Bij Tom gearriveerd. De fundamenten van zijn huis liggen er, de wanden worden elders gebouwd. Rob was mijn gast aan tafel.

 Goedenavond, bonsoir.

Een beetje zenuwachtig naderde ik het dorp Plaisance waar Tom zijn terrein heeft en waar de bouw begonnen zou zijn van zijn huis in de vorm van een hexagon en met leem en strobalen als materiaal. Ik verwachtte een hele groep mensen en was bang dat dat heel moeilijk zou zijn vanwege mijn slechte gehoor. Maar het was rustig toen ik aan kwam rijden. Het leek wel of iedereen weg was. Toch pakte ik mijn accordeon en begon het lied te spelen dat ons met elkaar verbindt, Tom en mij. Onze eerste kennismaking was 40 jaar geleden in Schotland in de New Agegemeenschap van Findhorn. Daar hoorden we beide het.......

Lied van de dag. 

We live one day at a time,

We dream one dream at a time,

Yesterday's gone and tomorrow is blind

We live one day at a time. 

Het lied was goed en wel begonnen, en daar kwam Tom aangesprongen. Hij was dus wel thuis. Goed en wel stonden we met elkaar te praten of daar kwam een enthousiaste vrouw op ons af: Nederlandse Lotte, een gaste die Tom aan het helpen is. Ze verblijft in haar camper. De activiteiten zijn  in een loods op 2 kilometer hier vandaan, waar de wanden gebouwd worden van het huis. De bedoeling is dat aanstaande woensdag 4 van deze wanden klaar zijn en hiernaartoe vervoerd worden en op de basisbalken, de fundamenten van het huis, worden geplaatst. 

De fundamenten van het huis liggen klaar.

Ondertussen is er wel al een ruimte die onder andere als keuken dient voor hemzelf en voor de gasten die er komen.

Deze ruimte en ook......

......dit gezellige hoekje.

Behalve Lotte die ik meteen al ontmoette is er ook Sophie. Die ken ik al langer. Zij is cineaste en heeft al een film over Tom gemaakt. Nu is ze in voorbereiding voor weer een film. Er is ook nog een Spanjaard die ik moet kennen, maar hij staat dit weekend met zijn camper aan een dichtbijzijnde rivier, dus nog niet ontmoet.

Het viel nog niet mee om ergens op het terrein een geschikt plekje voor mijn tent te vinden, want er is nog weinig schaduw, maar hij staat. Toen ik hem aan het opzetten was deed Tom een middagdutje. 

Toen Tom verdwenen was( hij is ook naar de rivier gegaan) ben ik eten gaan koken in de keuken, netjes op het gasfornuis. 

Tegelijkertijd kwam een camper het terrein opgereden. Ik maakte kennis met bestuurder Rob en nodigde hem uit mee te eten. Het was voor het eerst dat hij hier kwam. Hij had Tom dit voorjaar in Nederland leren kennen en hij kende ook Lotte.

Rob, gast aan tafel.

Inmiddels is het kwart voor negen. De duisternis laat niet lang meer op zich wachten. Ik zit nog naast de tent. De volle maan verdient een foto.

Foto van nu.

De maanfoto van gisteren was ook mooi:

Op een filmpje dat op de status van WhatsApp staat geef ik een beetje een rondleiding op het terrein. Tom zat toen aandachtig te telefoneren.

Hij heeft net als ik slechte oren, dus hij moet zich goed concentreren. 

In de auto waarin hij vroeger reed zijn ook slaapplaatsen voor gasten.

Toen ik na 40 kilometer fietsen het dorpje Plaisance bereikte, waar Tom woont, viel mijn oog op een bijzondere serie paddenstoelen. Ze maken een halve cirkel.

Tom gaat van zijn terrein vast en zeker ook iets bijzonders maken. Jammer dat ik het in aanbouw zijnde huis nog niet kan laten zien. Reden ervoor is de administratieve rompslomp wat vergunningen betreft. Er is ook een commissie voor monumentenzorg die eerst geen bezwaren had en nu weer wel. Maar twee weken geleden is het bouwplan dan toch uiteindelijk weer goedgekeurd. 

Zo, deze jongen gaat nu rusten. Morgen meer.

B o n n e   N u i t  .