Goedenavond.
Er is toch nog geen uitsluitsel over de gehoorapparaatjes. We gaan weer verder met de oortjes die ik hiervoor op proef had. Eveline gaat ze anders afstellen. Maar eerst moeten ze weer terug bij Van Boxtel. Dus het wordt allemaal weer uitgesteld en het betekent dat ik voorlopig nog in Nederland blijf. Misschien ook wel goed, want nu kan ik nog eens vaker Hanny opzoeken, zoals ik vandaag na afloop van de hoorzitting gedaan heb. Op dit moment kan ze zelf namelijk niet uit de voeten.
Ondertussen is er ook nieuws van Frans. Die komt vandaag terug uit India. De vriendin van hem waar hij logeerde heeft hem vandaag op het vliegtuig gezet. Dit schreef ze net.
Vers van de pers deze foto van Frans.
Dus Frans zie ik ook nog wel, nu ik nog even in Nederland ben. Misschien fietst hij tzt nog wel mee naar de Ardèche.
Ik had pech toen ik vanavond terugfietste van Nuland naar huis. Ik moest tegen een felle, koude en soms natte wind in en dacht even: kom ik ooit thuis? Toen ik bij de pont van Lith gekomen was bleek die niet te varen.
Om via de Brabantse kant van de Maas naar huis te fietsen is een flink eind om. Maar gelukkig ben ik sterk vandaag. Mijn lijf en mijn geest wilden wel. En iets na achten kon ik mijn eigen pont betreden.
In Geffen staat dit mooie mozaïekwerk.
De wat afgebrokkelde achterkant.
De voorkant.
Fijn dat ik weer veilig in mijn huis ben. Zo zag de buienlucht er zojuist uit.
Het bewegen van het glas brengt mooie figuren teweeg.
Uitspraak van de dag.
Een storm in een glas water.
(Veel heisa over iets van niks)
T o t M o r g e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten