Paniek: paspoort kwijt. Maar......teruggevonden.

 Het was een bewogen middag, waar ik in alle staten was, ook in Nederland. Tjonge, bij inspectie van mijn handtasje waar altijd mijn paspoort en andere administratieve spullen zitten, ontbrak mijn paspoort. De ritssluiting van de hoofdkamer van het tasje was kapot en gisteren had ik besloten om het tasje nog even te gebruiken en de spullen in de andere kamers te doen.

De hoofdruimte van het tasje kan niet meer veilig gebruikt worden.

Maar vanmiddag bleek dus dat in die andere kamer geen paspoort zat. Rondkijkend  in huis lag het nergens en ook niet in of bij de fietstassen. Ik was vandaag weggeweest naar Lamastre en heb er onder andere boodschappen gedaan. Toevallig ook Wineke en Bruno getroffen in het café waar ik met de WiFi daar de software van mijn telefoon kon bijwerken. Het was half vijf toen ik het ontdekte en ben toen meteen als een haas weer naar Lamastre afgedaald. Gevraagd in het café,  gevraagd in de supermarkt, gevraagd bij de gendarmerie nationale, nergens was er een paspoort gevonden. 

Ondertussen ging er veel door me heen. Wat nu? Naar Nederland? Wat moet ik daarvoor regelen? Als ik weer thuis was zou ik Wineke schrijven, want zij is administratief meer bedreven dan ik en zou mij zeker helpen. Maar eerst zou ik nog even goed daar rondkijken. Allereerst bij de fiets beneden, toen langs het hele pad omhoog met een zaklampje, want het was inmiddels donker geworden. Heilige Anthonius beste vrind, zorg dat ik mijn paspoort vind, prevelde ik ondertussen. Maar ja, dan moet het in ieder geval er wel liggen. Vergeefs rondkijkend bedacht ik dat het misschien in een van de tassen is gebleven, die ik gisteren uitprobeerde als volgende verblijfplaats van mijn papieren. Ik haalde het rugzakje, gevuld met al die tassen weer tevoorschijn. 

Doch in geen van de tassen zat het. Toen probeerde ik nog even de zijvakken van de rugzak zelf. ....Ohhhhhh, daar haalde ik het paspoort eruit plus een belangrijke portemonnee, die ik nog niet eens gemist had.

Ik wist niet wat me overkwam. Die spooksituatie waarin ik verkeerde was weg. Ik kon het nauwelijks beseffen, terwijl ik vanmiddag ook nauwelijks kon beseffen dat ik geen paspoort meer had en van alles moest regelen. Onder andere had ik snel naar Nederland gemoeten. Hoe? Met de trein? En zonder paspoort,  hoe moet dat? En juist nu zijn er overal die grenscontroles. Geen Spanje dus, en ook niet overwinteren hier in de Ardèche. Wel denk ik in een dergelijke vervelende situatie ook aan de voordelen ervan. Ongewild en ongepland naar Nederland betekent niet dat het in het groter geheel juist wel goed of beter zou zijn om daar de rest van de winter door te brengen. Het lot kan anders bepalen. En zo zat ik ook al allerhande te bedenken wat ik in Nederland wel kan en hier niet. Maar toch......het meest gericht ben ik toch op het hier zijn voorlopig, op mijn landje en met de mensen die ik hier om me heen heb. Erg blij ben ik dus dat me de ellende bespaard is gebleven om ineens holderdebolder van alles te moeten regelen. En nu zit ik weer gewoon hier op de bank van de hoofdcaravan, mijn gebitjes zijn in. Ook niet vanzelfsprekend, want in alle consternatie bleek mijn ondergebit weg te zijn, juist toen mijn paspoort weer terecht was. Opnieuw met een zaklampje het pad naar beneden afgespeurd en bij de fiets aandachtig gekeken. Heilige Anthonius beste vrind zorg dat ik mijn gebitje vind. En ja hoor, daar lag het midden op het pad bij de fiets. 

Mijn gebitje is ook weer terecht. 

Anthonius heeft het druk gehad met mij vandaag. Maar dankbaar ben ik m.

Straks mag ik weer heerlijk in mijn bed gaan liggen zonder een nachtmerrie mee te nemen. 

Op de status van WhatsApp zijn de regenwolken te zien die vanmorgen hier in het dal hingen. 

Op de foto hangen ze stil, maar daar bewegen ze.

De meeste Nederlandse lezers zullen vandaag een dergelijk plaatje voor ogen gehad hebben, zoals bij Piet en Jet in Breugel. 

Maar bij de meesten zal de sneeuw wel gesmolten zijn als sneeuw voor de zon.

Spreuk van de dag 

Als we zouden beseffen voor wat voor ellende we vaak gespaard zijn gebleven zouden we heel dankbaar zijn.

En   d a n k b a a,r  ben ik.

Welterusten. 

B o n n e   N u i t .

Spelen met woorden. Jarenlang bewaarde kranten worden nu gebruikt.

 Bonsoir, goedenavond.

Het is de kunst om de dag zo in te delen dat je er een positief gevoel aan over houdt. Dus niet teveel van het ene, en ook niet teveel van het andere wat activiteiten betreft. Het maakt dan ook nog veel uit wat voor weer het is in mijn geval. Schilderen is bijvoorbeeld handiger om buiten te doen als de zon schijnt. Dat gedrag van zon en wolken was sowieso boeiend vandaag. Het leek aanvankelijk een binnendag te worden, maar toch kwam de zon snel tevoorschijn en die leek het te gaan winnen van de wolken.

Maar even later was het alweer zo:

Ik nam aan dat ik net als gisteren de dag binnen zou doorbrengen bij de kachel. Maar nee........

........In de loop van de ochtend kon ik buiten plaats nemen.

Naast breien heb ik me beziggehouden met schilderen. 

Van dit woord hingen er al heel wat letters en nu kan ik de  k r a c h t   van dit woord op me in laten werken. 

De R is in de maand. 

De R en de A zijn nog niet klaar en liggen nu droog op tafel.

Later op de dag hield de zon het niet meer vol en ben ik aan het rommelen gegaan. Al jaren bewaar ik kranten en karton, want dat zijn welkome elementen om de kachels mee aan te maken. Maar het is lang geleden dat ik zo laat in het jaar nog hier ben. De kachels werden vrijwel nooit gestookt en het oude papier stapelde zich op en ja, werd ook deels een prooi voor de muizen.

Een plastic zak met op de bodem een hele laag van papiersnippers vermengd met keuteltjes.

Ik ben blij dat ik in deze papierwinkel wat orde geschapen heb vandaag. Nu dus toch maar de hele winter hier blijven? Dan kan ik als de huidige trui af is ook al aan een mooi wollen exemplaar gaan werken, want ik vond ook wol tussen de spullen. 

Twee rode en een blauwe bol heb ik pas geleden hier in het wolmuseum gekocht. Vooral het geel wat ik vandaag hier terugvond past er goed bij volgens mij.

Mocht ik naar Spanje gaan dan is dat deze week in ieder geval nog niet. Het wachten is nog steeds op een nieuw cryptogrammenboekje, dat Piet al lang geleden heeft opgestuurd. Vandaag heeft ie een volgende poging gewaagd.

Op de status van WhatsApp staat nog weer een filmpje van afgelopen zondag in Romans. Het gaat nu over een steen, stierenoog genaamd,  die magnetisch blijkt te zijn.

Met een magneet tilt Wim de ketting op.

Bij een goede meditatie kun je zeggen:

Uitdrukking van de dag. 

De ruimte is vervuld van leegte.

Voor straks:

W e l t e r u s t e n. 

Bonne nuit. 

3 muizenklemmen gezet. Drie keer niks. Ravage onder de bank opgeruimd. Mijn h a r t ligt op tafel.

 Bonsoir, goedenavond. 

Niet veel muizen verwachtte ik vanmorgen in de drie vallen. Gisteren had ik geen vangst en vandaag was het ook drie keer niks. Maar wat ik niet voorzien had, was dat de basten van de twee eieren die ik gisteren op had nu in gruzelementen op de bank lagen, terwijl ik ze gisteren op tafel had laten liggen. Dat doe ik al maanden en het is nog niet voorgekomen dat ze aangeroerd werden. 

