Hulde aan het 65jarig bruidspaar! Na zonneschijn komt regen.

 Goedenavond,  bonsoir.

Vandaag een feestelijke dag in Nederland, want de ouders van een dierbare vriendin vieren het heuglijke feit dat ze 65 jaren getrouwd zijn.

Piet en Stiena.

Zolang als ik Ageeth ken en naar haar toe fiets in Berkel Rodenrijs kom ik meestal ook wel even bij hen op de koffie. Een huis vol levendigheid. Ze zijn heel creatief met planten: in huis, in de tuin, in de serre, en dat sfeertje ligt me wel. Ageeth heeft daar ook een handje van.

Zo is het nu bij Ageeth, en in deze sfeer tref ik ook het huis van de jubilarissen. 

De advertentie in de plaatselijke krant.

Het was vanmorgen voor het eerst dat ik hier ben: zonneschijn direct bij het opstaan, en dus een warm begin van de dag. Had wel wat zorgen over mijn ogen, die nogal traanden en dat bleven doen. Een vijftal jaren geleden had ik daar een half jaar last van totdat de huisarts in Alphen mij daar een zalfje tegen gaf. Gisteren, op bezoek bij Ben en Marij vroeg Marij mij daar nog naar. Nee, helemaal geen last meer.....Het zou sterk zijn als het vandaag weer zou beginnen. De schouder doet nu trouwens weer minder moeilijk.

Het werd verder een rustige dag, met wat maaien en wat breiwerk. De nieuwe trui met het donkere randje kreeg een vervolg in het blauw en daar komen zwarte strepen in.

Bij het maaien stootte ik op een berg met fietsen.

De voorste fietsen waren een beetje ingegroeid. 

Zo ziet de stapel er nu uit.

Vanmiddag was het gedaan met de zonnepret. Het ging regenen.  Ik was net te laat om de afwas nog buiten te kunnen doen, dus moest het staande voor het aanrecht. Zo ben ik dat niet gewend en daar word ik moe van.  Het is dan minder een meditatief werkje dan heerlijk op een stoel met de wasbak voor me, zoals ik het pleeg te doen.

Op de status van WhatsApp staat nog een filmpje van gisteren toen ik op bezoek was bij Ben en Marij. Het filmpje eindigt met de........

Vraag van de dag 

Wat was was voordat was was was?

In Nederland valt over slecht weer niet te klagen, hoor ik. Maar als dat ooit verandert heb ik de volgende tip:

Een fijne avond en een goed begin van de nieuwe dag gewenst.

Marktje Lamastre minder interessant voor mij. Fietsers met hondje ontmoet. Op bezoek bij Ben en Marij.

 Goedenavond,  bonsoir.

Het viel een beetje tegen toen ik op het kleine zaterdagmarktje van Lamastre op de plaats die ik vaak inneem een gitarist zag en vooral hoorde. De halve markt was vervuld van zijn  versterkte geluid. Bij navraag blijkt dat hij er elke week staat, ehhh... zit. 

 Hij is een professional, dat kun je zien. Onder andere laat hij ook zien dat hij gitaarles geeft en er lagen allerlei cd's van hem in zijn koffer.

'Gitaarleraar',  staat bovenaan te lezen.

Normaal had ik het hier op dit marktje voor het zeggen. Ik kon gaan staan waar ik een gat vond en vaak was dat daar waar de gitarist nu zat. Maar ook nog ergens anders. Ik heb me aangewend van  plaats te wisselen elke half uur om zo de aangrenzende marktmensen niet te lang te hinderen. Maar andere artiesten doen dat vaak niet,  behalve als deze regel expliciet vereist wordt door de gemeentepolitie. Aan het andere uiteinde van de marktstraat heb ik vandaag nog wel even kunnen spelen en daarna heb ik van de gitarist  opnames gemaakt, die ik straks tegen acht uur op de status van WhatsApp zet. Behalve accordeonist ben ik tegenwoordig immers ook een beetje  journalist.  

Mijn marktbezoek zorgde ook weer voor het weerzien met enkele bekenden.

