Vandaag kwam Annette uit Amsterdam op bezoek. Tussen de vorige ontmoeting en nu zit bijna drie jaar ook vanwege corona.
Er was dus sprake van achterstallig onderhoud.
Deze term werd kracht bijgezet toen Annette zich al snel op mijn jacht stortte, constaterend dat hier ook achterstallig onderhoud geen overbodige luxe was.
Voor een deel ziet het vaartuig er nu weer oogverblindend uit en het is goed mogelijk dat ik het dezer dagen weer helemaal blinkend ga maken.
Het past in ieder geval in het rijtje van mijn schoonmaakprojecten die ik nu heb zoals het wassen van slaapzakken en truien.
Annette is verwoed fotografe en op het eind van de Veerweg is een ooievaarsnest waarop van hieruit een ooievaar te zien was.
We zijn erheen gelopen, zij met haar hele wapenuitrusting waaronder een statief en ik met mijn smartphone.
Goed en wel had ze alles uitgepakt en was ze klaar voor de opname toen de vogel zijn vleugels spreidde en wegvloog.
Ondertussen had ik hem wel op de gevoelige plaat gekregen, maar deze foto haalt het natuurlijk niet bij wat een professionele camera ervan kan maken.
Annette heeft hier het nakijken:
De vogel is gevlogen.
Maar de maan vanavond was geduldiger.
Die liep niet weg toen Annette haar kijker op haar gericht hield.
De zon ging ook weer onder na een prachtige dag.
Hier zaten we vanmiddag in de warmte. Ik deed wat aan wol spinnen, zij las de (papieren) Volkskrant.
En ondertussen deden we dus aan achterstallig onderhoud.
Een half uur geleden, rond negen uur ,is Annette weer in de auto gestapt. De routeplanner gaf een uur reistijd aan.
Voor mij staat er meestal acht uur fietsen voor om bij haar huis in de buurt van De Meer, het vroegere Ajaxstadion te komen .
Het is vandaag met mijn duim goed gegaan tot nu toe.
Na het sodabad vanmorgen was er even pijn maar niet lang.
Afgelopen nacht was weer even paniek omdat hij opspeelde,waarna een ibuprofen de zaak kalmeerde.
Een pijnloze nacht is mijn wens voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten