woensdag 7 juli 2021

De markt van Le Cheylard.

 Vandaag woensdag, markt in Le Cheylard.
Vanuit mijn standplaats in de Ardèche is van de vier markten in de omgeving  het traject ernaartoe de op één na zwaarste,na St Agrève.
Ook wel flink klimmen, vooral op de terugweg.
Heen was het één uur en drie kwartier, terug wel twee uur.
De laatste jaren ging ik nog weinig ernaartoe omdat de sfeer er lauw was en weinig opbrengst.
Bovendien was er een politieagentje die heel moeilijk deed.
Met moeite mocht ik dan wel een uur spelen 
Maar ja, daar doe ik het niet voor, daartoe ga ik zo'n reis niet ondernemen.
Maar ik vind dat ook de minder lucratieve markten aan de beurt moeten komen en vorige zomer ging ik voor het eerst na jaren weer en toen viel het mee.
Ook geen vervelend mannetje meer.

Vandaag was het er ook weer gezellig en lekker druk.
Bijtijds thuis vertrokken en bijtijds ter plekke.



Half tien is een mooie tijd om te beginnen.


Daarvoor, voordat ik in het zonnetje terecht kwam, fietste ik door de wolken naar de Col van Les Nonnieres.




Het spelen ging uiteindelijk goed, maar zoals vaak in het begin moet ik de schroom van me af werpen.
Ondanks jarenlange ervaring ben ik toch altijd een beetje zenuwachtig, terwijl hier de kans dat iemand me kwaad doet erg klein is.
Er zijn veel moeilijkere markten waar de spanning te snijden is van tevoren.
Dan is het goed doorkomen van het eerste half uur van levensbelang.

Net als afgelopen zaterdag was er een vrouw wier naam ik kwijt ben. Als de dag van gisteren zie ik haar man, Frank, naast haar lopen, en toch is hij al zeven jaar dood.
We spraken weer over de dood op een positieve manier.
Ze herinnerde zich een gesprek tussen ons waarin ik vertelde van een vriend die ging sterven en tegen me zei:"Met het feit dat ik binnenkort dood ga kan ik wel leven, maar ik maak me zorgen over mijn dochter......."

Toen kwamen er een stel kinderen en wierpen muntjes in de koffer en namen we afscheid, terwijl ik weer ging spelen.

Na boodschappen werd de terugweg rond één uur aangevangen. Het traject was nu een vroeger spoorlijntje, als fietspad omgedoopt.






Nu ,zeven uur, hoogste tijd om het eten te verorberen.
Ben al een uur hiermee bezig.
Het bloggen gaat erg moeizaam, de technische uitvoering ervan.

BONNE SOIRÉE.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten