Goedenavond.
Hoewel ik dacht dat de toegang vanaf de wal naar de loopplank nu wel veilig genoeg was, is het toch nog een beetje mis gegaan. Toen Hanny vanmiddag wegging, met mij aan de hand, gleed ze toch uit. Het was even schrikken en de buren die toevallig net langskwamen in hun auto schoten te hulp om de gevallen vrouw weer overeind te krijgen. Er moet dus nog wat meer getimmerd worden en daar ben ik al mee begonnen. Gelukkig mankeerde Hanny niks en we gingen vervolgens, zoals afgesproken, nog een eindje wandelen. Ongeveer teruggekomen bij de auto stopte een vrouw op de fiets. Het was Carla, die van beiden een vriendin is. Leuk dat Carla en Hanny elkaar nog even troffen. Datzelfde gebeurde rond twaalf uur, toen Hanny kwam en André net weg ging. Zij spraken elkaar ook nog in de wandelgangen.
Zo is het vandaag toch nog een bezoekrijke dag geworden, terwijl ik eigenlijk twijfelde of ik misschien beter ergens zou kunnen gaan spelen in plaats van thuis te blijven.
En de meerkoet zit hier zo schattig op de half gezonken roeiboot.
Vaak is het beestje hier te vinden. Een filmpje staat op de status van WhatsApp.
Inmiddels is het acht uur geweest en heb ik al naar het voetballen gekeken. Daarna wierp ik een blik naar buiten en daar schitterde weer de kerstboom van Ton en Monique.
De Spreuk van de dag gaat vandaag over vallen en opstaan.
Wie meent te staan, ziet toe dat hij niet valle.
(Staat ergens in de Bijbel).
P r e t t i g e A v o n d.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten