb ik vanavond gaar gekregen op het gasje. Was nog wel buiten een vuur gestart ondanks het kletsnatte hout, maar toen het weer volop begon te regenen vond ik het te lastig om er een goede vlam onder te houden.
Gemak dient de mens.
Het is wel heel goed uitkijken geblazen en voorzichtig handelen met dat gasje in die tent. Een moment van onbedachtzaamheid en al die vloeistof zweeft in de tent. Ik moet er niet aan denken.
Voor gebruik was mijn bord al goed voorgespoeld door de regen.
Op de status van WhatsApp maak je het binnenleven in de tent van nabij mee.
Je merkt wel aan mijn schrijven dat ik me nu vrij luchtig en ontspannen voel, maar vanmorgen en vooral op het eind van de nacht was dat niet zo. Toen dacht ik aan die andere reiziger, John met de hond, die ik eergisteren ontmoette. Wat een moeilijk leven is hij aan het leiden. Hij is na onze ontmoeting van koers veranderd en ging toen ook zuidwaarts richting Perpignan met het plan om in Malaga uit te komen. Hij vertelde dat hij geen paspoort meer had, verloren doordat hij gekapseisd was met zijn zeilboot. Maar nu met die grenscontroles.....Ik denk dat ze hem nooit verder laten gaan. De kans is klein maar niet nul dat we elkaar nog een keer tegenkomen. Dan wil ik hem graag nog wat meer helpen. Hij voelt voor mij als een broer.
En zo lag ik me vanmorgen in hem in te leven en dat gaat gemakkelijker omdat ik nu zelf ook in een vergelijkbare situatie zit. Alleen heb ik wel geld om een andere fiets te kopen en kan ik wel her en der een hotel nemen of gewoon een kopje koffie. En kan ik mijn hele beleving toevertrouwen aan de blog, zoals ik nu aan het doen ben. En vooral: ik kan zo weer uit dit leven stappen om straks thuis bij de warme kachel te zitten.....
Ik voel mezelf bevoorrecht.
Maar alles is relatief. Als iemand dit tentje zou zien staan in dit bos, terwijl het volop regent, zou hij van mij ook gaan denken:
"Wat zielig is het dat die man zo moet leven
Maar vannacht gaat die man weer lekker warm in zijn slaapzak liggen. Op zijn smartphone gaat ie eerst nog van alles bekijken. Allereerst heeft ie nu recht op een toetje. Hij wenst alle lezers nu voor straks een......
W e l t e r u s t e n.
Bonne nuit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten