Goedenavond.
Het is kwart voor zes en het ruikt lekker. Hans staat in de keuken te koken.
Vanmorgen zijn we samen de grens over gefietst om te gaan wandelen in een bos.
Na de fietsen geparkeerd te hebben gingen we op pad.
Voor mij is dit bos ook al redelijk vertrouwd, want afgelopen oktober toen ik hier ook was deden we dit ook al. Het fietsen ernaartoe en het lopen erin was allemaal onder leiding van Hans, dus hoefde ik niet na te denken.
Tijdens het fietsen ontdekte ik dat mijn achterwiel lichtelijk schuurde tegen het frame. Oh God, dat betekende wel dat ik daar iets aan moest doen als we thuis waren. Eventjes moed verzamelen dus. Na een beetje uitgerust te zijn heb ik de fiets onder handen genomen. Het bleek een fluitje van een cent te zijn en ik hoefde niet te sleutelen waar ik een hekel aan heb. Daarna werd het een luie middag. Hans is weer aan het tekenen geslagen en ik ben verder gegaan in het Spaanse boek van Gabriel Garcia Márquez en heb ook weer wat draadjes in mijn trui gestopt. Heb zelfs nog een naaldje kunnen breien totdat nu het groen echt op is.
Toen Hans een dutje deed ben ik even naar buiten gelopen om wat van de buurt te laten zien.
Het balkon linksboven is dat van Hans. Het zolderraam daarboven is het raam waar ik doorheen kijk als in "mijn slaapkamer " ben.
Vanuit het zolderraam gezien.
Naar het zuiden kijkend vanaf de voordeur.
Naar het oosten lopend zie je dit.
Daar staat mijn fiets waarvan het achterwiel weer recht staat.
En toen ging Hans dus koken.
Salade.
Op de status van WhatsApp zie je Hans bezig in de keuken.
Toen we klaar waren met eten belde de buurvrouw van Hans op. Ze had etenswaren over. Daar zaten ook twee nog warme worstjes bij van haar avondeten. Dat konden wij nog wel op.
En ook nog een toetje.
Spreuk van de dag (Spaans)
El hábito no hace el monje.
(Kleren maken niet de monnik)
T o t M o r g e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten