Wim op bezoek. De camera van de telefoon krijgt de bibberitus.

 Goedenavond, bonsoir.

Vandaag kwam Wim me weer eens een bezoek brengen en mijn luie stoel waar hij op ging zitten werd zijn praatstoel. 

Als ie na moest denken duwde ik de stoel in de ligstand.

Op de status van WhatsApp heb ik wat stukjes uit zijn verhalen opgenomen. 

Dat filmen bleek echter niet zomaar te gaan. De camera bleek kuren te hebben als ik m aanzette: een heftig bibberend beeld gaf hij weer van de werkelijkheid. 

Gelukkig ontdekte ik dat de beelden tot rust kwamen als ik even mijn hand voor de camera hield of de camera een beetje verticaal bewoog. 

De vraag is wel of de verschijnselen niet erger worden en ik aan een nieuwe telefoon zal moeten binnenkort. 

Tesamen met de problemen aan ogen en oren is dat misschien een reden om niet te lang meer te wachten met naar Nederland gaan.

Deze vlinder was minder beweeglijk dan mijn camera en bleef rustig een tijdje op Wims voorhoofd zitten. Zie status van WhatsApp. 

Misschien inspireerde de vlinder het denkhoofd van Wim, want op een gegeven moment kwam er het volgende uit zijn mond:

Spreuk van de dag 

Op mijn beurt heb ik m op een bordje geschreven. 

Ook dit heeft ie bedacht.

Dduubbeellee  lleetteerrss.

En zo kunnen we nog wel even doorgaan. We gaan zaterdag samen naar de markt van Annonay,  behalve als het té heet wordt.

Wim heeft een filmpje van mij gemaakt terwijl ik aan het breien was.

Zie status van WhatsApp. 

Morgenavond ga ik misschien zingen bij Ben en Marij in Lamastre met hun groepje The singing circle. In dat geval komt de blog wat later dan normaal of juist heel vroeg.

Prettige avond en voor morgen een mooie dag.

Van slag door een misverstand. Op markt oude bekenden ontmoet. Marij wil mijn baard snoeien binnenkort.

 Goedenavond bonsoir. Een misverstand hield me nogal bezig van gisteravond tot een uur geleden, maar is gelukkig uit de weg geruimd. Ik kan niet goed tegen situaties van onvrede met iemand. Gelukkig word ik nu weer ontspannen. 

Marij, die met Ben in Lamastre woont, was in ieder geval niet boos op mij, zei ze vanmorgen. Ze is toneelregisseuze en met de groep hebben ze het afgelopen weekend twee keer opgetreden in een grote daarvoor ingerichte schuur bij hun huis. Ik ben niet naar de voorstellingen geweest omdat ik er te weinig van versta en me verloren voel in grote groepen mensen. Dit allemaal vanwege mijn gehoorproblemen. Ze had me wel gemist,  zei ze, maar ze nam het me niet kwalijk. 

We spraken elkaar vanmorgen op de markt. Zij en Ben hebben een bevriend stel op bezoek,  dat ik ook ken en we hadden samen koffie gedronken. Mijn linkeroor klapte af en toe  dicht, zodat het voor mij behalve dat het inspannend was om te horen 

ook moeilijk was om te praten omdat dat in een echo kwam. Maar ik heb toch een beetje uit kunnen wisselen met hun vrienden Dorien en Fried. Het moet wel een jaar of vijf geleden zijn dat we elkaar zagen.

Marij stelde voor om mijn baard weer eens een keer te knippen. Dat heeft ze jaren geleden ook al eens gedaan. Deze is inderdaad flink geworden. 

De meningen erover zijn verdeeld. De meeste mensen zullen het waarschijnlijk wel beamen dat korter en zelfs veel korter beter staat. Toch ben ik vorige week spontaan aangesproken door een vrouw omdat ze de baard zo mooi vond. Maar voor mij geldt: De meerderheid telt, dus als Marij wil knippen: graag.

Heb ook weer eens een kleurrijk shirt aangedaan dat Wineke vorig jaar voor mij in Lamastre op de kop heeft weten te tikken. 

Als het nóg warmer wordt dan nu doe ik dat aan met spelen, maar liever mijn eigengebreide trui. 

Voordat we gingen koffie drinken had ik een paar uur gespeeld op de markt. De andere muzikant die er tot nu toe altijd was, was er nu niet. De belangstelling voor mij was matig, maar het ging  niet slecht. Ik was er  niet helemaal goed bij omdat het bovengenoemde ook speelde.

Wim was er ook weer te vinden. Toen ik aan kwam lopen en hem van achteren benaderde stond ie bij de kraam naast hem een salade uit te zoeken.

Wim slaat er een slaatje uit.

Koekoek, koekoek, riep ik en toen zag Wim de vreemde bekende vogel.

Op de status van WhatsApp zie je bewegende beelden. 

We hebben in principe afgesproken dat we zaterdag samen naar de markt gaan in Annonay. Dat is ongeveer 45 kilometer van Lamastre. In het kader van tournees heb ik daar in het verleden regelmatig gespeeld. Een tijdlang mocht het niet meer en werd ik verbannen naar een winkelstraat die op de markt uitkomt, maar de laatste keer mocht het weer wel. Maar kijken hoe het nu gaat wat mij betreft en bij Wim zal het zeker wel lukken.  Maar zaterdag is nog ver. Het moet ook droog weer zijn.

En zo mag ik na een moeilijke dag zometeen weer gaan rusten. Dat zal wel lukken want  afgelopen nacht sliep ik te weinig. 

Spreuk van de dag. 

Er is geen dag zo gek of er zit wel een eind aan.

Welterusten. 

Bonne nuit.

Twee parende hagedissen op mijn balkon. De inktviszwam is spoorloos verdwenen.

 Goedenavond. 

Een opwindend begin van deze dag. Ik dacht, leuk een hagedis komt op het balkon waarop ik zit te eten. Dus ik filmen. Maar toen kwam er nog een aangesprongen vanaf beneden het balkon op. Ik vond de eerste hagedis al opvallend zenuwachtig toen ie nog alleen was. Ik begreep waarom toen ik ze met elkaar om zag gaan.

Hier gaan ze elkaar nog achterna, maar even later lagen ze een tijdje roerloos in standje 69 om elkaar heen.

Zeker 15 seconden lagen ze zo. U kunt het natellen bij het zien van het filmpje op de status van WhatsApp. 

Vreemd was vandaag de ontdekking dat de inktviszwam van gisteren spoorloos verdwenen is, en het is nog wel een sporenelement. De vorige keer dat er een stel van was verdroogden ze langzaam en zag ik ze zeker nog wel een week.

Naast mijn slaapkamer/tuinhuisje staan lissen volop te bloeien.

Al jarenlang staan die bollen hier, maar niet altijd ben ik er rond deze tijd. Op de status van WhatsApp staat een klein filmpje. 

Het hugenotenkruis is nu voor een groot deel al ontloken in mijn trui.

En hier ligt al heel lang een door de tand des tijds en die van muizen aangevreten trui.

Mijn plan is  al heel lang om deze ongeveer zo te reconstrueren, in dezelfde kleuren, met dezelfde patronen en met honderd procent wol.  Mijn moeder heeft hem ooit voor mij gebreid en ik droeg hem in mijn dertiger jaren. 

En zo komt een rustig dagje ten einde.

Spreuk van de dag 

Dag dag

Tot morgen. 

Weer een inktviszwam gedetecteerd op Les Costilles.

 Goedemiddag. Het is nog een beetje vroeg, maar dat komt omdat ik straks nog bezoek verwacht. 

Vanmorgen zat ik in mijn stoel te breien terwijl ik bij vlagen een geur dacht te ruiken die ik niet zo aangenaam vind. De geur van een dood dier dat in de buurt ergens ligt te verrotten, zoals ik dat bij het fietsen ook wel eens heb. Een walm komt dan op me af die na een paar honderd meter weer verdwenen is. Oh bah, dacht ik, zou ik nou zo'n stinkdier hier op het terrein hebben? Tja, het kan natuurlijk overal gebeuren. Misschien verbeeld ik me het maar, bedacht ik, maar dan kwam het toch weer terug.

Tot.....ik op een gegeven moment iets roods zag in het gras waarvan ik aanvankelijk dacht dat het een stuk plastic was dat is blijven slingeren. Maar nee, het was een rode zwam, op dezelfde plek waar ik er een paar jaar geleden ook een stel tegenkwam.

Mijn neus ernaartoe brengend bleek het inderdaad die vieze geur te zijn die lijkt op een lijkengeur van wilde dieren.

Daarna was het even puzzelen, teruggaand in de tijd toen ik het ook al onderzocht had en beschreven in deze blog. Hoe heette zo'n zwam nou al weer? Stinkzwam? Even opzoeken op Google:

Nog verder gedetailleerd zoekend kwam de naam weer terug die ik toen ook al hier vermeldde:

Daar hebben we hem dus.

Ik gerustgesteld, geen dood beest dus, en deze geur te ruiken vind ik nu niet storend meer, eerder amusant in de wetenschap dat ik zo'n bijzonder verschijnsel hier heb.

Ook wel apart dat ik zo'n klein ding rook terwijl ik er zeker twee meter vanaf zat.

Helemaal rechtsonder zie je iets roods, de plek van de zwam en ik zat er met de rug naartoe. Ook wel een bewijs dat er niks mis is met mijn neus.

Nu ben ik alweer anderhalve maand hier en zit vaak op het terras voor de hoofdcaravan. Zojuist ontdekte ik pas dat een gedeelte ervan aan het instorten is.

Daar rechts

En toen kwam Wineke eraan. Ook zij had nog niet opgemerkt dat het terras aan het instorten was.

Met enkele afbrokkelende 

stenen mee was ook een spreukenbordje naar beneden gekomen. 

Spreuk van de dag. 

Le coeur s ses raisons que la raison ne connait pas.

Het hart heeft zo zijn redenen die de rede niet heeft.

Ik denk dat de grond in beweging gekomen is door de vele regens die we hier gehad hebben. Het terras hebben we jaren geleden met een stel mensen gemaakt en opgebouwd met veelal grote stenen die uit de ruïne kwamen. Door goed te stapelen krijg ik het denk ik wel weer goed. Maar dan moet ik niet zo lui zijn als vandaag. Het was ook benauwd weer en ik had meer inspiratie om af en toe te gaan liggen dan om actief te zijn. Maar toch: De tekening is verder gekomen en ook de trui. 

Zo langzamerhand moet ik gaan denken hoe ik verder moet als straks het geel op is. Op bovenstaande foto vraag ik aan Wineke raad. Een lichtere kleur geel kan volgens haar. En als het rose op is kan ik gewoon in plaats van die strepen niks doen en er gaten in laten. Idee van Wineke. Het een en ander is te bezien op  de status van WhatsApp. 

Ondertussen heeft Wineke vanmiddag hier een prachtige schildering gemaakt in paarse tinten. Ze is hem vergeten mee naar huis te nemen, dus kan ik er hier nog even van genieten. 

Prettige avond.

B o n n e   S o i r é e.

Uitgeteld terug van markt.

 Goedenavond. Het moeilijkste van de onderneming markt was vandaag het terugfietsen naar huis vanaf Lamastre. Midden op de dag in de gloeiende zon naar huis terug klimmen. Onderweg was het niet zozeer de vraag wanneer ik voet zou zetten op eigen bodem maar of ik überhaupt thuis kon komen. Echter, op tweederde van het parkoers begint een schaduwrijker stuk en daar kon ik even gaan zitten. Dat was denk ik wel nodig. De limieten van het lichaam kunnen zich best wel eens aandienen. Omdat ik die nog nooit ervaren heb weet ik niet wanneer een grens overschreden wordt. Maar ik ben er, en vanaf vanmiddag 4 uur tot nu 7 uur zit en lig ik hier uit te puffen. Het is ook erg warm vandaag. 

De markt was voor Wim en voor mij iets minder sprankelend dan twee weken geleden. Er waren minder marktmensen en ook minder bezoekers. Dat had allemaal te maken met de zogenaamde Ardéchoise, een fietstocht van enkele dagen die massaal bereden wordt. Een beetje vergelijkbaar met de Nijmeegse vierdaagse. Maar de leuke marktmeester,  met zijn mooie hoed op was wel weer present.

Grappig vind ik dat er een mobiele kapsalon aanwezig is op de markt.

Hier had mijn baard gekortwiekt kunnen worden, maar daarvoor kwam ik niet. Ik wilde spelen en een beetje een sfeertje scheppen. Helaas werd ik vandaag nogal gehinderd door mijn linkeroor dat regelmatig dichtklapte. Dan kon ik niet zingen en daardoor extra power aan mijn optreden geven. Als ik dan toch wat probeerde te zingen bij luisterende kinderen was het een beetje giswerk. Maar ja, het vuur was er wel en ik heb weer veel geamuseerde gezichten gezien.

Wim zat er in het begin een beetje verlaten bij. Hij straalde niet veel uit en was ook nogal moe naar eigen zeggen. Later werd ie wat helderder in zijn hoofd en uiteindelijk heeft ie toch nog redelijk gedraaid. 

De kraam van Wim waar ik even op heb gepast.

Op de terugweg kreeg ik weer heel wat mopjes van hem te verwerken. 

Op de terugweg heb ik weer het een en ander gefilmd voor op de status van WhatsApp.

Toen ik op tweederde van de zware fietstocht terug naar huis in de schaduw zat te rusten werd ik weer eens belaagd door een vlinder.

 

Ik denk dat ik voor hem een bron van zout ben.

Het laatste derde deel van de 6 kilometer beklimming, met meer schaduw in het vooruitzicht, daar zag ik na de rustpauze niet meer tegenop. 

Het zongedeelte lag grotendeels achter me.

Gelukkig vind ik thuis zoveel schaduw als ik wil. Ook de boom voor de hoofdcaravan, waarvan ik een maand geleden dacht dat ie dood aan het gaan was is toch springlevend.

Zometeen mag ik verder rusten.

Het volgende is een wijsheid die uit de voetbalwereld komt.

Spreuk van de dag. 

De wedstrijd is pas afgelopen na het laatste fluitsignaal.

Tot morgen.

À  d e m a i n .

Gisteren bloedcicade op mijn been, vandaag vlinders.

Goedenavond.

Het is de vooravond weer van een korte nacht: Morgen ga ik met Wim naar de markt op de hoogvlakte,  in Le Chambon sur Lignon en daartoe moet ik half zeven op het afgesproken punt in Lamastre zijn. Het offer dat ik moet brengen is dus heel vroeg opstaan, maar daarvoor krijg ik weer de mogelijkheid om me uit te leven op een gezellige en drukke markt. Het spelen is op dit moment toch wel mijn favoriete creatieve bezigheid. Vandaag ook wel weer getekend en gebreid, maar het is ook goed om me in de mensenwereld te begeven. Morgen dus met Wim, maar ik zin erop om binnenkort ook  op tournee te gaan. Maar het is erg warm overal en zeker in mijn favoriete streek, de Provence.

Vandaag vooral rustig gezeten, met vlindertjes, zowel op mij als op mijn brood.

Vlinders op mijn brood. 

Vlinders op mijn been, maar niet in mijn buik.

Op de status van WhatsApp meer hiervan.

Het insect dat gisteren over mijn been liep heet trouwens bloedcicade. Lezeres Arda heeft het voor mij op Google opgezocht. 

Hier heb je het beestje nog een keer. 

Net zoals de vlinder ziet de cicade er bij mij wel een been in, zoals een lezer dit uitdrukt.

Google heeft altijd een serie krantenberichten klaar en vandaag las ik een artikel dat zogenaamd uit het Algemeen Dagblad komt maar dat niet blijkt te zijn. Zogenaamd is er een gesprek met Annechien

Steenhuizen in Vandaag Inside.

Zij is rijk geworden door 250 euro te storten in het Zentro Forge Link platform.

Winfred Genee heeft ook ingezet en al wat winst behaald na 20 minuten. 

En hiermee hopen de fraudeurs achter de schermen maar dat er veel mensen 250 euro gaan storten. Maar ik heb ditzelfde verhaal al drie keer eerder gezien. Bij Annechien een jaar geleden ook en nu een keer met minister president Schoof en ook met Geert Wilders.

Erg hè, dat zoiets bestaat. En dit hield me ook een beetje bezig vandaag.

Hoe er gemanipuleerd kan worden is ook te zien aan een optreden van mij,  bewerkt door kunstmatige intelligentie. 

Het filmpje staat vanavond op de status van WhatsApp. 

Maar morgen in Le Chambon sur Lignon hoop ik er weer echt te spelen zoals ik ben, met vrij dansende vingers op het toetsenbord van de accordeon......

Uitspraak van de dag. 

Beter één keer met 10-0  verliezen dan tien keer met 1-0.

Doeiiiii

Tot morgen. 

Georgio uit Roemenië stuurt inspirerende kunst. Nieuwe tekening gestart.

 Goedenavond. In het Roemeens heet dat:

Bună seara. Niet dat ik daar vandaag ben, maar een vriend die daar woont stuurde mij een filmpje met kunstwerken waar ik zeer van onder de indruk ben. Hieronder staat een elftal beelden, maar op de status van WhatsApp zijn er veel meer te zien.

Zelf ben ik met mijn gisteren in Lamastre verkregen materiaal een nieuwe tekening begonnen.

Tja, vandaag had ik het er met iemand over dat onze geest in ons aardse bestaan vleugeltjes kan hebben, terwijl ons lichaam met de loop der jaren steeds minder goed  vooruit kan.Je kunt zeggen dat het iets psychedelisch heeft naar deze tekeningen te kijken en eraan te werken. Nu liggen ze maar slordig op een hoopje, maar graag heb ik ze allemaal zichtbaar.  Ik denk erover een wand er helemaal mee te bekleden. 

Een insect dat zich op mijn been voortbewoog terwijl ik zat te ontbijten kreeg van mij alle aandacht en er staat een filmpje van op de status van WhatsApp. 

Tip van de dag. 

Als iemand je iets vraagt waar je niet op wilt antwoorden moet je vragen: "Waarom wilt u dat weten?"

Toedeloe 

Tot morgen.