Toen ik even stond te filmen in plaats van accordeon te spelen kwam deze man naar me toe.

En zo waren er meer kortstondige ontmoetingen die mijn spelen af en toe onderbraken. 

Na de markt was er nog een uitgebreidere ontmoeting met een stel uit omgeving Briançon (hoge Alpen), dat een fietstocht maakte met hun hondje in de aanhanger. 

Van hen ook een filmpje op de status van WhatsApp. 

Op de terugweg besloot ik mijn vrienden Marij en Ben te bezoeken. Zij wonen ruim een kilometer van Lamastre in mijn richting.

Marij hangt de was op, toen de zon even scheen.

Ben is tuinman en kweekt plantjes voor. Ik geloof dat het bonen zijn, zo te zien.

Een groot terrein, grenzend aan een riviertje hebben ze achter het huis.

Al heel wat jaren prijken hun letters hier aan de muur.

Toen ik deze foto maakte was Ben niet aan het fietsen. Hij deed zijn dagelijkse middagdutje.

Hier bij hen achter staat geschreven het antwoord op de vraag die Marij me stelde: "Wat zijn jouw plannen deze zomer?"

Antwoord van de dag. 

Op de status van WhatsApp is meer te zien van de leefomgeving van Ben en Marij.

Doei doei, tot morgen. 

Het is nooit w e g om eens t h u i s te zijn.

 Goedenavond,  bonsoir.

Vandaag het erf niet af geweest en dat beviel me goed. Het zonnetje scheen een deel van de dag.  Maar vanmorgen toen het ontbijttijd was zaten er nog wolken voor. Het was maar 8 graden en ik besloot om nog maar even boven in het tuinhuisje de kachel aan te maken. Elk ogenblik kan dat de laatste keer zijn voorlopig,  maar vanmorgen was de kachelwarmte nog zeer welkom.

De oortjes die ik hier heb liggen doen goed dienst. Niet dat ik duidelijker ermee kan horen wat er gezegd wordt, maar het is  al heel fijn dat ik het beekje beneden in het dal kan horen ruisen en de vogeltjes horen fluiten. Dat maakt het leven ook al aangenamer. 

Al maaiend ben ik vandaag weer wat verder gekomen en ik ontdekte onder andere deze....

Stelling van de dag 

Eerder deze dag zat deze bewering nog verstopt in het gras.

Rustig heb ik  ernaartoe gewerkt.

Waarheden zijn soms variabel, is mijn ervaring. Wat vandaag waar is kan morgen bijvoorbeeld niet meer kloppen. Absolute waarheden zijn er niet zo veel.

Zie ook de status van WhatsApp.

Ook de trui met het donkere randje is wat gevorderd.

Ben ook mijn verfspullen bij elkaar aan het zoeken. Creativiteit moet op verschillende manieren plaatsvinden. 

Dit vorig jaar gemaakte woord heeft een   k r a c h t i g e  uitstraling. 

Mijn linker schouder is niet helemaal in orde de laatste tijd. Het wordt elke dag een graadje erger. Maar wie weet gaat het straks weer elke dag een beetje beter. Je weet het allemaal maar niet hoe dingen zich ontwikkelen. 

Niets is zeker, behalve de onzekerheid. 

Tot slot nog weer een spreuk uit de Franse almanak die Wineke gisteren meebracht. 

Vrij vertaald: Je hebt niks aan glorie als je tandpijn hebt.

Prettige avond

Tot morgen.

Wineke kwam op bezoek. Beetje zon: Kletsnat ingepakte tent weer droog.

 Goedenavond, bonsoir.

Wineke zou komen en ze is geweest. Meestentijds hebben we buiten kunnen zitten, want doordat het zonnetje er af en toe was, was het veel minder kil dan de afgelopen dagen. We hebben samen de ratatouille opgegeten die ik gisteren gemaakt had.

Ook Wineke viel het op hoe mooi en geurig de brem hier staat te pronken. 

Wineke en de bloeiende brem.

Bloeiende meidoorn is op het terrein van Wineke ook te bewonderen. 

Wineke had de almanak van de Dauphinée gekocht. Net als in de Enkhuizer almanak vind je daar allerhande wetenswaardigheden zoals de data van de verschillende markten,  de maanstanden en ook enkele van oudsher bekende spreuken. Dat is dus iets van mijn gading en ik heb de meeste ervan gekopieerd. Voor vandaag heb ik gekozen:

Spreuk van de dag

Het is niet de viool die het spel maakt, maar de hand van degene die speelt.

Tussen de regels door zie je dat het op 12 mei volle maan is en dat het op 17 mei vrij mooi weer wordt. (Pl :pleine lune, volle maan)

Daar gaat ze.....Dag Wineke, tot gauw.

Helaas constateerde ik vanmorgen dat een belangrijke schaduwboom op het terras voor het chalet er slecht uitziet. Mondjesmaat komen er maar knopjes tot ontwikkeling, terwijl de meeste andere bomen al volop in het blad staan, ook andere esdoorns.

Bomenkenner Harry, aan wie ik de foto liet zien, vond ook dat het met deze boom een aflopende zaak is. Ik had hem zelf 35 jaar geleden geplant en hij heeft goed dienst gedaan, nadat 20 jaar geleden een andere schaduwboom het begeven had.

Vanmorgen kwam het zonnetje dus weer een beetje door en ik heb toen eindelijk de tent, die vanaf zondagmorgen kletsnat ingepakt zat, de ruimte gegeven om te drogen.

Inmiddels is de tent weer droog ingepakt. Wanneer hij weer opgezet wordt is niet bekend.

Het water vloeit rijkelijk uit de bron.

Een emmer is snel gevuld.

Inmiddels is het alweer bijna half tien. De avond valt en ik wens een ieder een genoeglijke nacht.

Tot morgen.

À  demain. 

Op bezoek bij buren "overvallen" door hun hondje.Hele dag kachel aan gehad en ratatouille daarop gemaakt.

 Goedenavond,  bonsoir.

Dat was lang geleden dat ik ratatouille gemaakt had. Bijna een half jaar. Op reis is dat moeilijker omdat je twee pannen nodig hebt. De kachel was de hele dag aan in het tuinhuisje en ik zat er dus lekker warmpjes bij, terwijl het buiten niet warmer werd dan tien graden. Dus ik dacht, ik maak mijn favoriete maaltijd eens mooi op de kachel.

Meestal maak ik het spul ter gelegenheid van dat iemand op bezoek komt, maar nu deed ik het andersom. In gedachten had ik om Wineke te vragen of ze morgen tijd en zin had om te komen, maar  zojuist kwam ze zelf al met het voorstel om morgen te komen,  nog niet wetende dat ze ratatouille te eten zou krijgen. Maar ik heb er zelf vanmiddag  ook al weer heerlijk van gesmuld. 

Ratatouille in de maak. Uien en paprika pruttelen in de gesmolten boter.

Champignons erbij.

En courgettes. 

En smullen maar.

De status van WhatsApp laat een en ander zien.

Vandaag had ik een opdracht, een speciale missie. Ik moest naar de buren om namens iemand iets te vragen over het recht van overpad. Ik dacht erheen te gaan als Olivier en Yvon er alle twee zouden zijn, maar 1 uur bleek iets te vroeg gegrepen. 

Het houthok en het kippenhok zie je het eerste

als je het erf op komt.

Dan het voorportaal. 

Klop klop.

Olivier moest nog van zijn werk als buschauffeur thuiskomen en Yvon lag boven te rusten. Maar de hond Biby was zoals gewoonlijk door het dolle heen toen ik binnenkwam.

Biby kwam naar me toe gerend, het  luid uitkraaiend hoe blij ie was.

 

Hierna was Yvon ook present en even later kwam Olivier thuis. Olivier is daar kok en hij had snel iets klaar voor hun tweeën. 

Na het eten werd de voorwas gedaan door het hondje.

Olivier deed het serieuzere werk.

De tafel werd schoon gemaakt. 

Yvon.

De status van WhatsApp laat alles nog veel beter zien.

De missie volbracht ben ik weer naar huis gefietst, waar de kachel nog warm genoeg was om hem weer aan de gang te krijgen. Het werd een afwisseling van puzzelen en gras maaien en daar kwam bij het begin van een nieuwe trui, wat je ook een nieuw avontuur kunt noemen. Niet wetend hoe die er uit komt te zien. Wel is het alvast een trui met een zwart  randje.

Het begin is zwart, maar rood ligt ook al klaar.

Spreuk van de dag. 

In het Frans rijmt het mooi en het betekent:

Beetje bij beetje maakt de vogel zijn nestje.

Dag dag

Tot morgen  

Wineke ontmoet op de markt. Onderweg van en naar Lamastre moet ik voortaan vervaarlijke honden trotseren. Vanmiddag lekker warm bij de kachel.

 Goedenavond,  bonsoir. 

Vandaag was het weerzien met Wineke. We hebben elkaar wel heel veel geschreven in de  vijf maanden die mijn reis duurde, maar elkaar  in levenden lijve ontmoeten is toch weer anders. 

Mijn accordeon had ik wel meegenomen maar het was na enkele liedjes al dat Wineke er aan kwam. Het was dus niet nodig om elkaar seintjes te geven met de telefoon. Met de muziek kon ik haar ook bereiken. We gingen koffie drinken en aanvullend bijkletsen, wat we per app al uitgewisseld hadden.

Verder deed ik voor enkele dagen boodschappen, zodat ik voorlopig niet van mijn landje af hoef. Want ja, eenmaal thuisgekomen wil ik liever lang blijven, ook omdat er veel te doen is. Het is en blijft een pracht plek en die ervaring is er elke keer weer als ik er ben. Onderweg denk ik er echter nooit veel aan, dan ben ik in andere sferen. 

Het gras staat op sommige plekken een halve meter hoog. Maaien is een mooie ruimtescheppende bezigheid.

Vanmiddag bj thuiskomst ging de kachel al aan.

Het was 11 en het werd uiteindelijk 30 graden hierbinnen. 

Onderweg tussen Lamastre en hier staan er vaak een paar kuddes schapen in de wei. Vandaag constateerde ik dat een van die kuddes nu bewaakt wordt door honden. Een van de twee was een mensgevaarlijke hond waarvan ik wel eens gelezen heb dat die mensen aanvallen. Dat gebeurt dan in de bergen waar de kuddes niet binnen een omheining zitten. Onschuldige wandelaars worden dan de dupe. Gelukkig is hier de schapenwei wel door gaaswerk omgeven. Maar ik hoopte maar dat dat overal sterk genoeg was om de agressief op mij afkomende honden tegen te houden. Op de heenweg ging dat goed, ik had ook snelheid omdat het een afdaling was. Terug was ik wel een beetje bang, maar toch niet bang genoeg om de telefoon ter hand te nemen en de agressie van de honden te filmen. Maar niet alleen die van de honden. Dit soort honden brengen bij mij namelijk ook alle agressie naar boven en dat kun je horen.

Moet je eens kijken: Ik zou ze wat. Maar in werkelijkheid zal ik niks. Daar ben ik veel te schijterig voor om in gevecht te gaan als er een uit zou breken. Ik zou zo hard mogelijk weglopen of wegfietsen en waarschijnlijk het onderspit delven.

En dan te weten dat ik van de meeste hondjes houd. Ze vertederen me. Maar ze kunnen dus ook een tegenovergestelde reactie oproepen. 

Een lezeres, Labrini, brengt vandaag de volgende.........

Spreuk van de dag. 

We zijn geen mensen met een spirituele ervaring, maar spirituele wezens met een menselijke ervaring!

Zo kan ie wel weer. Deze wijsheid kunnen we mee naar bed nemen vanavond. Ik wens een ieder een goede nachtrust. 

T o t  M o r g e n 

À   demain.