Goedenavond. Oh vreselijk, hoe is het mogelijk? Gistermiddag zowel binnen- als buitenband vernieuwd en bij het uitrijden van Plaisance was het weer lek. Omdat het onbegrijpelijk is word ik daar totaal onzeker van. Het enige wat ik nu kan bedenken is dat ik vanmorgen te enthousiast ten afscheid over het terrein van Tom ben gefietst, waar her en der wat dooie bramen zich onzichtbaar door het gras mengen.
Tja, de spullen allemaal maar weer eruit die ik er net ingedaan had, de fiets weer op zijn kop en mijn laatste binnenband maar aangesproken.
Toen de banden er weer op lagen werd ik nog wanhopiger omdat naar mijn gevoel ondanks al mijn gepomp er nauwelijks lucht bijkwam. Zal die laatste nieuwe binnenband dan al lek zijn?
Het was echt letterlijk huilen met de pet op!
Huilen met de pet op.
Maar nu is het weer lachen geblazen bij het zien van deze foto. Want de ellende is ongeveer voorbij. De niet tot mijn tevredenheid hard genoeg opgepompte band is toch hard gebleven en in het stadje Le Blanc, waar ik net doorkwam heb ik een kwaliteitsband kunnen kopen.
Schwalbe marathon.
"Hè, hè", zal Piet zeggen," eindelijk verstandig". Hij heeft het al zo vaak gezegd en geschreven, als je zo'n band erop doet krijg je geen problemen, tenminste, dat is Piets ervaring die ook veel fietst.
Het is niet dat ik deze banden nog nooit gebruikt heb, maar dat is wel een tijdje geleden. Ik dacht er op tijd aan toen ik in de fietsenwinkel stond. De man had uit zijn magazijn al twee keer gewone banden gehaald en mij getoond, tot ik op het idee kwam om te vragen of hij deze dubbel zo goeie en dubbel zo dure ook had.
Samen met twee verse binnenbanden erbij fiets ik nu weer wat geruster.
Richting Parijs gaat nu de reis en je ziet, ik zit al op de goede weg.
Ik kwam een huis voorbij met leuke creaties.
Voordat de trammelant met de fiets begon was er een hartelijk afscheid van de groep, toen ik die ging verlaten. Ik vond het samenzijn ook heel moeilijk omdat ik erg geconfronteerd werd met mijn slechte gehoor. Moeilijk om een goed gesprek te voeren, zeker als we met zijn veertienen bij elkaar zaten om te eten. Ook kon ik bijna niks volgen van wat er allemaal gezegd werd. Noch in het Frans, noch in het Spaans, noch in het Engels, noch in het Nederlands. Waar dat heen moet met mij? In ieder geval nu naar Nederland om te kijken of daar apparaatjes zijn die het een beetje verbeteren. Deze hele situatie maakt me onzeker, net als die met de fiets en al die lekke banden.
Ik heb een rustig plekje om te kamperen en zometeen ga ik weer eten koken op een vuurtje. Dat had gisteren ook gekund, want tot mijn verrassing brandde er een vuur in de keuken toen ik binnenkwam voor het avondeten.
Werk van Matheo.
In een dorp onderweg zag ik de........
Waarschuwing van de dag.
Attentie Franse mensen:
U treedt hier binnen op eigen risico.
We hebben hier klokken die regelmatig luiden,
Hanen die heel vroeg kraaien,
Kuddes die dichtbij grazen,
Sommige beesten hebben zelfs bellen om hun nek.
Landbouwers die werken voor uw eten.
Als u dit niet kunt verdragen bent u niet op de juiste plek.
In het andere geval hebben wij hier goede producten van eigen grond en kundige vakmensen die blij zijn u te laten ontdekken wat zij kunnen en produceren.
Het grappige is dat dezelfde tekst ook te lezen is bij het binnenkomen van Saint-Basile, waar ik woon.
Prettige avond en smakelijk eten.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten