Goedenavond. En daar lag dan de blauwe brief van de bekeuring in de bus, vijf weken na dato. Ik begon juist steeds meer te denken dat de boete niet doorging, dat de agent zich bedacht had, die mij toen bestrafte wegens wildplassen.
De 169 euro heb ik nu meteen voldaan, daar had ik mee gerekend. Maar wat ik bij lezing van de brief ook las, was dat dit betekenen kon dat ik nu een strafblad heb. En dat is natuurlijk wel ernstig. Tenminste, dat maak ik op na kijken op justid.nl/strafblad .Op advocaathulp.nl lees ik echter dat mijn vergrijp een lichte overtreding is en dus geen strafblad tot gevolg heeft.
Dus misschien valt het mee. Maar als ik straks geverbaliseerd word wegens illegaal accordeon spelen en de politie kijkt mijn strafblad na?
Dan begin ik me toch wel een grote boef te voelen........
Vandaag in Druten was er gelukkig niemand die een overtreding van mij constateerde. Ik mocht zoals bijna altijd in vrijheid mijn kunsten vertonen. Het spelen ging aardig, maar de meeste vreugde schonk mij de ontmoeting met Kini. Ze is dochter van Rob, die ik niet vaak zie, maar wel al dertig jaar ken. Rob zou toevallig vandaag naar haar toe komen en ze nodigde me uit om ook te komen. Na het spelen, rond vijf uur ben ik ernaartoe gefietst in de hoop het huis te kunnen vinden. Het van Kini gekregen adres was ik namelijk kwijtgeraakt. Maar het lukte en even later zat ik met het hele stel aan tafel aan de warme maaltijd.
Opa Rob, zijn kleinkinderen en Kini zijn dochter.
Kini moest een jaar of vier geweest zijn toen ze met Rob en haar moeder bij mij in de Ardèche logeerde.
Het was dus een fijne en onverwachtse gebeurtenis, het weerzien met deze mensen. We hebben ons voorgenomen om aan deze ontmoeting vervolg te geven.
Grappig vond ik vandaag weer de hondjes die aangelijnd worden terwijl hun baasje boodschappen doet. Terwijl ik sta te spelen zie ik dat gebeuren.
Deze hond heb ik zelfs persoonlijk toegezongen en toegespeeld. Op de status van WhatsApp hoor en zie je het.
Deze honden werden ook gestald.
Buurvrouw Monique maakte zojuist deze foto van de avondlucht.
Ook had ze een foto van mij gevonden toen ik nog die vorige boot had.
Hierop kom ik tegen mijn iets in de vergetelheid geraakte
Spreuk van de dag.
Engeltjes zijn net zo dicht bij je als vlindertjes in je buik.
Dat deze nacht onze engeltjes weer over ons mogen waken is mijn wens.
W e l t e r u s t e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten