Het slaapt niet lekker, wetende dat midden in de nacht, half vijf, je op moet staan
Bovendien teisterde me het gevoel van niet vrij zijn vanwege die dwangmatige prikacties.
Sommige vrienden pushen heel erg om het maar te doen, anderen zouden zeer teleurgesteld zijn als ik het wel deed. De meesten laten me gelukkig moreel vrij om het zelf te weten, maar de grote beperkingen die de Franse regering in heeft gesteld spelen ook erg mee.
Ondanks vroeg naar bed weinig geslapen en werd dus overdag nogal geteisterd door vermoeidheid.
Maar zoals vaak, de sfeer in Romans was zo goed , dat de malaise op den duur werd overwonnen
Zeker op het laatst was ik weer lekker vrij aan het spelen en viel de muntenregen stevig naar beneden.
We waren rond half acht begonnen met spullen uit de auto pakken en daarna was het tijd voor een lekker bakkie koffie met gebak erbij.
Daarna gingen we de kraam verder uitstallen.
En even later sprak Wim zijn eerste klant al toe.
Op een andere plek van de markt begon ik rond negen uur mijn avontuur, waar ik vooral nog moest ontwaken uit mijn moeheid en loskomen van andere gedachten.
Na een uur ging ik even kijken hoe het met Wim ging.
Hij was onder andere in een heftig betoog over gezondheid met een jonge dame.
Deze was zeer onder de indruk van zijn woorden en stond zeker een half uur bij hem.
Ikzelf heb de rest van de tijd bij hem in de buurt gespeeld, en dus met toenemend vuur in mijn spel.
Mijn muziek is vaak de beste therapie voor mezelf.
Er was ook een gitarist/zanger actief, die het heel goed deed, zonder versterking.
We waren rond half drie weer in het huis van Wim, vanwaar we ook vertrokken vanmorgen.
Het was een uurtje fietsen van mij ernaartoe.
Vanmiddag op de terugweg naar huis weer iets langer want dat is meer klimmen voor mij.
Bij Wim van de gelegenheid gebruik gemaakt om André te bellen, mijn bootbuurman. Daar is namelijk het bereik veel beter dan op Les Costilles.
Bovendien kennen de twee elkaar en hebben ze weer even kunnen praten
De aanleiding was het hoge water in de Maas en onder onze boten.
Zoals verwacht is André net zo bezorgd over mijn boot dan de zijne, maar hij denkt alles onder controle te hebben.
Het was ook wel tijd hem eens te bellen, want hij is geen man van appen, sms'en of mailen.
En ik houd niet van bellen.
Zo, nu thuis alweer een paar uurtjes, en ik denk morgen ook niet weg te gaan.
Eenieder wens ik een smakelijk eten.
Voor mij staan er weer sperziebonen op het menu,uit Romans gehaald.
En hoewel de zondag al bijna voorbij is, is hier nog een wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten