Paniek in de tent.

 Na een lange nacht met rustige dromen was er vanmorgen ineens volop paniek in de tent.

Toen ik tegen half acht de smartphone opende was er een sms van mijn Nederlandse bank waarin stond dat er morgen een hoop geld van mijn rekening afgeschreven zou worden en dat ik via een link kon verifiëren of ik daar iets vanaf wist.

Ik meteen op die link gedrukt, kreeg ik een waarschuwing van Chrome dat de site onbetrouwbaar was.

Het was dus een poging van cibercriminelen om geld van me af te troggelen, waarvoor gewaarschuwd wordt en waar ik al meer mee te maken heb gehad.

Maar nu was ik weg van huis en mijn pasjes had ik niet meegenomen en daarom was ik heel ongerust.

Mijn conclusie was dat ze mijn passen hadden gestolen en op deze manier achter de pincodes probeerden te komen.

Mijn besluit stond meteen vast:Als de wiedeweerga naar huis.

Voor de markt van Dieulefit had ik geen rust meer.

Toen ik kwart voor negen er langs kwam, zwaaide ik nog even en vervolgde de aftocht richting Montélimar.

                    DAG MARKT, HELAAS.........

Tot Montélimar ging het snel.

Daar trof ik in een stadspark een kip aan met een stel kuikens die vrolijk rondmarcheerden.

Daarna 26 kilometer met wat tegenwind naar LA Voulte en vandaar begon weer de klim uit de vallei huiswaarts.

Er zijn vele routes mogelijk maar dit keer koos ik voor een korte( tien kilometer minder dan gemiddeld), maar wel een hele steile.

Ik had het zwaar, maar de onrust en het willen weten of alles thuis in orde was deden me flink en stoer doorstappen( fietsen was er niet bij vanwege de steilte). Doorstappen, staat er, maar het was vooral doorduwen.

Nog 6 kilometer tot de col stond er, daarna nog 5, daarna 4.

Het viel me erg zwaar in die periode.

En toen....... stopte er een auto.

"Waar moet je naar toe?"

Ik kon mee met die zware fiets, want zijn bestelbusje was toevallig ongeveer leeg.

Hij werkte met medicinale planten.

We hadden een levendig gesprek.

 En hij kon me helemaal meenemen naar de Col de Montreynaud, het punt van waaraf ik alleen maar af hoefde te dalen naar huis.

Ondertussen was mijn vertrouwen in de goede afloop van mijn bankavontuur gegroeid, vooral doordat de vriend die ik het probleem toevertrouwde en veel van telezaken afweet mij erg geruststelde, na mij berispt te hebben dat ik die link van de zogenaamde bank niet mocht openen.

En zoals verwacht lag alles thuis nog op zijn plek.

Had nog wel even geduld om onderweg even mijn buren Yvon en Olivier te bezoeken.

Olivier was bezig de kachel aan te maken, zo fris vonden ze het.

Zo, nu mag ik straks weer lekker slapen in mijn bedje en uitrusten van een lange fietstocht vandaag.

   BONNE NUIT.

Ps Het water in de Rhône is ook hoog, niet alleen de Maas.