Goedenavond. Weer terug van het openbaar toneel in Wageningen. Op de biologische markt rond de stand van Dick was het weer reuze gezellig vandaag.
Dick bij zijn kraam vanavond bij het sluiten van de markt.
Een hele ongedwongen sfeer en iedereen deed gewoon waar hij zin in had. Zo werd er volop gedanst met mij erbij, die het ritme aangaf op de accordeon. Het was allemaal niet te filmen, maar het was wel jammer dat iemand dat niet gedaan had, zodat ik wat beeldiger verslag ervan kon maken.
Ook vind ik het jammer dat ik geen foto gemaakt heb van de man die tegenover Dick kleurrijke kleding verkoopt. Bij hem heb ik een tijdje geleden de mooie pantalon gekocht die goed staat bij mijn truien. Hij had een mooie muts in petto en die kon zowel op tijdens het spelen als op de fiets terug naar huis vanavond .
Uit Nepal komen de meeste van zijn spullen.
Nog voor ik begon te spelen kwam er een jonge dame op me af die me vroeg of het eigenlijk wel mocht wat ik ging doen. Wat mij betreft wel, zei ik en van haar mocht ik ook. Zijzelf is aan het onderzoeken of ze vergunningen nodig heeft om in Amsterdam of Utrecht te spelen. In grote steden is het altijd gecompliceerder, vertelde ik, maar kleinere plaatsen is voor mij bijna nooit een probleem. Maar toen vertelde ze dat ze een hele installatie meeneemt met voorgeprogrammeerde pianomuziek. Dan gaan ze natuurlijk gauwer moeilijk doen ,vond ik. En eerlijk gezegd vind ik dat zulke mensen het dan voor mij ook verpesten omdat de gemeenten dan met regelgeving aan moeten komen, zodat ik niet meer ergens onverwachts en spontaan naar toe kan gaan zoals meestal.
Vandaag was ik echter de enige in Wageningen en het ging me weer goed af. Vergeleken met gisteren waren er nu veel meer mensen, waaronder veel meer kinderen. Ook nu was het met de kleinere accordeon moeilijker vanwege het ielere geluid, ook nu was het me niet duidelijk wat ik allemaal produceerde en waren de koude handen ook niet altijd even soepel. Maar er was veel weerklank uit het publiek. Zelfs werd er een eurostuk gegooid vanaf een bovenverdieping. Het is sowieso goed om in Wageningen te vertoeven, want er heerst een sterke positieve energie. En daarmee gevoed ben ik weer huiswaarts gekeerd.
Op de status van WhatsApp staat een filmpje van het afscheid van Dick, die me een stuk kaas meegaf.
Een stuk kaas kreeg ik bij het afscheid mee.
Op de terugweg deed ik in Kesteren nog boodschappen.
Toen ik de spullen in de fietstas had en weg wilde rijden kwam er een man naar me toe. Hij zag dat ik op sandalen liep en bood me schoenen aan. Hij had er thuis verschillende liggen. Ik maakte de man duidelijk dat het mijn eigen keus was om zo te lopen,
omdat ze zo handig aan en uit gaan. Wel een beetje koud misschien, maar toch geen probleem. Thuis heb ik ook verschillende schoenen, maar die heb ik al jaren niet meer aangehad. Een paar pikzwarte ligt er onder andere voor als er weer eens een begrafenis is. Dat ik alles met de fiets doe is ook mijn keus, zei ik en geen teken van armoe.
De aardige man begreep me en ik nam hartelijk afscheid van hem.
Rond half zeven was ik weer thuis na een gemakkelijke fietstocht zonder wind. Bij het aanmaken van de kachel was het een beetje rokerig.
Maar nu is het alweer een hele tijd lekker warm. Tijd voor het avondprogramma: voetbal kijken. Een prettige avond is mijn wens, met een terugblik op vanmorgen, hoe de dag hier begon.
Spreuk van de dag.
Wat je in je vingers hebt ligt niet altijd voor de hand.
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten