Goedenavond. Mijn tournee is begonnen.
Mijn paardje weer zwaar beladen. Er komen nu boodschappen
De bedoeling is in het oosten van het land vrienden te bezoeken. Onder andere in Wesepe, Hengelo en Enschede. En dan wil ik ook her en der de accordeon laten weerklinken.
Oe, er komt iemand aangewandeld. Het is altijd een beetje spannend als je in Nederland wild kampeert, ook al is het in dit geval midden in een bos, waar je mens tegenkomt. Maar net liep er toch wel iemand. In ieder geval, het vuurtje is gedoofd en het eten is op. Het was niet lekker vandaag. Dat weet je toch niet hoe dat komt, soms heb je dat, maar meestal ben ik een smakelijke eter.
Er waren nogal wat onvolkomenheden bij het bereiden. Zo bleek dat ik de deksel van de pan vergeten was mee te nemen.
Ik was mijn zakmes ook vergeten. Bij Albert Hein hadden ze geen schilmesjes, alleen fijnschillers.
Dat vind ik zo'n gepruts om daarmee de aardappelen te schillen. Het doorsnijden gaat daar ook niet mee, maar dat ging wel met het heft van mijn lepel.
Want verder had ik wel overal aan gedacht. Bestek, bord, thee voor morgenochtend, zout en suiker( heel belangrijke ingrediënten voor mij)
In ieder geval: De tent staat weer, een half jaar na mijn laatste gebruik ervan.
Op de status van WhatsApp zie je mijn kampeerplekje beter.
Het is allemaal toch weer een beetje wennen, dat kamperen. Ben nu inmiddels in de tent gaan zitten.
Er was vanmorgen een leuke spontane ontmoeting. Dit kwam mede doordat ik besloot een stukje om te rijden om in Beneden Leeuwen een kopje koffie te drinken. Toen ik mijn fiets bij het terras vsn een café stalde werd er naar mij geroepen: Hé, muzikant van de markt van Druten.
Het bleek de spontane vrouw te zijn die me daar afgelopen vrijdag een heerlijke koek aanbood en veel sympathie uitstraalde. Ze zat nu samen met een vriendin te wachten op een lekker hapje. Ik ben bij hen gaan zitten met mijn koffie.
Lotte links, en Labrini rechts. Labrini was de vrouw die ik kende van de markt in Druten.
Na het eten gingen zij wandelen, want op een gegeven moment reed ik ze voorbij op de dijk bij Boven Leeuwen. Ook dit was een belangrijke ontmoeting want ze zagen dat er een spaak van mijn achterwiel los hing. Ik had inderdaad wel een tikkende geluid gehoord, maar je hoort wel eens meer geluidjes, zeker met die oortjes in. Aan een kapotte spaak had ik niet gedacht, hoewel ik vanaf gisteren een lichte slag in het wiel constateerde. Gelukkig had ik een stel gebruikte spaken meegenomen, die ter vervanging kunnen dienen en ik ben meteen aan het repareren gegaan.
In de zak met mijn verroeste reparatiespullen lagen gelukkig ook een stel spaken.
De reparatie was gemakkelijk. De gebroken spaak zat aan de goede kant van het wiel, zodat het wiel er niet uit hoefde en de freewheel mocht ook blijven zitten.
Fijn dat de wandelende dames het euvel opmerkten, want met een kapotte spaak moet je niet lang blijven rijden, anders sneuvelen er meer.
Op het theezakje vanmorgen stond deze......
Vraag van de dag
Mijn antwoord: Die ziet eruit!!!!
En dan mag ik me nu na lange tijd weer eens neervleien op een matje in de tent. De vogeltjes fluiten nog eventjes de dag uit. En ik wens allen een
W e l t e r u s t e n.
Pssssss.
En toen kwam de boswachter mij vertellen dat ik weg moest, dat ik hier niet kon blijven.
Net tegen de schemering. Oh help. Er waren dus enkele mensen die hem verteld hadden dat er een tent stond.
Hij was uiteindelijk te overreden om mij tussen de vingers te zien, mits ik wel morgenochtend om zeven uur weg ben. Zodat er nog geen wandelaars mij gezien kunnen hebben.
Hij had echt heel lang geaarzeld met deze toezegging en ik vertelde hem natuurlijk dat ik het vreselijk moeilijk vond om nu in het donker op te moeten stappen en verder te fietsen.
Het scheelt een hoop gedoe dat ik nu toch gewoon kan slapen hoewel het vooruitzicht om morgen bliksemsnel in te pakken niet prettig is.
Doeiiiii..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten