Op een foto van afgelopen maandag is daar te zien hoe het hout gevaarlijk ligt opgestapeld boven de kachel. Dit mag niet, is zeer gevaarlijk.
Maar ja, zo doe ik het al vijfendertig jaar en het is altijd nog goed gegaan.
Je kunt het wel ruiken als een houtje aangebrand raakt.
Maar hij heeft gelijk: met vuur moet je uitkijken.
Vandaag wilde ik Herman bezoeken in Wychen, wiens vrouw, die ik ook kende, pas is overleden.
Ook wilde ik wat muntjes wisselen die ik spaar voor een handelaar in stroopwafels die daar op de markt staat en dan uiteraard daar ook wat spelen.
Herman bleek niet thuis te zijn en de stroopwafelmannen wilden mijn spaarpotten niet meer.
Gelukkig niet voor niks al die muntjes verzameld, want een loempiahandelaar wilde ze wel .
Het spelen ging verder wel aardig. Er waren veel kinderen op de been en later begreep ik dat dit te maken heeft met stakingsacties van de leerkrachten.
Een jochie bleef lang om me heen staan met zijn fietsje en wilde van alles weten over muziek maken.
Ook vroeg hij of ik een huis had.
Na terugvragen kwam het er op neer dat hij dacht dat ik wel een zwerver zou kunnen zijn en dat hij dat dacht vanwege mijn oude trui.
Voor mij een verrassing, want de trui is splinternieuw en mijn rode broek was er vooral bij gedragen om mijn rol als artiest te benadrukken.
Aannemende toch wel dat de meesten me zo zien.
Maar je ziet toch maar weer hoe mensen verschillend tegen je aan kunnen kijken. Het is de kunst om daar boven te staan en gewoon m e z e l f te spelen en te zijn. Een spreuk zegt: "Wees jezelf, je bent de enige".
Een bezoek in de middag aan Sacha met zoontje Jonas leverde dit schattige plaatje op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten