Vandaag was de afspraak met de tandarts, waarvoor ik naar de Ardèche ben teruggekomen. Het had niet veel gescheeld of ik was nog te laat gekomen ook, want ik zat zo intensief te breien dat de tijd sneller ging dan ik dacht. Gelukkig had ik mijn tanden al gepoetst en de twintig minuten die ik nog had om naar Lamastre af te dalen waren net genoeg. Nou, eigenlijk niet, want ik kwam twee minuten te laat en dat werd veroorzaakt doordat ik op de markt die gaande was en waar ik doorheen moest lopen allemaal bekenden tegenkwam.
Toen liep ik op de tweede verdieping van het gebouw ook nog bijna de praktijk van een dokter binnen, die gelukkig gesloten was. Ik was vergeten dat tandarts Argaud, waar ik al zo vaak geweest was, op de derde verdieping zat.
Een foto van één van de zeven uitgevallen tanden die volgens mij nog goed was wees uit dat deze ook "foutu" was, zoals de Fransen iets noemen wat niet meer goed is.
Daarna was het happen geblazen voor de nieuwe prothese die de tandarts donderdag in mijn mond komt stoppen.
De hele behandeling duurde nog geen kwartier. Na boodschappen gedaan te hebben ben ik Wim op gaan zoeken en heb hem meegeholpen met zijn kraam in de auto te laden. We zijn daarna samen koffie gaan drinken bij een café waar volgens Wim de koffie het lekkerst is. "Ga je mee zaterdag naar de markt van Le Chambon sur Lignon"? Wie weet, dan toch nog weer een keertje de hoogvlakte op.
Maar dat ik nu lang ga blijven op mijn plekje Les Costilles denk ik niet. Na de afspraak bij de tandarts van donderdag heb ik vrij veld voor me
.
De terugweg van Lamastre naar huis bracht een prachtig landschap van wolken en bergen.
Zoals je ziet is de lucht niet strak blauw, en dat is lang geleden. Echt doorregenen wil het ook niet. Op dit moment is dat ook handig want ik zit te schrijven op mijn blogplek. Met slechter weer is de verbinding daar thuis te slecht voor.
Ik ben niet de enige die deze plek opzoekt om verbinding te hebben met de rest van de wereld. Ik zat hier net goed en wel en daar kwam een mij bekende Nederlandse auto naast me staan op het grasveld.
Janny en Hennie Auwens met twee vrienden die bij hen nu logeren.
Ze zijn zowel hier als in Nederland buren van mij.
Er valt thuis op Les Costilles veel orde op zaken te stellen, zoals restauratie van spreukenbordjes.
Ook dit bordje begint te vervallen door de tand des tijds.
Op de status komen wat van die spreukenbordjes langs.
Inmiddels is het tien over zeven en het is gelukkig droog gebleven. Ik fiets weer naar huis. Trouwens, mijn band verliest lucht, merkte ik net. Morgen zal ik aan het repareren moeten. Er staat verder niks op het programma.
Een fijne avond nog gewenst. Tot morgen.
À D e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten