Goedenavond. Acht uur is het en ik ben sinds een half uurtje terug op het water. De fiets ging hard vandaag, wat ook kwam door de wind, die goeddeels in de rug blies, maar vooral ook omdat ik me fitter voel dan een tijdje geleden.
Op de terugweg van Breugel naar Alphen heb ik twee plaatsen aan gedaan om op te treden. Vanmorgen was dat op de markt van Sint-Oedenrode. Hier ging het spelen goed, hoewel ik in het begin even last had van de zon, die in mijn gezicht scheen. Daardoor kon ik niet goed van me uit kijken en leek ik een verlegen jongetje.
Er was een warme ontmoeting met de man die dertig jaar geleden marktmeester was daar. Hij is nu inmiddels 84, vertelde hij. Ik zei hem dat hij me destijds veel vertrouwen heeft gebracht. Een belangrijk man als een marktmeester waardeerde mijn muziek en gaf mij zelfs steevast een gulden als ik in Sint-Oedenrode speelde. Hij vertelde dat er wel eens agenten op de markt waren die hem dan vroegen of ik wel vergunning had. Dan zei hij dat hij hier op de markt het opperhoofd was en dat ik van hem toestemming had gekregen.
Ik kom trouwens de laatste tijd nauwelijks nog blauwpakken tegen op markten en in voetgangerszones en voel me over het algemeen zo vrij als een vogeltje en niet vogelvrij zoals in de beginjaren.
Na de markt ben ik naar Boxtel gereden. Daar wilde ik weer eens spelen in de winkelstraat. Dat was zeer lang geleden.
Ook daar werd het
een dolle boel.
In Boxtel vond ik het........
Gedicht van de dag.
Wat vooral positief is, is dat ik mijn eigen geluiden weer zuiverder hoor en dat geeft veel meer speelplezier. Dus morgen heb ik er ook weer zin en dan is het ook nog zaterdag, de dag met de meeste klandizie.
Grappig was vanmorgen dat ik een paard-en-wagenspan voorbij fietste ergens tussen Son en Sint-Oedenrode.
Op de status van WhatsApp heb ik ze even opgewacht.
Goede reis, waar het ook heen gaat.
Rond het huis van Piet en Jet wemelt het van de vogels.
Veel duiven in de achtertuin, maar als ik film zijn de vogels gevlogen.
In de voortuin zijn er veel meesjes die verwend worden met zaad.
Toen ik tegen de schemering op de pont stond
te wachten was de lucht prachtig gekleurd.
Voor morgen wens ik u een kleurrijke dag. Aan mij zal het niet liggen, want ik ga weer ergens spelen, al weet ik nog niet waar. Voor straks:
W e l t e r u s t e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten