Naar Saint-Agrève met Wineke en Tsuki. Wim stond er ook.

 Goedenavond,  bonsoir.

Het was een lang uitstapje vandaag. We gingen naar Saint-Agrève, Wineke en ik, zoals afgesproken.  Om half tien kon ik in de auto stappen  en rond tien uur zette ik voet op de markt, ongeveer waar Wim stond met zijn edelstenen en zijn kruiden. Hij voelde zich niet erg fit, was moe in zijn hoofd, zoals ie dat de hele afgelopen week al was Maar Wim is geen thuiszitter. Als ie onder de mensen is knapt ie op. En omdat het ook niet zo warm was vandaag,  zeker niet op de hoogvlakte, heeft ie vandaag zijn kraam weer eens opgezet in Saint-Agrève. 

In het begin, toen ie nog moe was.

Veel clientèle had ie niet, maar enkele goede gesprekken deden hem ook al goed.

Even mocht ik de zaken waarnemen, terwijl hij naar een collega ging voor een boodschap.

 

Op de status van WhatsApp staat een filmpje hiervan.

Toen de markt voorbij was zijn we gedrieën op een terrasje gaan zitten en vertelde Wim weer van zijn bijzondere ervaringen op markten. Bijvoorbeeld van mensen die door contact met hem genezen werden van vervelende ziektes.

Een oor zag ik daar liggen in zijn kraam.

Punten van het oor corresponderen met organen in het lichaam. Door op die punten te drukken of ze te masseren werkt dat in op het betreffende orgaan. Hij vertelde onder andere over een paar wonderlijke genezingen. En door dit allemaal aan te halen begon Wim zelf ook weer helemaal te stralen. Zijn vermoeidheid was weer weg.

Dat was trouwens met mij ook het geval. Ik begon een beetje ongeïnspireerd te spelen met weinig belangstelling van het publiek. Maar al spelende lukte het me om me uit mijn cocon te krijgen. En bij momenten mocht ik weer te horen brengen wat door me heen ging. Ik stond erbij en keek( luisterde) ernaar. Fantasie waar ik veel mensen mee bereikte.  De koffie in de pauze hielp daar natuurlijk ook bij. Het was ook fijn dat mijn oor zich gedeisd hield en niet begon te klepperen,  zoals bijvoorbeeld zaterdag. En dan stond ik na de pauze ook nog tegenover een leuke meid die frambozen verkocht. Zij vond mijn muziek gezellig en ik heb haar onder andere getrakteerd op Aan de Amsterdamse grachten en Daar bij die molen.

Ik kreeg natuurlijk een bakje frambozen van haar.

Tsuki was ook mee en was vandaag niet zo levendig.

De lezers hebben flink nagedacht over die mooie vlinder die gisteren op mijn terrein gespot werd. Arda vond er de naam bij.

Van Maya komt deze........

Spreuk van de dag. 

Alles ligt op loopafstand, als je genoeg tijd hebt.

Lekker slapen zometeen,  en morgen.......

             Gezond weer op!

Wineke was hier. Morgen samen naar Saint-Agrève!

 Goedenavond,  bonsoir.

Vanmiddag is Wineke geweest en hebben we onder andere ratatouille gegeten. 

Ratatouille in de maak. Iets erover staat op de status van WhatsApp. 

We hebben het er ook over gehad dat ik waarschijnlijk morgen naar de markt van Saint-Agrève ga om er te spelen. Misschien komt ze dan ook wel met hondje Tsuki, schrijft ze net. Zoals ik gisteren schreef is het een hele onderneming om helemaal naar boven te fietsen, maar het is niet zo warm morgen en zeker op die hoogte van 1050 meter valt dat mee.

Ondertussen hebben Wineke en ik besloten om morgen samen te gaan met haar auto. De aankomst daar zal dan wel iets later zijn dan met de fiets maar het scheelt een hoop inspanning en ik hoef lang niet zo vroeg van huis. 9 uur in plaats van 7 uur. Zoals Wineke schrijft: Een beetje zuinig zijn op mij kan geen kwaad. 

Vandaag zag ik een wonderschone vlinder toen ik op het pad naar beneden liep.

Ook van hem is wat meer te zien op de status van WhatsApp. 

De dag ben ik voortvarend begonnen. In het prille ochtendzonnetje, nog voor ik ontbeten had, deed ik de grote afwas. Daar had ik zin in, in dat karweitje en het schept weer wat ruimte.

Spreuk van de dag. 

Op de rand van de afgrond zie je nieuwe vergezichten. 

Ik wens u voor morgen een fijne dag en je leest dan wat er op de markt in Saint-Agrève 

te beleven was, wat ik nu nog niet weet.

Toedeloe 

Tot morgen. 

We gaanTom zijn huis bouwen deze zomer. Gespeeld op marktje Lamastre.

 Goedenavond,  bonsoir.

Vandaag een uitnodiging gekregen van Tom Rijven om mee te helpen aan de bouw van zijn huis. De meeste lezers van de blog zullen Tom wel kennen: Hij leidt mensen op om huizen te bouwen op een natuurlijke manier met als bouwmaterialen: strobalen en leem, liefst te vinden in de omgeving waar het huis gebouwd moet worden.

Daar zit onze Tom in zijn auto die tot nu toe zijn hoofdwoning is.

Hij heeft altijd voor anderen woningen gebouwd en nu hij bijna 80 is komt eindelijk een huis voor zichzelf aan de beurt. 

Hij heeft al een aantal jaren een terrein in het westen van Frankrijk,  bij Poitiers. Daar ben ik een paar keer geweest. Over enkele weken is de bouwvergunning nu rond en dan gaan ze eerst een loods bouwen waar prefabmuren kunnen worden gemaakt voor mensen die een huis willen bouwen. Nu worden daarin eerst de wanden in elkaar gezet voor zijn eigen woning, die natuurlijk een hele speciale vorm krijgt, die niemand heeft.

Zo komt zijn huis eruit te zien volgens (goedgekeurd) plan.

Tom nodigt vrienden nu uit om te komen helpen bij het uitvoeren van het project, dat zo'n 3 maanden in beslag gaat nemen. Als iemand één dag wil komen is het ook goed.

Zelf heb ik het niet toegezegd, maar je weet maar nooit. Ik zou natuurlijk naar Nederland kunnen fietsen via het westen van Frankrijk. Mijn rol zou dan zijn om muzikale ondersteuning te geven aan de werkzaamheden. 

Vandaag heb ik weer mijn best gedaan om het in Lamastre gezelliger te maken, nóg gezelliger dan het al was.

Naast mij werden vooral perziken verkocht.

Zoals gewoonlijk was het er redelijk druk. 

Kaas van geiten en van buffels werd verkocht in het kraampje tegenover mij.

Mijn eigen handel had een matige start, maar trok goed bij.

Op de status van WhatsApp staat een filmpje van de markt vandaag. 

Het was wel af en toe oor-log, waarmee ik bedoel dat het linkeroor regelmatig dichtsloeg. Dan kon ik er nauwelijks bij zingen en ook moeilijk horen wat ik zelf speelde. 

Zo is het elke keer maar weer de vraag of mijn oren  mijn spontaniteit niet in de weg staan.

Waarschijnlijk ga ik maandag de markt bezoeken van Saint-Agrève. Dat is veel klimmen en neemt veel tijd in beslag: tweeëneenhalf uur heen, twee uur terug. En als ik dan weer zit te kloten met die oren kost dat veel lol. Maar het is sowieso goed om te gaan ter afwisseling van het thuis zijn.

Morgen is dat weer zo'n thuisdag en waarschijnlijk komt dan  Wineke. Afgelopen donderdag was ze er ook, maar de beloofde ratatouille ging niet door, daar ik enkele ingrediënten vergeten was te kopen.

Vandaag heb ik na het optreden een winkelwagen vol etenswaren gekocht. 

Ik had de winkelwagen als aanhanger mee naar huis kunnen trekken, maar het ging allemaal toch netjes in de fietstas die nog vrij was.

Gevonden in de taaltest..............

Grapje van de dag. 

De biljarter moest stoppen: hij had geen keus.

Bye bye

Tot morgen. 

Ruimte gemaakt. Naar buren Yvon en Olivier geweest.

 Goedenavond. 

Weggevlucht voor de vliegen zit ik nu op het andere eind van mijn landje. Je weet nooit precies waarom vliegen ergens willen zijn en op andere plekken niet, maar hier is het in ieder geval helemaal vliegrustig en bij de caravan was het er heel druk mee.

Hier zit ik nu, met uitzicht op de vertrekkende zon, die het vandaag, net als gisteren, niet te bont (te warm) heeft gemaakt.

Soms is het goed om een woord voor ogen te houden en je daarop te concentreren. Vanmorgen toen ik zat te ontbijten kwam spontaan in me op het........

Woord van de dag. 

De letters bij elkaar gescharreld en daar stond het woord.

Het betekent dat ik behoefte aan ruimte heb en die moet ik dus scheppen. Het is niet gezegd dat die ruimte hier niet is, maar je kunt jezelf ook in de weg zitten. En ik denk dat ik de wijdere wereld ook weer in wil binnenkort.    Daarom hangt dit woord hier nu als een soort onderwerp van meditatie. 

Gisteren hingen deze letters er, en dat zegt ook al veel.

Het werd weer eens de hoogste tijd om mijn buren Yvon en Olivier op te zoeken. Vanmorgen is dat gebeurd. Ik zie er tegenwoordig heel erg tegenop omdat ik ze heel moeilijk meer kan verstaan. En dan is het met Yvon ook slecht gesteld. Hij is lichamelijk erg zwak en waarover hij klaagde kon ik dan weer niet eens goed verstaan. Maar ik was toch blij dat ik gegaan was. Er kwam namelijk ook een buurman even binnen en die had iets te vragen waar ik antwoord op wist.

Heel veel bramenstruiken zijn hier flink gegroeid de laatste jaren en vanmorgen toen de zon er nog maar net was heb ik er even flink op ingehakt. 

Nog een eind te gaan met de hakbijl om uit te komen bij de stoel die daar in de verte staat en waar ik twee jaar geleden nog op zat temidden van een gemaaide vlakte. Misschien moet ik diezelfde man met zijn elektrische maaier maar weer eens vragen. Hij deed het toen heel snel en goed.

Gras staat er nu niet zoveel meer. Maar wel interessant te zien dat sommige grassen tot meer dan twee meter hoog gekomen zijn.

Majestueuze grassen, waar ik respect voor heb als ik er langs loop. 

Op de status van WhatsApp zie je de grassen en ook de bomen bewegen op de wind.

Een prettige avond is mijn wens.

Bonne Soirée. 

Wineke kwam eten. Vanmiddag geschilderd. Oude kennis ligt op sterven.

 Goedenavond. Zojuist is Wineke weer vertrokken. We hadden afgesproken dat ze vanavond hier zou eten. Ratatouille, had ik gedacht,  maar ik besefte dat ik gisteren niet alle ingrediënten ervoor had ingeslagen. Maar de maaltijd van rode bieten met veel uien en aardappelen was ook lekker.

Ook had ik gedacht dat de hond Tsuki mee zou komen,  maar die moest met zijn baasje Bruno op stap. Geen filmpje met dat schattige hondje dus op de status van WhatsApp,  maar wel laat ik zien hoe ik water tank uit de overloop van de bron, daarbij metende dat het vullen van een fles van anderhalve liter nu precies één minuut duurt. 

Er komt dus nog een aardige straal uit, maar de waterhoeveelheden zijn toch al aanzienlijk minder dan anderhalve maand geleden toen ik hier terugkwam van mijn reis in Spanje. 

Vanmiddag weer eens aan het schilderen gegaan. Eén spreukenbordje is afgekomen. 

De bovenste kwam er vandaag bij. 

Twee vlinders kregen een nieuw verfje. 

Ook twee oranje vogels nu.

Door vlug wat letters bij elkaar te schrapen kwam er het volgende te staan:

Niet voor niets schrijf ik intuïtief zoiets op. Zou ik niet vrij genoeg zijn nu?

Gisteravond kreeg ik bericht dat iemand binnenkort dood gaat die ik heel goed ken, maar die ik toch al jaren niet meer gezien heb. Hij is beeldend kunstenaar. Ze hebben een tentoonstelling over zijn werken georganiseerd in juli, maar dan ben ik waarschijnlijk niet in Nederland. Mocht iemand hem kennen of sowieso interesse hebben dan is hier de uitnodiging. 

Vandaag kwam Wim aanzetten met de........

Uitdrukking van de dag. 

Ik heb de pest aan vliegen, ook vanwege het milieu. 

(doordenkertje)

Nu wens ik eenieder nog een genoeglijke avond, de meesten kunnen weer opgelucht ademhalen nu de grootste hitte weg is.

Bonne Soirée

Stiena 90 jaar geworden! Naar Lamastre voor gezelligheid, boodschappen en koffie

 Goedenavond. 

Gisteren is Stiena 90 jaar geworden,  zo vernam ik vanmorgen van dochter Ageeth. Reden om deze bijzondere vrouw een aubade te sturen en de letters van haar naam bij elkaar te zetten.

Vandaag ging ik voor de lol naar Lamastre. Voor de boodschappen was het nog niet nodig, maar ik voelde me fit genoeg om zelfs met hoge temperaturen de berg terug naar huis op te fietsen. Dat bleek inderdaad geen probleem. Zonder accordeon en zonder fietsenspullen fietst het met veel versnellingen best gemakkelijk op deze fiets. Wineke is ook gekomen met hondje Tsuki. Dat was weer een tijdje geleden dat ik ze gezien had.

Heerlijk, dat spekrandje voor dat hondje.

Koffie voor mij en voor Wineke. 

Thuisgekomen was ik blij dat ik even gegaan was. De wereld is groter dan alleen maar deze mooie plek van mij.

Rond vijf uur kwam er net als maandag weer onweer aan, maar dit keer waren er niet veel druppels bij. Wel heel veel vliegen waren er vanmiddag.  Nu was ik er heel wreed mee en heb links en rechts om me heen geslagen met iets dat op een tennisracket lijkt. 

Narda schreef ooit deze.......

Uitspraak van de dag. 

Zojuist kreeg ik van buurvrouw Monique van de boot een foto die zij maakte van een spreukenbordje dat bij haar is aan komen drijven. 

We zijn allemaal mensen met een afstandelijke beperking.

Zo was dat in de coronatijd.

Nou mensen, dat was het voor vandaag weer. Tijd voor mij om een toetje te nuttigen en daarna weer op tijd naar bed.

Op de status van WhatsApp staat nu een filmpje van zondag toen ik voor de tent lag tijdens de schemering en vogels boven mij druk in de weer zag. Het leek of ze de vogeltjesdans aan het doen waren.

Welterusten. 

Bonne nuit. 

Een vluchtige vlinder. Vandaag geen problemen met hitte.

 Goedenavond,  bonsoir.

Gisteren sloot ik de blog snel af omdat het dreigende onweer inderdaad losbarstte en daarmee de verbinding af en toe wegviel. Waarschijnlijk had mijn vermoeidheid van die dag veel te maken met de spanning in de lucht. 

In korte tijd was alles snel doorweekt en had ik kunnen pootje baden als ik dat gewild had. Dat deed ik wel in die emmer en de rest werd ook gewassen. Meteen helemaal opgefrist.

Vandaag is die spanning er niet. Ook heb ik het heeeeel rustig aan gedaan. Had ook niet heel veel gedronken midden in die hitte, zoals gisteren. Daar moet je veel van zweten. Dat drinken ga ik nu inhalen nu de zon weg is en de temperatuur weer naar beneden gaat. Planten water geven doe je ook niet midden op de dag maar het beste is het om dat 's avonds te doen.

Al luierend kon ik de vlinders hier in de gaten houden.

Deze vlinder had veel interesse voor mijn spreukenbordjes.

Hij lijkt hier te bestuderen wat  l e v e n  is.

Deze vlinder kun je met recht  v l u c h t i g  noemen. Het was moeilijk om hem goed te volgen met de camera. Maar op de status van WhatsApp zie je toch wel iets van resultaat. 

Het fenomeen vlinder is iets wat mij altijd, bewust of onbewust heeft geboeid. Ik herinner me van de eerste klas van de middelbare school, dat mijn ouders een ernstig gesprek hadden met een leraar: " Gertie is een vlinder", had de leraar gezegd. En daarmee bedoelde hij waarschijnlijk dat ik niet altijd bij de les bleef en vaak andere dingen zag. Door het raam kijkend naar buiten zag ik ook van alles interessants. Ik geloof dat ze me wel gecorrigeerd hadden door dat gesprek want ik werd toch een goede en serieuze leerling. Maar het vlinderachtige dat blijft toch in me, dat zie ik nu ook wel.

Vanmorgen de afwas gedaan in de halfschaduw toen het nog niet zo warm was.

Daarna zoveel mogelijk in de schaduw enkele rijtjes gebreid.

De x die hier getekend is moet er nu inkomen. In het midden ervan iets van een lichte kleur lijkt me wat.

Ook vanavond sluit ik deze blog snel af. Ook nu valt de verbinding plots weg. En toch geen onweer.

Spreuk van de dag. 

Wie niet kan liegen weet niet wat waarheid is.

Tot morgen.

Thuis komen ging moeizaam maar thuis zijn is nog moeizamer.

 Goedenavond,  bonsoir.

Kwart voor zeven en nog steeds 35 graden op de thermometer die binnen bij de open deur hangt. Ik dacht dat ik het moeilijkste gehad had toen ik om half twaalf thuis aankwam. De klim naar boven vanuit de vallei van de Rhône was volbracht. Zoals de bedoeling was, was ik vanmorgen zo vroeg mogelijk vertrokken vanaf mijn kampeerplek. Ondanks dat er nog nauwelijks zon was op mijn pad had ik het toch al warm en zweette ik reeds.

Ondanks dat de zon vandaag niet mijn vriend is vond ik het toch wel de moeite waard om even te stoppen voor dit mooie plaatje.

 En toen kwam er ook nog bij dat ik een lekke band kreeg na ongeveer een uur. Misère, misère. Gelukkig kon ik mijn rust bewaren en begon ik niet meteen te stampvoeten. Nee, het was zelfs aangenaam om tussen de bedrijven door even te gaan zitten op deze plek in de schaduw. Belangrijk was dat de operatie reparatie zou lukken. Zal het wiel er wel weer goed ingaan, zit er misschien toch nog een doorn in de buitenband die de nieuwe binnenband weer kapot steekt? Enzovoort. Allemaal vragen voor iemand voor wie repareren geen hobby is. Wel dacht ik dat als het echt allemaal mis zou gaan, inclusief het verdragen van de warmte, dat ik dan iemand zou vragen om mij op te halen. 

Om een foto te maken van deze vervelende situatie had ik wijselijk gewacht totdat de operatie gelukt was. Hier hoefde ik de fiets alleen nog maar recht te zetten en de spullen in de tassen terug te doen.

Tja, voor deze tocht gold ook dat zoveel mogelijk doorrijden het beste is. Rust nemen was taboe, want hoe later het zou worden, hoe heter. Nog een keer kamperen onderweg was onmogelijk daar ik geen eten  meer in de fietstassen had. Ik moest vandaag in ieder geval Vernoux halen om inkopen te doen. En dat lukte dus om daarna op een bankje in de schaduw een hele liter melk naar binnen te werken,  plus 3 bananen.

Poef,  weer zo'n warmtegolf die over me heen komt nu ik hier zit te schrijven. Het is namelijk zo dat ik het hier thuis de hele middag te kwaad heb met mezelf. Het lukt me niet om de hitte te verdragen hier onder de bomen. Ik dacht dus dat ik vanmorgen het ergste gehad had bij aankomst hier, maar niets is minder waar. Het lukt me niet om een plek te vinden waar ik niet zweet. Zelfs nu, zeven uur, voelt het niet prettig. Maar er zijn ook kansen op onweer, en dat zal ook wel meespelen.

Moet ik dan bij deze omstandigheden die zich vaker voor zullen doen met een ventilator binnen gaan ziten? Op de status van WhatsApp zie je hoe ik wanhopig het cryptogrammenboekje als ventilator gebruik.

Maar ook komt er een filmpje van onderweg waar vlinders genoeglijk rond deze mooie plant fladderen.

Sorry hoor,  mijn hoofd werkt niet om de naam te noemen van deze plant waar in de Provence hele velden van vol staan. Over een kwartier weet ik het waarschijnlijk wel.

Van Maya komt vandaag de........

Spreuk van de dag 

Pluk de dag, voordat je straks zelf in een vaas terecht komt.

( Heb de oorspronkelijke wel een klein beetje veranderd)

Poeh, de dag is nog niet voorbij. Zal ik überhaupt kunnen slapen straks? Zal het onweer komen? Het voelt wel zo.

Morgen is er weer een nieuwe dag. Iedere dag is anders en misschien is die weer beter door te komen. Zoals de Fransen zeggen:

Demain il fera jour.

Paniek in de tent. Met de schrik wakker vanmorgen: tent werd besproeid. Tournee in hitte uitputtend, maar geen spijt.

 Goedenavond,  bonsoir.

Tja, het is wel afzien, deze tournee van twee optredens en twee keer 40 kilometer fietsen. Eigenlijk is het te warm voor deze onderneming, maar zoals ik gisteren schreef doet het me ook  goed om weer eens onder de mensen te komen. 

Na het spelen in een winkelstraat van Valence gisteren was vandaag de markt van Beauvallon aan de beurt. De twee plekken waar ik gestaan heb waren  beide in de schaduw, maar het was toch afwachten of ik het vol zou houden een paar uur lang. Van de Arabische vrouw tegenover me kreeg ik net als de vorige keer een kop heerlijke muntthee aangeboden. In de pauze dronk ik koffie op een heel gezellig terras dat speciaal voor de markt was ingericht. Het enige café van het dorp is namelijk gesloten.

Bar - pmu is dicht, maar voor het gebouw wordt door vrijwilligers een groot terras onderhouden

Een gezellig samenzijn van veel mensen.

Fijn dat mensen zo leuk samen kunnen zijn.

En om de koffie hoefde ik niet eens te vragen. Toen ik ging zitten kwam meteen een vriendelijke man me vragen of ik koffie wilde.

Alleen vroeg ik me af of er wel een toilet was. Ik was vanmorgen nog niet geweest en had lichte aandrang. Gelukkig zakte het weer en kon ik ongestoord de markt afmaken. 

Dat het vanmorgen nog niet gebeurd was had een reden. Mijn rustige ochtendprogramma werd namelijk wreed verstoord toen ik wakker gemaakt werd door gekletter van druppels op de binnentent, die ik opgezet had zonder buitentent eroverheen.

Het bleek dat de sproei-installatie van het maisveld naast het pad waar mijn tent stond in werking werd gesteld en veel verder zijn water verspreidde dan alleen over de maïs.

De grote sproeiarm verspreidt het water over Gods akkers.

Over Gods akkers maar ook.........

.........over mijn half opgestelde tent.

Op de status van WhatsApp laat ik er iets van zien, maar ik kon natuurlijk niet gaan filmen onder de douche die ik zelf kreeg.

Paniek in de tent dus op dit vroege uur. Vlug mijn telefoon en mijn powerbanks in veiligheid gesteld. Dat mijn slaapzak waar ik niet in gelegen had nat was ,was niet zo erg.

Samen met de ook kletsnatte buitententen krijg ik die hier nu wel droog. En anders morgen thuis wel.

Ik heb weer hetzelfde kampeerplekje bezet als dat van 3 weken geleden, maar om er te komen dat was nog een hele kluif. Een uur klimmen in de gloeiende zon gaat me niet in de kouwe kleren zitten. Na het eten in het restaurant Flunch moest deze opdracht namelijk vervuld worden. 

En ook om vanaf de markt naar de Flunch te fietsen was een moeizame onderneming. Toen had ik ook nog honger. 

Het was wel mooi dat in dat restaurant op iedere tafel nu een watervat stond dat je gratis kon vullen. 

Er wordt aan de oudere mensen zoals ik gedacht. Het is belangrijk om veel te drinken in deze hitte. 

Bij aankomst op dit plekje ben ik zeker anderhalf uur uitgeteld gaan liggen. Fijn dat er af en toe een windvlaag over me heen kwam, zodat het meeste zweet verdwenen is.

Uitwasemen op mijn matje.

 Eten koken hoeft net als gisteren weer niet. Morgen ga ik proberen heel vroeg weg te fietsen. Het is nog 3 uur klimmen ongeveer om thuis te komen. En ondertussen ook nog boodschappen doen in Vernoux. Hopelijk gaat het lukken, want helemaal zeker ben ik nergens meer van.

Ondanks dat ik er veel voor moet doen heb ik toch geen spijt. Het is goed om mijn creatieve geest door middel van de muziek in de mensenwereld te laten werken. Daarvoor heb ik  veel bloed, zweet en tranen over. Maar het moet natuurlijk allemaal wel kunnen. 

Gezien gisteren bij een buurman die ik nog niet ken:

Spreuk van de dag 

Om een wereld te maken heb je niet van alles nodig. Je hebt alleen geluk nodig en niets anders.

Dit is een persiflage op een bestaande Franse spreuk: Om een wereld te maken heb je van alles nodig. Il faut du tout pour faire un monde.

Misschien dat ik binnenkort eens een vlinder onder die spreuk spijker als kennismaking. 

Nu dan. Een kleine wandeling ga ik maken en daarna verder met rusten.

Doeiiiii 

Tot morgen.