Een paar dagen eerder waren het twee tomaten die aangevreten werden. De een lag nog half op tafel, de ander lag half op de grond. Er is dus verhoogde muizenactiviteit.  En ik heb nog steeds geen gif, maar dat is de volgende stap ter bestrijding. 

Wel heb ik vandaag eens onder de bank gekeken. 

Kussens eraf.........

En dit kom ik tegen: houtwol,  piepschuim, witte katoen dat ik gebruik in mijn trui en heel veel keutels. Ook zag ik een gat, niet door muizentanden geknaagd, dat voor transport van buiten naar binnen en vice versa diende. De witte katoendraad was zowel voor als achter het gat te vinden. 

Zorgvuldig heb ik al die materialen inclusief de stront opgeveegd. 

Het gaatje heb ik dicht kunnen spijkeren, zij het met moeite,  want ik kon er moeilijk bij.

Het zal nu zeker al rustiger worden, in ieder geval in die hoek.

In het tuinhuisje cirkelde vanmorgen een Aziatische hoornaar rond. Daar leek het tenminste op. 

Bij navraag blijkt dit inderdaad te kloppen. Deze soort is nogal berucht en het zal wel goed zijn dat ik hem naar de andere wereld heb geholpen, hoewel Andries schrijft dat het een werkster is en dat die  toch  dood gegaan zou zijn.

Het was vandaag een overwegend bewolkte dag.

Veel binnen gezeten in het tuinhuisje, maar tegen de avond vond ik dat het tijd werd om een andere activiteit dan breien aan te gaan. 

En zo ben ik aan het figuurzagen gegaan. Vier letters en een vlinder, die nu in de grondverf staan.

Op de status van WhatsApp beleef je vandaag een stukje autotocht mee, dat ik gisteren in alle vroegte met Wim maakte in de richting van de op te komen zon. Ook zie je de hoornaar, toen ie nog vliegen kon.

Spreuk van de dag 

Zwijgen kan sprekend zijn.

Tot morgen.

À   d e m a i n .

Optreden in Romans trok veel aandacht. Wim veel last van zijn heup en weinig verkocht. Na afloop op bezoek bij Michelle.

 Bonsoir, goedenavond. Zo, het eten is weer naar binnen gewerkt. Het was heel lang geleden dat sperziebonen de groente was. In supermarkten hier vind je die bijna niet, zelfs niet in de zomer. Op de markt lagen ze wel.

Wim had het nogal moeilijk vandaag. Had veel last van zijn heup. Gisteren niet genoeg uitgerust en vandaag teveel gestaan achter zijn kraam. Zijn humor was echter niet uitgedoofd.

Wat is dit, vroeg ie aan mij, nadat hij eerst zei dat zijn vinger door een ringetje te halen was.

Dit is een vingerwijzing, was zijn antwoord. 

Ook legde hij bij het uitstallen uit hoe bepaalde stenen heten.

Dit is een a-methist.

Maar je hebt ook b-methist, enz

En zo was het lachen geblazen en straks staat een filmpje ervan op de status van WhatsApp. 

Zelf vind ik naast de amethist ook de malachiet een steen die mij aanspreekt (ook al zegt ie zelf niets)

De malachiet. 

De tijgersoog is nummer drie op mijn persoonlijke ranglijst van stenen die bij Wim liggen.

Oeil de tigre,  tijgersoog. 

Mijn eigen spelen trok weer veel aandacht en daarom was ik blij dat ik besloten had om mee te gaan. Er waren zoveel leuke reacties van kinderen, dat het al een lust was voor mij om dat gade te slaan. Eigenlijk zou iemand hier opnames van moeten maken. Kinderen die met open mond stonden te kijken, kinderen die dansten en huppelden, er gebeurde van alles rondom mij.  Het ervaren dat ik een rol mag spelen op zulk een festiviteit is voor mij de voornaamste drijfveer om ernaartoe te gaan, hoewel ik daar wel het een en ander voor over moet hebben. Eerst gisteravond al het fietsen naar Wim, vanmorgen daar om 6 uur het bed uit en last but not least op het eind van de middag nog weer vanaf Wim naar huis fietsen. Het laatste stuk, 6 kilometer klimmen vanaf Lamastre ervaarde ik vandaag weer als erg zwaar, vooral omdat ik tussen de middag niets gegeten had.

We zijn ook nog in Romans op bezoek gegaan bij Michelle. Wim doet dat bijna elke zondag als hij in Romans is en nu was dat ook weer afgesproken en moest ik mee. Een vorig keer ben ik ook al mee geweest,  dus we kenden elkaar al. Een hele aardige vrouw, die het moeilijk vindt nu in een flat te wonen en niet meer in een boerderij in de natuur.  Maar ja, leeftijd dwingt. Ze is al 84. Ze woont wel met een prachtig uitzicht op de Alpen op de bovenste etage.

Vanaf haar balkon zie je de Alpen.

Ze heeft prachtige schilderen hangen, van eigen hand.

In haar werkzame leven was ze fysiotherapeute en heeft daardoor ook veel mensenkennis. Helaas is nu haar wereldje een beetje klein geworden. Ze is er erg op gesteld als Wim na de markt even langskomt.

Ik heb een  foto van vanmorgen, toen we in het donker met de auto oostwaarts de heuvelen van de Ardèche afdaalden richting Romans. De hemel begon al op te lichten door de zon.

Toen we  tegen half acht de marktplaats bereikt hadden was het ongeveer licht. 

Een collega is al aan het uitstallen.

 

Romans ligt aan de rivier de Isère.

In het café waar ik in de pauze koffie dronk hing deze mooie yin-yangfiguur.

Het geluk van de dag. 

 Geluk is als je wilt dat morgen een ander vandaag is.

Tot morgen 

À   d e m a i n

Naar Wim gefietst na zonnige dag thuis. Morgen samen naar markt Romans.

 Bonsoir, goedenavond. 

Nu vanuit het huis van Wim. Morgen gaan we, als alles goed is, naar Romans, waar een goed bezochte markt is. Wim doet daar altijd goede zaken en is er bijna elke zondag te vinden. Voor mij is het alweer een poos geleden, vorig jaar zomer een keer, toen ook samen met Wim. Maar ook maakt de markt van Romans soms deel uit van een tournee. Het moeilijke van deze onderneming is voor mij het vroege opstaan. Ik dacht 6 uur.

Precies tegen de schemering arriveerde ik hier. Het gaf nog mooie plaatjes van een door de zon verlaten lucht.

Aan deze horizon komt de zon morgen weer op.

Een mooi huisje, niet ver van Wim vandaan.

Wims veelbewogen huis.

Wim heeft vandaag weer iets te veel gedaan en heeft wat meer last van zijn heup. Over twee weken weet hij of er een operatie mogelijk is. 

Hij maakt voor zichzelf een rauwkostmaaltijd klaar. 

Zelf heb ik het vandaag weer rustig aan gedaan. Het deed me goed thuis weer wat orde op zaken te stellen. 

Een prettig, meditatief werkje, zoals eigenlijk bijna al mijn bezigheden. 

Mijn eerste stappen buiten zette ik vanmorgen in het ijs.

Opnieuw is er dus sprake van nachtvorst geweest. 

Aan de overkant zag het er nog winters uit. 

Op de status van WhatsApp weer een filmpje van de ochtendse taferelen. 

Een vervelende ontdekking deed ik vanmorgen: muizen of andere knaagdieren hebben twee halve tomaten die op tafel lagen verorberd.

Uit een van de op tafel liggende tomaten is de helft weggevreten. Een andere halve tomaat ligt op de grond. Tevens is er een begin gemaakt met het knabbelen aan mijn bank.

Dit alles zonder dat ik er iets van gemerkt heb, terwijl ik toch in deze hoofdcaravan sliep. Een van de weinige voordelen van het doof zijn. Maar het is toch tijd om maatregelen te treffen. Voordat ik naar Wim vertrok heb ik een paar klemmen opgesteld. Nu nog wat gif zien te kopen.

Daarna werd het dus weer genieten van een mooie dag.

Nog wel was er twijfel of ik op het aanbod van Wim in zou gaan. Maar toen de zon weg was van het terrein stond mijn besluit vast.

En hier zit ik nu. Wim kijkt tv en ik weet nog niet wat ik hierna ga doen. De krant lezen misschien,  want die heb ik meegenomen uit Lamastre. "Je hebt het er maar druk mee", zegt Wim, die nu opstaat uit zijn stoel. Ja, elke dag wel een uur werk, soms wel anderhalf uur, vooral als ik veel meemaak, zoals morgen misschien weer.

Spreuk van de dag 

Vandaag geen spreuk.

Dag spreuk.

(Idee van Wim).

Prettige avond.

Hup Holland hup.

Stralende dag op mijn erf. Vanmorgen ijsvliesje op de emmer.

 Bonsoir, goedenavond. Het is weer donker buiten en de kachel zorgt voor de warmte die tot half vier van de zon kwam. De felle lamp in de hoofdcaravan verzorgt het licht. Het was een stralende dag. Vanmorgen half negen toen de zon over de toppen van de overkantse heuvels tevoorschijn kwam ben ik buiten gaan zitten.

Op bovenstaande foto is de zon iets na half negen tevoorschijn gekomen. Als het de kortste dag is komt hij op precies in het kuiltje rechts van de zon. Dat weet ik van vroegere verblijven op mijn plekje in de winter. Het gebeurt dan om 9 uur. Vanaf 8 uur is het hier altijd al licht. Het zou goed kunnen zijn dat ik dit komende winter ook weer meemaak, maar even zo vrolijk kan ik van nóg langere dagen genieten aan de Costa del Sol.  Vandaag las ik dat de zondvloed die daar de afgelopen tijd geweest is ook goede dingen heeft gebracht. De waterbekkens bij Malaga bijvoorbeeld die afgelopen zomer bijna droog stonden zijn nu weer goed gevuld. 

Maar de zon van vandaag hier in de Ardèche was  zeer welkom, evenals trouwens de mist van vorige week. Na opgestaan te zijn uit mijn bed in de hoofdcaravan ( ik had zolang ermee gewacht tot de zon kwam), moest ik even de theepot halen uit het tuinhuisje. 

Een filmpje van mijn eerste stappen van vandaag in de wereld staat op de status van WhatsApp. Ook een filmpje van enkele langs de overkantse heuvels scherende wolken is uitverkoren. 

Het had afgelopen nacht al een beetje gevroren.

Een dun vliesje ijs op het water.

Terwijl ik in de zon baadde zag het bij de buren aan de overkant nog wit van het ijs.

Ik was het bijna vergeten: de natte tent van het kamperen van afgelopen weekend moest nog uitgelegd worden. 

Tegelijkertijd was ik  er nog niet over uit of ik vanmiddag niet opnieuw de fiets op zou stappen voor een tournee. In Annonay,  53 kilometer naar het noorden is morgen een markt die ik zo graag weer een keer wil doen. De beslissing viel nog niet om 11 uur, ook niet on 12 uur en toen het 1 uur in de middag was, was het te laat om het plan uit te voeren en dus bleef ik op mijn mooie plek en breide een stukje verder aan de mouw.

Geen tournee dus van 3 dagen. Een ander uitgaansplan heb ik nu ter overweging: zondag met Wim naar de markt van Romans. Daartoe moet ik morgen eind van de middag bij hem zijn, want hij woont die kant op.

Ook voor dit plan heb ik moed nodig, want als ik daar blijf slapen moet ik zondagmorgen half zes het bed uit. Midden in de nacht dus.

Je leest het morgen wel of ik er ja of nee toe besloten heb.

De toch al warme kamer hier is ook nog vervuld van warme kleuren. 

Ook heb ik een maatregel genomen om brand te voorkomen. 

De loeiwarme kachel zou de papierrommel ernaast kunnen doen ontbranden. Daarom er maar iets tussen gezet.

Mijn Italiaanse herders-vrienden hadden deze.......

Boodschap van de dag. 

Als je 's morgens opstaat, denk dan eraan wat een kostbaar voorrecht het is om te leven: Ademhalen, denken, geluk ervaren en liefde.

Een mooi dageinde en een goed begin van morgen gewenst.