Goedenavond. Ongebruikelijk op deze tijd van de dag heb ik net de grote afwas gedaan. Daarvoor de kliekjes van gisteren en eergisteren gegeten. Dan kunnen we morgen met een schone lei beginnen als er visite komt. Tja, dan is het alweer zeventig jaar geleden dat ik voor het eerst het daglicht mocht zien. En het is toch heel wat wat ik allemaal mee mocht maken tot nu toe op deze mooie aarde met zoveel leuke mensen, maar vooral.......in de verbinding met wezens in hogere sferen die mij begeleiden. Op zo'n gedenkdag sta ik daar nog eens extra bij stil in dankbaarheid. Maar tevens wordt mij bij het klimmen der jaren steeds meer duidelijk dat ik de dans niet zal ontspringen. Ik zie al zoveel mensen sneuvelen van rond mijn leeftijd. En veel mensen die het moeilijk hebben omdat hun lichaam minder wordt. De vooruitzichten zijn voor mij dus ook minder. Dus naast dankbaar te zijn voor het leven vraag ik ook om kracht en geestelijke hulp aan de wezens rondom me.
Het was fijn dat ik vandaag Hennie eens mocht helpen. Ze zijn aan het voorbereiden voor de verhuizing binnenkort en daartoe moesten er heel wat spullen het huis uit. Een paar huizen verderop kunnen ze gebruik maken van een loods om wat spullen op te slaan. Daar hebben we tot drie keer toe een volle aanhanger afgeleverd.
Het grappige was dat tussen al die spullen een accordeonkoffer stond. Verhip, dat was de accordeon die ik vele jaren geleden aan Hennie meegegeven had om in hun huis bewaard te worden. Ik was dat helemaal vergeten. ( En Hennie misschien ook)
Deze mocht nu dus in de fietstas op weg naar mijn boot. Maar voordien heb ik hem toch vast even bespeeld.
Wie wat bewaart (in bewaring geeft) heeft wat.
De accordeon was zuiverder dan de foto.
Er was ook nog oud hout dat weggebracht moest worden naar de stort.
Ik heb mijn wagen volgeladen met....oud hout.
Er waren ook nog leuke plankjes bij voor mijn eetvuurtjes. Die vergezelden de accordeon in de fietstassen.
De roodblauwe paal levert Hennie binnenkort af bij mij tesamen met een houten stoel die ik gekregen heb.
Thuis gekomen werd mijn verworven brandstof meteen gebruikt om er het eten mee warm te maken en later ook het water voor de afwas.
Op weg naar hun huis vanmorgen ben ik even stil gaan staan bij het groepje narcissen dat in de berm van de Oijenseveerweg al een weekje mij vriendelijk aankijkt als ik langs kom gefietst.
Een filmpje van hun wuivende kopjes staat op de status van WhatsApp.
Uitdrukking van de dag.
Paarlen voor de zwijnen gooien.
In Frankrijk zeggen ze:
Jam aan de zwijnen geven.
(Donner de la confiture aux cochons).
E e n p r e t t i g e a v o n d.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten