Een beetje spelen in Tiel hield in dat ik een half uur lang daar de mensen redelijk vermaakt heb, maar daarna het al wel welletjes vond.
Ondanks mijn goed genezende duim was het toch gespannen spelen, voorzichtig om de duim niet verkeerd te raken, die bovendien door de koude wind een beetje zeer deed.
Maar zonder er te spelen is Tiel toch wel gezellig.
Eerst in de Chinese friterie waar ik altijd kom wat geconsumeerd en na het korte optreden in een café koffie gedronken met een krant erbij. Ook een bekend adresje.
Een echte papieren krant is toch weer wat tastbaarder dan al dat onlinenieuws.
Maar allereerst, toen ik nog nauwelijks mijn schreden in het stadje had gezet, werd ik al liefelijk begroet door twee elfjes.
Ze kwamen de mensen verrassen met cadeautjes en ik was één van de eersten.
Ik koos een doosje en daar lagen kaartjes in en een fototoestel.
Ik mocht met een van de dames op de foto.
Ze vertelden dat het een initiatief was van de gemeente.
En Flipje was in Tiel ook weer present.
Op de heenweg was Hennie Auwens thuis en daar was het goed buurten, daar het al een tijdje geleden was dat we elkaar voor het laatst zagen.
Hij en Janny zijn ook buren in Frankrijk en ze waren net weer een paar weken geweest op hun stekkie in de Ardèche.
Voor zijn kleinkinderen is hij een boomhut aan het timmeren.
Ook met hout zagen weet hij raad.
In Frankrijk hebben ze met een vriend twintig bomen omgezaagd.
Het gaat allemaal niet zoals bij mij, die alles met de handzaag doet.
Wel hakt hij met dezelfde soort bijltjes als ik, maar hij slijpt ze ook, met water en een slijpsteen.
Als ik mijn bijl wil slijpen kan ik bij hem terecht.
Naar huis rijdend werd het stuur van mijn fiets zeer wiebel. Ik vertrouwde het niet om zo door te fietsen, want het idee om met alleen het stuur in de hand op het wegdek te donderen , met alle verwondingen van dien schrok me af.
De genomen moeite om de boodschappen even uit de fietstas te halen en naar mijn reparatiespullen te graaien was niet voor niets want toevallig zat de juiste inbussleutel daarin.
En bovendien bleek het vastdraaien te helpen.
Rond zes uur was ik weer bijtijds thuis, waar de kachel weer aan ging en ik net een bloemkoolmaaltijd op heb.
Een prettige avond, en voor morgenvroeg heb ik al het volgende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten