De gewassen slaapzak was zonnebaden in de wind, ikzelf zonnebaden uit de wind.

Vandaag was er weer een wasproject: Een dikke slaapzak die al een paar jaar doelloos binnen lag ging in mijn wasteil.

Hiertoe had ik na het theewater drie keer een pan water tot koken gebracht. 

Al spoedig bleek dat de wasteil voor dit veel te klein was en heb ik het hele zaakje in een kliko ondergebracht.

Je ziet, er had nog wel meer water bij gekund, maar het was toch wel voldoende om de inhoud met mijn armen in beweging te brengen.

Na een uur mocht mijn slaapzak gaan zwemmen in de grote plas.

Hier ben ik een kwartier lang bezig geweest met heen en weer bewegen om het zeepsop eraf te krijgen. Je ziet ook dat de slaapzak niet de neiging had om snel te zinken, ondanks dat ie onnoemelijk zwaar was. Bijna niet uit het water te tillen.

Maar even later lag ie in de wind te zonnebaden in een van mijn luie stoelen.

Zelf zat ik het hoekje om in de zon en uit de wind. Was onder andere bezig met reparatie van een andere slaapzak.

En vanmiddag heb ik er nóg eentje ter hand genomen.

Nuttig monnikenwerk, wat mij wel ligt.

Op tafel liggen nu tekeningen van mogelijke patronen voor de andere kant van de trui. Die had ik vorig jaar gemaakt en vond ik terug in een schrift.

Door ernaar te kijken krijg ik wel inspiratie.

Maar zoiets maken als dit spreekt nog veel meer tot de verbeelding.

Bezoek is er vandaag niet geweest. Erik die vaak op zondag komt is ziek.

Voor zometeen staan snijbonen op het menu.

Een prettige avond gewenst.