Goedenavond. Op dit moment , half negen in de avond, staat er op het terrein een grote tafel en met heel veel mensen wordt er gegeten. Zelf heb ik bijgedragen met een grote pan ratatouille.
Het was eigenlijk de bedoeling dat dit morgenmiddag gegeten en gemaakt zou worden, want voor vandaag had Sophie gisteren al haar ratatouille gemaakt. Toen ik in die pan keek vanmiddag leek me dat veel te weinig voor al die mensen die vanavond komen eten en gelukkig stemde Sophie in met mijn voorstel om mijn kokerij te vervroegen. Wat over is kan morgenmiddag alsnog geconsumeerd worden en voor mezelf geeft het ook de zekerheid dat ik genoeg te eten krijg. Nou, er waren maar liefst 15 eters als ik goed geteld heb en ik geloof dat beide pannen zo goed als leeg zijn gekomen.
Met de mensen die heel laat pas kwamen, rond 8 uur, was het een enthousiast weerzien. Tien jaar geleden toen Tom 70 werd, werd dat daar bij hen gevierd en bij die gelegenheid heb ik ook onder andere Matheo leren kennen, die nog steeds samenwerkt met Tom en die met zijn vrouw en kinderen hier in het dorp Plaisance woont. Hij is een enthousiast en energiek persoon die ik graag mag. Vanmiddag toen ik aan het koken was kwam hij binnen en voerden we samen een dansje uit.
La danse du canard
Vandaag ben ik op twee plekken komen kijken naar de bouwactiviteiten: vanmorgen in de hangar, waar ze met de wanden bezig zijn van het te bouwen huis en vanmiddag hier, waar Tom met de dames metingen verrichtte voor de fundering.
Matheo maakt een papje van leem, zand en stro.
Met gezamenlijke inspanning worden de strobalen in het kader geperst. Deze wand is in het beginstadium.
Later werd ik ook uitgenodigd om de eerste laag strobalen plat te walsen, zowel letterlijk als muzikaal.
We staan hier met zijn tweeën te stampvoeten.
Twee anderen doen letterlijk de finishing touch van een andere wand.
Net als het breien van een trui is dit ook handwerk.
Een derde wand is inmiddels al helemaal klaar en staat buiten te wachten om naar de bouwplek vervoerd te worden.
Tussen de middag hadden we al aan tafel gezeten met de toen aanwezige mensen.
Daarna ben ik dus op het erf gaan inspecteren hoe Tom de dames uitlegde hoe ze alle hoekpunten van het huis op dezelfde hoogte konden brengen. Hiertoe introduceerde hij een eenvoudiger alternatief dan de waterpas.
Een slang wordt gevuld met water.
Cineaste Sophie was er ook bij om opnames te maken.
Een collegiale groet werd uitgewisseld.
Op het einde van de middag toen ik klaar was met het bereiden van de ratatouille zag ik de mensen nog bezig met het definitief klaarmaken van een van de hoekpunten.
De autoband wordt gevuld met stenen......
Zo, nu moet ik echt stoppen. Ik zie niet goed meer en het is laat. Morgen is er weer een dag.
In de auto van Tom zag ik deze........
Spreuk van de dag.
God heeft ons geen voorspoedige reis beloofd, maar wel een behouden aankomst.
Slaap zacht
(Wel of niet op een hard kussen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten