Goedenavond.
De kachel is het zaakje hier weer aan het verwarmen.
Het is negen uur.
Twintig over acht weer thuis gearriveerd.
Maar het had veel en veel later kunnen zijn en misschien ook helemaal niet meer vandaag.
In de veronderstelling dat ik ruim op tijd was reed ik kwart voor acht in Lith de pont op.
Maar tot mijn verbazing gingen na afrijden de lichten uit en de bomen dicht.
Tijdens de tocht hoorde ik de veerman iets mompelen tegen een andere fietser dat hij geen zin had om een kwartier voor niks te wachten.
Ik moest dus concluderen heel veel geluk te hebben gehad om niet vijf minuten later bij de pont te zijn aangekomen, die deze week alleen maar fietsers en voetgangers overzet in het kader van stakingen.
Er zijn natuurlijk wel ergere dingen dan twee uur extra fietsen met een buikje, verlangend naar eten. Ook had ik een vriend of vriendin in Oss kunnen vragen daar te mogen overnachten, maar liever ging ik naar huis waar ik nu het water heb afgesloten voor de vorst die nu al aan de gang is.
En hier stond ook heel veel lekker eten klaar
waar ik zin in had.
De onderneming vandaag bestond, zoals gisteren bedacht ,uit het bezoeken van de respectievelijke markten van Uden en van Gemert, gevolgd door onverwachte ontmoetingen die niet gepland waren.
De eerste markt begon aardig, zoals gewend, met meezingende kinderen en meer wisselwerking met publiek.
Na de pauze stond ik op een plek tegen de lage zon en was de schwung eruit.
Rond twaalf uur alweer op de fiets op mijn dooie gemak naar Gemert. Nu heb ik me door de zon laten koesteren. Het fietsen op zich is met deze fiets eerder een meditatieve bezigheid behalve dat hij me ook daar brengt waar ik heen wil.
Enkele plaatjes:
Was de fietstocht dus aangenaam, de markt was flut dit keer.
Werd niet zoals de vorige keer, gehouden in de Dorpsstraat met goede akoestiek maar op een plein.
Net als in Uden was er weinig publiek, wat natuurlijk ook de bedoeling is van de lockdown, die echter niet voor markten geldt.
Na drie kwartier hield ik het wel voor gezien.
Ik voelde me hier met mijn kerstliedjes als een vreemde vogel. De sfeer was er niet naar en ik kon het ook niet maken.
Nu ik in de buurt was van waar Wineke woont leek me een bezoek aan haar veel beter passen.
En dat was inderdaad een goede zet.
Ze was thuis en verrast dat ik daar ineens voor haar neus stond, terwijl ze haar vader verwachtte.
Die goede man ken ik ook en die zag ik even later dus ook terug.
Bij de vallende schemering begon ik daar aan de terugtocht die vooral rustig verliep, genietend van de avondsfeer tussen de bossen en in de velden.
Ergens bij Nistelrode mijn fiets even stopgezet en mijn ogen naar de hemel gericht die drie planeten te zien gaf.
Van boven naar onder: Maan, Venus, Jupiter.
En nu is het bijna tijd om onder de wol te gaan in een inmiddels warm huis.
Het is acht voor half elf .
Goede nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten