zondag 14 september 2025

Goed gefietst in de regen en met wind in de rug. Kamperen aan de rand van een bos met veel bereik. Alle 36 spaken nog heel.

 Goedenavond. 
Wat zou ik doen met de hele dag regen die me in het vooruitzicht werd gesteld? Op mijn plekje in het bos blijven? Liever niet. Het had eventueel wel gekund wat eten betreft, maar het zou toch maar een trieste bedoening worden in zo'n nat bos de hele dag. Ik hoopte nu maar dat het bij het krieken van de dag nog niet zo hard zou regenen of dat het droog zou zijn. Zoals voorspeld was het een groot deel van de nacht droog en begon het tegen de ochtend te regenen. Het was een motregen die af en toe viel en af en toe niet. Ik besloot snel te ontbijten en mijn biezen te pakken en ik vond het een opluchting toen ik gepakt en gezakt het bos uit kon fietsen. De regen die de rest van de dag min of meer continu viel deerde me niet, de wind in de rug was een welkome metgezel. En zo heb ik vergeleken met de meeste reisdagen van de laatste jaren vandaag eens flink wat kilometers gemaakt. Deze manier van reizen heeft ook wel wat: gericht zijn om vooruit te komen en niet de instelling hebben van we zien wel.
Met het kordate optreden beloonde ik mezelf vandaag met twee keer koffie drinken in plaats van een keer. De tweede keer was dat in het plaatsje Bracieux, dat iets oostelijk van Blois ligt. Daar vond ik het marktpleintje heel pittoresk. 





Mijn fiets kon ik even droog neerzetten, daar waar op marktdagen de kraampjes staan.




Veel mensen waren de trap op aan het lopen en hun voorbeeld volgde ik. Het bleek dat boven een tentoonstelling plaats vond in het kader van de monumentendagen die dit weekend in Frankrijk waren.

Daar hoefde ik nu niet per se naar toe vandaag. Ik ging op de koffie af, vergezeld van enkele rozijnenbroodjes.
Op de status van WhatsApp een filmpje van de beklimming van deze trap en van een andere.

Het café dat ik daar bezocht was tevens onder andere een tabakswinkel.



Ik vind het schattig daar al die pakjes sigaretten  staan en besef dat ze dat in Nederland allemaal aan het uitbannen zijn. Voor veel mensen is roken een tweede levensbehoefte. Zelf heb ik nooit gerookt en wil er ook niet aan beginnen. Vroeger, toen roken nog heel gewoon was, was ik wel fel tegen. Mijn opa en ik mochten elkaar heel erg, maar ik weigerde voor hem sigaretten te kopen. Bij hem in de huiskamer hing de........



Spreuk van de dag. 


Het is geen man
Die niet roken kan.


Maar nu, nu het roken in de taboesfeer is getrokken ben ik juist soepeler. Mijn buurvrouw Sjaantje van de boot is 83 en heeft haar hele leven gerookt. Als ze geen sigaretten in huis heeft gaat het niet goed met haar. Voor haar heb ik wel sigaretten meegebracht toen zij even zonder zat.
De eerste koffie was om negen uur vanmorgen al, toen ik er de eerste tien kilometer op had zitten.

Dat opschrift P o r t u g a l  vond ik wel een foto waard.



Nu zit ik met de tent aan de rand van een bos. 



Het gras dat voor de tent ligt is tot sluiproute gebombardeerd. Er kunnen auto's voorlangs komen. Daarom heb ik de tent geflankeerd door twee reflecterende fietsbanden. 



Je kunt de sporen van autowielen zien 


Deze plek heeft een weidser uitzicht dan wanneer ik midden in het bos was gaan staan. Ruimte doet me goed.
Bovendien is hier de verbinding van 4g heel goed. Een bijkomend voordeel 
Het is 7 uur. Dus kan ik nu rustig naar voetbal kijken. 


Tot morgen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten