Het komt niet vaak voor dat er 's-avonds nog bezoek komt, maar je moet hier in het donker wel op je tellen passen en je passen tellen.
André kwam tegen de schemering en ik was net met eten voorbereiden bezig.
Hem uitgenodigd om mee te eten.
Toen hij twintig minuten later terugkwam hoorde ik een doffe smak.
Daar lag André vlak bij de deur naast het met hem meegevallen bordje van:Je beste vrienden zie je niet, die staan achter je"
Gelukkig kon hij gemakkelijk weer overeind .
Daar bij de loopbrug waar hij weet dat hij uit moet kijken ging het goed maar hoe hij op deze ongevaarlijke plek uit kon glijden snapte hij niet.
Verder was hem het eten prima bevallen, zelfs had ik er toevallig kipcordon bij.
Hij is een vleesman dus dat kwam goed uit.
Bij het weggaan vergezelde ik hem maar toen gebeurde er weer iets ongebruikelijks:Hij stapte met één been naast de trap en kwam op zijn knie terecht .
Au au au au au......
Naar zijn zeggen is de pijn toch weer snel weggezakt en heeft hij de auto normaal lopend kunnen halen.
Toen André kwam was Andries met zijn hondje Daantje net een half uur geleden weg gereden.
Het was goed elkaar weer eens te zien, het was lang geleden.
Ook Jan en José met hun Catootje waren geweest.
Ze brachten me twee goede bijlen uit voorzorg dat ik nog eens zou verongelukken met mijn zelf gerepareerde bijl.
Beide honden voelden zich ook wel op hun gemak hier in de kantine.
Inmiddels was Erik weer vertrokken, die onder andere een armbandje kwam afleveren dat hij voor veerman Toon gemaakt had.
De zwart-witte armband van de verzameling is het werk van Erik.
Toon zelf was niet op de pont vandaag maar ik zal hem binnenkort het armbandje overhandigen en eventueel omdoen.
Zoals op bovenstaande foto te zien is, is er ook muziek gemaakt vandaag.
Morgen wordt er iemand vijftig en met het bezoek hebben we hem online toegezongen.
En nu is het inmiddels half negen en mag ik mijn hoofd te rusten leggen na een drukke dag.
Bonsoir allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten