Vandaag stond net als gisteren in het teken van mijn gewonde duim.
Bij alles wat ik deed keek ik neer op die onheilspellend eruit ziende vinger.
André raadde me aan toch even naar de dokter te gaan toen hij hem rond tien uur zag en ik heb tot drie uur overwogen om de stap te nemen naar Maasbommel.
Maar nee, weer te eigenwijs.
Of André pleisters had, was mijn vraag. Maar nee, hij had er ook geen en wilde ze vandaag gaan kopen.
Maar in de auto moest een verbandtrommel liggen, en ja, tussen al die zwachtels zat ook een pakketje pleisters.
Uiteindelijk met een pleistertje om voelde het toch veel beter, alleen al doordat de wond voor mezelf uit het zicht verdwenen was.
Deze foto zal ook de lezers minder afschrikken dan die grootschalige van gisteren.
Iemand meldde al dat hij ongepast werd bij het zien ervan op de blog.
Ook vertelde hij dat ik de wond met jodium had moeten behandelen.
Dat wist ik wel, maar ja, dat heb ik ook helemaal niet in huis.
Ook mijn reizen gaan altijd zonder een pleister of ander EHBOspul in de bagage.
Dus toch mijn leven maar beteren op dat gebied.
Intussen is de warme maaltijd weer binnen, twee borden uit deze volle pan, die voor het eerst weer op een buitenvuur heeft gestaan.
De houtkachel was alleen vanmorgen even aan.
Nu weer bijtijds naar bed in de hoop dat mijn duim niet zeerder gaat doen dan nu.
Afgelopen nacht heb ik een paracetamol genomen.
Morgen verwacht ik aardig wat mensen want een gedenkwaardige dag, mijn verjaardag namelijk.
Een gezellige avond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten