Goedenavond.
Lang doorgefietst vandaag. Eigenlijk wilde ik voor Dinant stoppen, maar ik bedacht plots dat ik vergeten was boter in te slaan. Warm eten zonder boter is onsmakelijk, vind ik. Een dorp tien kilometer voor Dinant leek me te klein, dus probeerde ik nog om Dinant te halen, zolang de conditie nog toereikend was. Het lukte. Het werd alleen wat laat. De boter was in de eerste de beste winkel die ik aantrof wel heel duur, bijna zes euro, maar dat kon me niks schelen.
Zojuist heb ik in ieder geval weer lekker gegeten.
Met aardappelen, groente, boter en zout kom ik de wereld rond.
Het was na Dinant nog wel even puzzelen om iets te vinden voor de nacht. Aan de Maasoever rechts was niks te vinden, maar na een kilometer of tien was er links een pad, waar privé bij stond en waar een touw voor hing. Bij nadere bestudering was het echter niet zo privé.
Het pad leidde naar rotsen, waar klimliefhebbers hun hartje op kunnen halen. En ik vond er een mooie vlakke plek voor mijn tent, waar ook allemaal bankjes staan waar de sportievelingen elkaar ontmoeten. Er stond iets verderop wel geschreven dat er voorlopig niet geklommen mag worden vanwege vallend gesteente. Voor mij is rust dus gewaarborgd.
De plek voor de rots voordat mijn tent er stond.
Mocht ik daar eigenlijk wel een tent neerzetten?
Er staat namelijk dit geschreven:
Zullen ze hier onder het plaatsen van een tent woningbouw verstaan?
In België langs de Maas en minder in Frankrijk stonden er allerhande interessante woningen, waaraan je kon zien dat ze creatieve bewoners hebben.
In bovenstaand huis zou ik wel welkom zijn, denk ik, maar ik zag niemand toen ik over de heg heen keek en zwaaide, en eigenlijk wilde ik ook wel liever doorrijden.
De insecten hebben er ook hun eigen huizen.
Bij het koffie drinken in Fumay (nog Frankrijk) voltrok zich voor mijn neus dit schattige tafereel.
Maar het was ook even heel spannend vandaag.
Het fietspad langs de Maas was weer een prachtige route, echter op een gegeven moment ging het door een lange donkere tunnel, terwijl het daar heel smal was. Toen ik er goed en wel in was, zonder licht want het ging allemaal zo snel, durfde ik al niet meer te fietsen, daar het wegdek ook al niet van al te beste kwaliteit was. Het tunnelsyndroom dat ik in autotunnels heb begon weer op te spelen. Stel dat er een tegenligger aan komt gefietst ...... Ik zag me tegen zo iemand aan knallen.......
Gelukkig kwam die niet, maar op het laatst toen er al wat licht in de tunnel was wel een fietsster die me voorbij ging. Ik weet niet wat ik allemaal zei tegen haar, paniekkreten in ieder geval.
Maar ik was ook bij deze tunnel weer blij dat ik er ongedeerd uit ben gekomen.
Een zucht van verlichting, letterlijk en figuurlijk bij het uitrijden van deze tunnel.
Op de status van Whatsapp is vandaag weer een stukje fietsen te zien langs de Maas. Mijn pet vloog op het laatst van mijn hoofd.
Ongeveer hier verloor ik mijn pet en moest ik de achtervolging staken.
En dan was er vandaag nog het mysterie van de verdwenen banaan. In een winkeltje kocht ik melk voor de lunch zo tegen sluitingstijd.
Toen ik het melkpak in de tas gestopt had gaf de man me ook nog een banaan, alvorens hij de winkel op slot deed. Heel aardig vond ik dat en ik bedankte hem hartelijk en stopte de banaan in een van de fietstassen.
Laat ik nou die banaan helemaal niet meer kunnen vinden. Wel drie keer had ik vandaag alle tassen afgetast en zojuist bij het kamperen moest alles er uit. Maar.......geen banaan......
Hoogste tijd voor de dagsluiting nu. Het is al tien uur en pikkie donker hier tussen de rotsen.
Eerst nog:
Uitdrukking van de dag.(Spaans)
Een fluitje van een cent.
Pan Comido.
Letterlijk staat er: gegeten brood .
Welterusten
Bonne Nuit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten