Eigenlijk mag ik je niet aanraken,
maar toch wil ik je hand pakken
en je meenemen in de dans van het leven.
De hemel is niet ver van de aarde
en we bewegen in het rond.
Hartverscheurend hoe alles in de soep loopt,
maar toch blijven doen wat vleugels geeft.
Al is de aarde nu onze plaats,
de hemel is ons doel,
en wat hebben we dus te verliezen,
behalve dat we het heel mooi wilden maken.
Het leek me ook wel leuk om aan de waterkant het woord vriend/vriendin neer te hangen en enkele vrienden ermee te begroeten .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten