Gisteren had ik Ede in mijn hoofd om vandaag naartoe te gaan en dat bleef het plan tot vijf minuten voor het vertrek vanmorgen.
Ik voelde me nogal moe, had niet zoveel geslapen de nacht ervoor.
Hoewel Uden nu verder is dan normaal vanwege het uitvallen van de pont hier scheelde het toch nog wel een uur fietsen vergeleken met Ede en de wind in de rug op de heenweg leek me ook handiger.
Toch werd het een hele vervelende fietstocht omdat de wind helemaal niet zo lekker in de rug bleek te waaien en ook scheen de zon heel lastig laag in mijn ogen.
Een pet was wel wenselijk geweest, maar ik bedacht een oplossing door een bolhoed op te zetten die met het spelen meestal naast de koffer ligt als steun voor één van mijn spreukenbordjes.
Dit stond natuurlijk helemaal niet op de fiets, maar dat kon me niet schelen.
De tegenzon was zo gemakkelijker te trotseren .
Om twaalf uur was de reis volbracht en ben ik eerst eens de kerk gaan bekijken waar ik al heel mijn leven, vanaf mijn veertiende, vaak voorbij gefietst ben. Maar nu in mijn rol als verslaggever heb ik me voorgenomen wat meer naar historische gebouwen te gaan kijken.
Ik weet nu ook dat hij de St Petruskerk heet.
Je mocht een beetje binnenkomen, alleen het achterste gedeelte was toegankelijk. Een gebedje was wel op zijn plaats voor al die mensen in de Oekraïne.
En voor onze kinderen die waarschijnlijk een hele hoop moeilijke dingen mee gaan maken is hier dit gebed voor Maria.
Maar de kinderen vanmiddag in Uden heb ik aardig kunnen vermaken.
Ben meteen vijf over twaalf begonnen na veel getwijfeld te hebben of ik niet eerst koffie zou pakken na zo'n vermoeiende tocht. Tegelijkertijd was het ook de vraag: moet/ kan ik niet eerst naar de WC.
Blij dat ik doorgezet had. Hoewel er nog niet eens erg veel mensen op de been waren verliep dat eerste uur gesmeerd.
De moeheid was ook meteen weg.
Na de koffie, vanaf twee uur, reageerde het publiek veel minder. Had denk ik te maken met dat er meer artiesten waren.
Deze man bijvoorbeeld. Hij zong mee met de muziek die hij op had staan
Later bij het weggaan ontdekte ik ook een gitarist.
Dat was rond vijf uur.
Alvorens de terugtocht te aanvaarden heb ik nog even het gebouwtje geïnspecteerd dat bij de St Petruskerk hoorde.
Het heeft deze mooie naam:
Een man die er aan het werk was vertelde dat dit gebouw vroeger dienst deed als mortuarium maar dat het vanaf volgende week een museum ging worden. Dan moest ik maar terugkomen, zei hij. Waarop ik antwoordde dat dart waarschijnlijk niet zou zijn.
Een paar honderd meter verder op mijn route vond ik het volgende gebouw de moeite waard om bij stil te staan.
De kruisherenkapel
De lindeboom waar ze het in bovenstaande over hebben kon ik niet vinden binnen de kloostertuin, maar op het laatst ontdekte ik hem gewoon op de stoep.
Een boom met drie lagen: God, Geestelijkheid, Gelovigen.
In diezelfde stoep zaten ook nog opgravingen van de funderingen van het oorspronkelijke kapelletje.
Na deze bezichtiging was het nog even flink fietsen tegen alweer wat tegenwind en thuisgekomen, half acht, moest ik, moe als ik was nog een heel programma afwerken: water aftappen, kachel aanmaken, eten koken en de administratie doen .
Dat is nu achter de rug.
Kwart over tien is het geworden, maar nu mag ik me heerlijk neervleien.
Nog even dit: Het lukt sommige lezers niet altijd om te reageren op de blog zelf.
Het kan ook gewoon per app of sms op 0626993155 of per email gerthanegraaf@gmail.com
WELTERUSTEN allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten