Het hondje was blijven slapen, evenals zijn vrouwtje.
Vandaag moest Stefanie weer varen op de pont hier, te beginnen om acht uur vanmorgen, en omdat ze de pont aan deze kant moest neereggen scheelde dat twee keer omrijden.
Bovendien was het ook wel gezellig .
Ze sliep boven waar de kachel de ruimte verwarmd had en ik ben beneden gaan slapen.
Toch had ik wel zorgen over dat ze het toch niet te koud zou krijgen in de loop van de nacht.
Ze had geen spullen meegenomen en ik had twee dekens en een slaapzak die haar warm moesten houden.
Tegelijkertijd dacht zij aan mij in die koelte beneden.
Maar als het daar al niet zou gaan, hoe moest het dan op reis in een tent.
Het ging prima en haar heb ik vanmorgen ook niet horen klagen.
Over Rio, met een huid als een schapenvacht hoefden we ons geen zorgen te maken.
Thee en boterhammen werden vanochtend geleverd door mij en koffie, cappuccino, werd op de pont bereid.
En tussen dit alles door was overal Rio.
Op de pont, in de wei, op mijn bootje.
Ben helemaal vertederd door zo'n enthousiast schepsel, maar anderzijds toch wel erg bewerkelijk, ook vanwege mijn beperkte leefruimte daarboven.
Toen rond half vier ik het rijk weer alleen had, miste ik die aanwezigheid even erg
Nog een ster gemaakt, armbandje ten einde gebracht en gekookt.
Rode bieten stond op het menu en nu is het tijd voor het tweede bord.
Het bezig zijn met de eventuele toekomstige reis was vandaag veel minder.
De operatie van vriend Hennie is goed gegaan gisteren, morgen gaan de drains eruit, is het laatste nieuws.
Dag dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten